ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 203

“คุณเส้นหมี่กับนายน้อยมีความห่างเหินแตกแยกกันอยู่แล้ว และก่อนหน้านี้เขาเคยทนทุกข์ทรมานมามาก เมื่อท่านมาถึงขึ้นนี้ ตั้งใจไม่ให้หล่อนหย่ากับนายน้อย เป็นเรื่องปกติที่หล่อนจะกลัว แต่ท่านครับ ผมไม่ค่อยเข้าใจ เหตุผลใดท่านจึงทำแบบนี้กะทันหัน ท่านไม่อยากให้หล่อนอยู่ต่อจริงๆเหรอ?"

พ่อบ้านถามเรื่องที่ตนอยากถามอย่างกล้าหาญ

หลังพูดเสร็จคุณท่านกมลภพที่ใช้ไม้เท้ายันถึงหน้ารถก็หยุดอยู่ตรงนั้น

ทำไมล่ะ?

อาจเป็นเพราะเธอเชื่อฟัง และดีมากเมื่อเขาพูดในสิ่งที่เขาพูดได้

แต่ตอนนี้ ดูเหมือนจะไม่เป็นเช่นนั้นแล้ว เธอไม่ใช่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ ที่อยู่ข้างๆ เขาอีกต่อไปแล้ว มีอีกคนอยู่ข้างๆ เธอแล้ว

และคนนี้คือคนที่เขาควบคุมไม่ได้

คุณท่านกมลภพคิดถึงลูกสาวของตัวเองที่ไม่รู้เบาะแสอะไรเลย สีหน้าก็เย็นชาลง และไม่นาน เขาก็จากไป

คืนนั้นเมื่อหลังจากแสนรักกลับบ้าน เขารู้สึกถึงบรรยากาศที่ไม่ปกติ

“กลับมาแล้วเหรอ”

ในห้องอาหารที่สว่างไสว ผู้หญิงในผ้ากันเปื้อนยืนอยู่ที่โต๊ะซึ่งมีอาหารเต็มไปหมด ผมสีดำยาวของเธอถูกมัดด้วยหนังยางเส้นเดียวเท่านั้น เผยให้เห็นหน้าผากที่อวบอ้วนและเรียบเนียน และใบหน้ารูปไข่ของเธอยังคงเป็นหน้าที่ไร้เครื่องสำอาง แต่ใบหน้าที่ขาวและละเอียดอ่อนนั้นสวยงามเหมือนเดิม

โดยเฉพาะดวงตาแห่งสายน้ำพร้อมรอยยิ้มที่เต็มเปี่ยมในขณะนั้น ราวกับน้ำพุในทะเลทราย เขารู้สึกลืมตัวเมื่อเห็น

“อื่ม แล้วลูกๆล่ะ?”

เขาสังเกตเห็นอาการเสียมารยาทของตัวเอง มองออกไปอย่างรวดเร็ว และถามขณะถือโน๊ตบุ๊คของเขา

เส้นหมี่เข้ามาและดึงเก้าอี้ออกไปให้เขาจากนั้น เทน้ำร้อนเล็กน้อยเพื่อให้เขาล้างมือ

แสนรัก： “……”

ผู้หญิงคนนี้กำลังทำอะไรอยู่?

“พวกเขากินเสร็จแล้ว นายกลับมาดึกมาก ตอนนี้ควรจะนอนได้แล้ว” เส้นหมี่ตอบเบา ๆ และเสิร์ฟอาหารให้เขา

ดึกมากแล้ว เวลานี้ก็เก้าโมงกว่าแล้ว

แสนรักไม่พูดอะไรต่อ นั่งลงและหยิบตะเกียบขึ้นมา

แต่ในตอนที่เขากำลังจะกินข้าว เขาพบว่าผู้หญิงที่อยู่ข้างๆ ไม่ได้จากไป เธอยังดึงเก้าอี้ทานอาหารออกมานั่งลง หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาดูโดยไม่รบกวนเขา

นี่มันผิดปกติจริงๆ

ไม่ต้องพูดถึงว่าตอนที่เขากลับมาก่อนหน้านี้ เธอไม่เคยจะดูแลเขา แต่ตอนนี้อยู่ที่นี่เพื่อติดตามเขา ตอนนี้ก็เพียงพอแล้วที่จะทำให้เขารู้สึกแปลกๆ

ดังนั้น ผู้หญิงคนนี้มีเรื่อง?

แสนรักวางตะเกียบอีกครั้งแล้วจ้องไปที่ผู้หญิงคนนั้น: “เธอโอเคไหม?”

“อา?” เส้นหมี่ที่ปัดFacebookอยู่ เงยหน้าขึ้นทันที “ไม่ นายกินข้าวก่อน แล้วเราจะคุยกันหลังจากที่นายนกินเสร็จ”