ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 218

หล่อนพูดถึงแป้งร่ำ

เมื่อฉันพูดถึงมัน สิ่งที่ควบคุมไม่ได้คือความเจ็บปวดที่ไม่เคยปรากฏชัดมาก่อน แต่ตอนนี้ มันเจ็บเหมือนมีด

แสนรักไม่คาดคิดว่าจู่ๆหล่อนจะพูดถึงเรื่องนี้

แป้งร่ำ？

เพราะว่าหล่อน ดังนั้นเธอจึงทำเรื่องไร้สาระ

ใบหน้าที่หล่อเหลาของชายผู้นั้นอ่อนลงทันที เขามองไปที่ผู้หญิงคนนี้ แต่เขาไม่ได้สังเกตตัวเองด้วยซ้ำ ริมฝีปากบางๆ ของเขาถูกเกี่ยว เผยให้เห็นส่วนโค้งขี้เล่น

คุณหึงเหรอ?

”ห๊ะ?” ดวงตาที่สวยงามของ เส้นหมี่ ก็รีบหันกลับไปทันที: "ฉันจะไปหึงอะไร?"

เพราะคู่หมั้นของผมจึงทำให้คุณไม่อยากอยู่ที่นี่เหรอ?

“……”

เส้นหมี่จ้องมองไปที่ใบหน้ายิ้มแย้มของชายผู้นี้และนิ่งไปสักพัก ไม่รู้จะตอบคำถามนี้อย่างไร

สาเหตุที่หล่อนไม่อยากอยู่บ้านหลังนี้ ส่วนหนึ่งเป็นเพราะหญิงคนนี้ด้วย

แต่ถ้าจะให้ใช้คำว่า “หึงหวง” สองคำนี้มาอธิบาย ก็คงจะมากไปจริงไหม?

เส้นหมี่ ทั้งเขินอายและโกรธใบหน้าเธอแดงก่ำ: “ไม่ใช่! ฉันจะไปหึงไปหวงหล่อนทำไมล่ะ? หล่อนกับฉันเราไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันเลย ฉันแค่รู้สึกไม่ค่อยสบายใจเท่านั้นเอง!

“มีอะไรที่ทำให้คุณไม่สบายใจเหรอ? อีกอย่างที่นี่ไม่ใช่ที่ของหล่อน”

“อีกหน่อยก็คงใช่!”

“ไม่มีวัน”

ไม่มีใครคาดคิดว่า ท่าทีที่ตอบสนองกับคำพูดของเส้นหมี่ ชายผู้นี้จะกล้าพูดประโยคนี้ออกมาได้อย่างง่ายดาย

เส้นหมี่ ตะลึงไปเลย

ไม่มีวัน?

นี่หมายความว่าอะไร? ผู้หญิงคนนั้นไม่ใช่คู่หมั้นของเขาเหรอ? ทำไมหล่อนจะเข้ามาอยู่ที่บ้านหลังนี้ไม่ได้? ก่อนหน้านี้ เขารอหย่ากับเธอ แล้วจะไปแต่งงานกับหล่อนไม่ใช่เหรอ?

หรือเขาหมายความว่า หลังจากที่พวกเขาแต่งงานแล้วจะไปอยู่ที่อื่น? เพราะอย่างนี้ ไม่ว่าหล่อนจะอยู่ที่นี่หรือไม่อยู่ก็ตาม ผู้หญิงที่เขารักก็ไม่มีวันที่จะมายุ่งเกี่ยวที่บ้านหลังนี้?

เส้นหมี่ รู้สึกเจ็บปวดใจขึ้นมาอีกครั้ง

มือที่กำแน่นก็เริ่มขาวซีดขึ้นเรื่อยๆ

“ฉันเข้าใจละ…”

“คุณเข้าใจอะไร? เส้นหมี่ ผมบอกคุณแล้วไง ว่าผมยังไม่หย่ากับคุณ เพื่อเห็นแก่การเติบโตของลูกๆ และผมก็จะไม่ไปแต่งงานกับใคร คุณเข้าใจที่ผมพูดใช่ไหม?

แสนรักมองไปที่หญิงคนนี้ที่มึนงง และรู้ทันทีว่าหล่อนไม่เข้าใจเลย เขาปวดหัวนั่งไขว่ห้างแล้วอธิบายอย่างชัดเจน

ปกติก็ดูฉลาดไม่ใช่เหรอ?

แต่ทำไมครั้งนี้โง่เหมือนหมูเลย?

เมื่อคำพูดเบาลง นัยน์ตาที่เปียกชื้นของผู้หญิงคนนี้ก็กลับมากลมอีกครั้ง!

คุณ…จะไม่แต่งงานกับหล่อน?

“ใช่”

“ทำไมหล่ะ? หล่อนคือ…คนที่คุณรักมากที่สุดไม่ใช่เหรอ? รอมาตั้งหลายปีและตอนนี้ก็มีโอกาสแล้ว คุณ…พวกคุณ…”

หล่อนแทบจะพูดไม่เป็นประโยค แต่ใครๆจะรู้สึกถึงความตื่นเต้นในใจของเธอได้ในขณะนั้น และอิทธิพลของคำพูดเหล่านี้ที่มีต่อหล่อน

เรื่องที่พวกเขาจะไม่แต่งงานกัน เป็นเรื่องที่กะทันหันมากสำหรับหล่อน

แต่แสนรักกลับไม่มีท่าทีอะไร ถึงแม้หน้าตาจะหล่อเหลาแต่ก็เรียกได้ว่าเฉยเมยมาก

“ใครบอกคุณว่าพวกเราจะแต่งงานกัน? เส้นหมี่ ในใจของผมลูกมาอันดับหนึ่ง คุณคิดว่าผมเป็นเหมือนคุณเหรอ ที่พาลูกผม แล้วไปแต่งงานใหม่!”

ทันใดนั้น เขาแสดงสีหน้าประชดประชันอย่างหม่นหมองขึ้นอีกครั้ง

เส้นหมี่ ：“……”

เป็นเวลาสี่ถึงห้านาทีที่หล่อนนิ่งไปโดยไม่ตอบสนองอะไร

แต่งงานใหม่! แต่งงานใหม่!

แต่งงานใหม่กับทวดเธอเหรอ ทั้งชีวิตนี้ฉันก็แต่งงานกับหมาผู้ชายอย่างเธอแค่คนเดียวไม่ใช่เหรอ?

เส้นหมี่ รู้สึกพูดไม่ออก แต่หล่อนกลับรู้สึกว่าจริงๆ แล้วหล่อนก็ไม่อยากจะต่อล้อต่อเถียงกับเขา เพราะเพียงแค่ไม่กี่วินาที อารมณ์ของหล่อนก็ดีขึ้นมาก

“คุณก็ขอแต่งงานไปเลยสิ คุณเองนั้นแหละที่ไม่ยอมขอแต่งงาน จะให้โทษใครได้ล่ะ？”

หล่อนเริ่มพูดหยอกล้อขึ้น จากที่อารมณ์หม่นหมองและนิ่งเงียบในตอนนั้น ใบหน้าเล็กๆ ที่มีเสน่ห์ของหล่อนก็มีชีวิตชีวาขึ้นมาก

“เหอะ เหอะ…” แสนรักทำเพียงอุทานออกมา ไม่ได้พูดอะไร

“มาม๊า มาม๊าอยู่ที่ไหน? รินจังหามาม๊าไม่เจอเลย”

ขณะนั้น ก็มีเสียงหวานของเด็กตัวน้อยเรียกมาจากด้านล่าง

เส้นหมี่ เตรียมตัวที่จะเดินออกไป หลังจากได้ยินเสียงนั้น

แต่ในขณะที่หล่อนหันกลับและกำลังจะก้าวเท้าออกจากประตู ชายที่อยู่ข้างหลังก็พูดขึ้นทันทีว่า: “ต่อไปไม่ต้องหลบหน้าผมแล้วนะ!”

เส้นหมี่ ：“……”

ร่างกายที่เดินเซไปเซมา จนเกือบจะสะดุดล้มลงตรงประตูห้องสมุด

หลังจากเย็นวันนั้นผ่านไปเส้นหมี่ก็ไม่ได้พูดถึงเรื่องย้ายกลับไปคอนโดอีกเลย

อีกอย่าง หล่อนก็ไม่คิดจะหลบหน้าชายผู้นี้อีกด้วย

พวกเขากลับมาใช้ชีวิตแบบเดิมด้วยกัน และเนื่องจากใกล้จะสิ้นปีแล้ว แสนรักมัวยุ่งแต่งานที่บริษัท จนไม่ได้ดูแลบ้าน เขาจึงมอบหมายงานในบ้านให้หล่อนดูแลแทน

เช่น งานเลี้ยงฉลองวันเกิดของจารุณีที่กำลังจะมีขึ้น

คุณหญิงเส้นหมี่ ฉันคิดว่าเรื่องนี้คุณผู้ชายไม่จำเป็นต้องไป เอาอย่างงี้เธอพาลูกๆ ไปแทนจะดีกว่า "

เมื่อพี่ภาได้ยินเรื่องนี้ หล่อนก็รีบป่าวประกาศความคิดของแสนรักออกมาทันที และบอกให้เส้นหมี่ ไม่ต้องคาดหวังอะไรในตัวเขา

เมื่อเส้นหมี่ได้ยินก็ขมวดคิ้ว

เขาไม่อยากไป หล่อนก็ไม่อยากไปเช่นกัน

ในเมื่อคุณท่านกมลภพเรียกหล่อนให้ไปหา จากความสัมพันธ์ระหว่างหล่อนกับจารุณีหล่อนสามารถเดาเหตุการณ์ล่วงหน้าได้เลย หลังจากที่หล่อนเจอเธอ หล่อนจะมีใบหน้าอย่างไร

อีกอย่าง หล่อนเพิ่งมีความขัดแย้งกับตระกูลโรแกน ทำให้พวกเขาต้องถอนหุ้นจากหิรัญชากรุ๊ป

ให้ตายยังไงเส้นหมี่ ก็ไม่ไป

แต่ในวันนี้ หลังจากที่ราชสำนักที่1ได้รับคำเชิญนี้ คนตระกูลโรแกนก็มาถึงหน้าประตูด้วยตนเอง เหมือนกับรู้ว่าที่นี่จะไม่มีใครไปร่วมงาน