ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 272

แต่เรื่องนี้เธอไม่มีทางเลือก

เธอไม่สามารถที่จะมองดูแต่งฝันไปทำร้ายผู้ชายคนนั้นได้อีก และเธอยิ่งไม่สามารถเห็นเขาถูกทำลายจนพังพินาศแบบนี้ได้

ไม่มีทางเด็ดขาด!

เส้นหมี่กลับมาที่รถ เมื่อประตูรถปิดลง หมอกในดวงตาของเธอที่พยายามอดกลั้นเอาไว้ก็ร่วงหล่นกรูลงมา เหมือนกับลูกปัดที่เส้นด้ายขาดไปอย่างไรอย่างนั้น

“ขอโทษนะคะ คุณลุง คุณป้า”

เส้นหมี่อยู่ในรถซักพักหนึ่ง แล้วถึงได้สตาร์ทรถเตรียมออกไป

เธอยังอยากจะไปหาคุณหมอผู้หญิงที่ชื่อแครอทคนนั้น เธออยากจะไปทำความเข้าใจ ว่าในตอนนั้นเธอรักษาผู้ชายคนนั้นอย่างไรกันแน่?

และยังมีประโยคนั้นที่เธอพูดเอาไว้ตอนสุดท้ายเมื่อคืนนี้ บอกว่าเธอเส้นหมี่นั่นเป็นระเบิดเวลา หมายความว่าอะไรอีกกัน?

เส้นหมี่เอาอุปกรณ์นำทางออกมา แล้วค้นหาทิศทางของตระกูลลัดดาวัลย์ที่เขตเมืองเก่า และกำลังจะไปนั้นเวลานี้เองจู่ๆโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้นมา

“ฮัลโหล?”

“คุณเส้นหมี่ คุณจะกลับมาเมื่อไหร่คะ? พวกคุณชายเล็กถูกส่งกลับมาแล้วเมื่อครู่นี้ คุณชายเล็กคิวคิวไม่สบายนิดหน่อยค่ะ บอกว่าเมื่อคืนที่เจอกับอากาศหนาวที่คฤหาสน์หลังเก่า คุณจะมาดูตอนนี้เลยไหมคะ?”

“อะไรนะ? คิวคิวไม่สบายเหรอ?”

เส้นหมี่ได้ยินแล้ว ก็ไม่มีความคิดที่จะไปที่นั่นอีกแล้ว วกกลับไปที่เรืองรองทันที

ดลธีที่ตามอยู่ทางด้านหลังรถอยู่ห่างมาตลอดนั้นเห็นฉากนี้แล้วก็โทรหานายด้วยเช่นกัน : “ท่านประธานครับ คุณเวินกลับไปแล้วครับ”

แสนรักยังคงยุ่งอยู่ในออฟฟิศที่สะอาดสะอ้านเป็นระเบียบ ได้ยินคำพูดนี้แล้วก็ตอบกลับไปนิ่งๆด้วยเช่นกัน : “เจออะไรแล้ว?”

ดลธีนึกย้อนกลับไปถึงเมื่อครู่นี้ แล้วส่ายหน้า : “ไม่มีครับ เธออยู่ทางด้านในไม่นานก็ออกมา แต่หลังจากที่ออกมาผมเห็นว่าเธอหลบอยู่ในรถซักพักหนึ่งถึงได้ออกมา”

แสนรัก : “…….”

หลบอยู่ในรถ? หลบอยู่ในรถทำอะไร?

หรือว่าถูกผู้ใหญ่สองคนนั้นด่าว่ามาอีก? เพื่อปกป้องลูกสาวของพวกเขา?

แววตาของเขาคมกริบขึ้นมา ลมหายใจในร่างกายของถูกความเยือกเย็นล้อมรอบขึ้นมาทันที

“สองวันนี้ส่งคนไปคอยจับตาดูเอาไว้ อย่าปล่อยความเคลื่อนไหวข้างในให้หลุดรอดไปแม้แต่นิดเดียว โดยเฉพาะแต่งฝันนั่น!”

“ครับ ท่านประธาน!”

ดลธีรีบจัดการอย่างรวดเร็ว

เส้นหมี่รีบกลับมาที่ตึกวังฬาหนึ่งด้วยความร้อนรน เห็นสภาพจิตใจที่ดูไม่ดีนักของลูกชายที่คฤหาสน์เป็นแบบนั้นจริงๆ

“เป็นอะไรไปครับ? คิวคิว ทำไมจู่ๆถึงได้ไม่สบายล่ะลูก?” เส้นหมี่รู้สึกสงสาร หลังจากที่เห็นแล้ว ก็เข้ามาอุ้มเด็กน้อยที่พี่ภากำลังอุ้มอยู่ไป

แม้แต่คุณท่านที่ยืนอยู่ข้างๆ เธอก็มองข้ามไปแล้วชั่วคราว

คิวคิวจะไม่สบายน้อยมากจริงๆ