เธอพูดอย่างประหม่า หลังจากตรงดิ่งเข้าไปในห้อง แล้วเอากระเป๋าเดินทางออกมา จากนั้นก็หยิบของบางอย่างจากตู้เสื้อผ้ายัดเข้าไปข้างใน สมองยุ่งเหยิงจนแม้แต่ความคิดพื้นฐานก็หายไปหมด
ปอร์เช่ “...”
ไม่พูดอะไรทั้งนั้น เขาหมุนตัวเดินกลับไปที่ห้อง ในไม่ช้า เขาก็ช่วยเธอจองตั๋วเครื่องบินกลับประเทศใบหนึ่ง
อันที่จริงเขาอยากช่วยเธอจองตั๋วเครื่องบินใบนี้ตั้งนานแล้ว
เส้นหมี่ขึ้นเครื่องบินกลับบ้านในคืนนั้น และในตอนที่เธอก้าวเข้าสู่เมือง A ฟ้าเพิ่งจะสาง
เธอควรจะไปเรืองรองตอนนี้ใช่ไหม?
ไม่ ควรจะรออีกหน่อย เวลานี้ ผู้ชายคนนั้นน่าจะยังไม่ออกไป รอสายกว่านี้หน่อยแล้วเธอค่อยไป
เธอตั้งใจที่จะหลีกเลี่ยงผู้ชายคนนั้น ไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงไม่อยากเจอ คงจะเป็นเพราะเรื่องลูก จิตใจอ้างว้าง กลัวที่จะต้องเจอเขา
ในที่สุด เธอรอจนถึงแปดโมงกว่าแล้วค่อยไป
แต่ว่า สิ่งที่ทำให้เธอตกตะลึงก็คือ ในตอนที่เธอมาอยู่หน้าสวนคฤหาสน์ที่คุ้นเคยหลังนั้นอย่างยากลำบาก กลับพบว่าประตูใหญ่ของสวนนี้ถูกล็อกไว้อยู่
“ทำไมถึงเป็นแบบนี้ไปได้นะ?”
เธอสีหน้าเปลี่ยนไปอย่างมาก จากนั้นก็วิ่งไปหาพนักงานรักษาความปลอดภัยของคฤหาสน์เขตนี้ “สวัสดีค่ะ ไม่ทราบว่า ประตูใหญ่ของตึกวังฬาหนึ่งทำไมถึงล็อกอยู่คะ?”
“ตึกวังฬาหนึ่งเหรอ คุณแสนรักย้ายออกไปแล้วนะ ตอนนี้คฤหาสน์หลังนี้ไม่มีคนอยู่แล้ว อีกไม่กี่วัน คงจะถูกขายแล้วล่ะ”
พนักงานรักษาความปลอดภัยมองดูคฤหาสน์หรูหรานี้ แล้วเผยความเสียดายออกมาเล็กน้อย
เส้นหมี่ได้ฟัง ราวกับถูกฟ้าผ่าในวันท้องฟ้าแจ่มใส
ย้ายออกไปแล้ว?
ย้ายออกไปไหน? พักอยู่ดี ๆ เขาย้ายออกไปทำไม?
เธอยิ่งอยู่ยิ่งประหม่า รีบจี้ถามพนักงานรักษาความปลอดภัยคนนี้ “งั้นคุณทราบไหมคะว่าเขาย้ายไปที่ไหน? ฉันต้องการพบเขา”
พนักงานรักษาความปลอดภัยส่ายหน้า “นั่นผมก็ไม่ทราบครับ แต่ว่าผมได้ยินมาว่า ในตอนที่พวกเขาอาศัยอยู่ที่นี่เมื่อเร็ว ๆ นี้ ภายในบ้านวุ่นวายมาโดยตลอด พวกเด็ก ๆ ก็ป่วยอยู่ตลอด พวกเขาน่าจะหาที่ที่ฮวงจุ้ยค่อนข้างดีหน่อยมั้งครับ”
ที่ที่ฮวงจุ้ยค่อนข้างดี?
เส้นหมี่งุนงงมากกว่าเดิม แต่ว่าคำพูดเหล่านี้เข้าหูของเธอ ก็เหมือนกับคมมีดที่ทำให้เธอเจ็บปวด
เพราะว่าเธอฟังถึงตรงนี้ ลูก ๆ ป่วยมาโดยตลอด
ขอโทษด้วย ลูกรัก แม่ไม่ได้ตั้งใจจริง ๆ
สุดท้ายเธอตาแดงก่ำเดินจากไป เธอไร้ซึ่งหนทาง จึงทำได้เพียงไปหามาร์ติน ภายใต้การช่วยเหลือของมาร์ติน ในที่สุดเธอก็รู้แล้วว่าแสนรักพาลูก ๆ ย้ายไปที่ไหน
“ไม่ใช่ฮวงจุ้ย แต่เพื่อสะดวกต่อการดูแลอิคคิว หลังจากเขาป่วย ก็อยู่ที่สถาบันวิจัยของแครอทมาโดยตลอด แสนรักไม่มีทางอื่น จึงซื้อบ้านแฝดหลังเล็ก ๆ ตรงด้านข้างแล้วอาศัยอยู่ที่นั่นชั่วคราว”
มาร์ตินเอาผลสุดท้ายที่ตรวจสอบมาได้ บอกกับเธอผ่านทางโทรศัพท์
เส้นหมี่ฟังแล้ว ก็ไม่รู้ว่าจะบรรยายความรู้สึกของตัวเองยังไง เธอทรุดนั่งลงอยู่ตรงนั้น น้ำตาที่ถูกกลั้นเอาไว้มากมาย ไหลออกมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก