ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 326

“แม่ ? ผู้หญิงคนนี้คือแม่เหรอ ? แล้วคนเมื่อกี้ที่ยืนอยู่ตรงคันนากับเขาคนนั้นล่ะ ? เธอไม่ใช่แม่ของเด็กๆเหรอ ？”

“ไม่ใช่อยู่แล้ว นี่คุณดูไม่ออกหรือไง ? คนเมื่อกี้ พ่อของเด็กเขาสนใจซะที่ไหนกัน ? ดูเขาสิไม่ให้เธอดำนาแล้ว งานที่ทั้งหนักและสกปรกเก็บเอาไว้ทำเอง แล้วไล่เธอให้ไปแยกต้นกล้า ”

ในกลุ่มของผู้ปกครอง ก็ยังพอมีคนที่ฉลาดอยู่

เมื่อทุกคนได้ยิน ก็รู้แจ้งในทันที

และในตอนนี้เอง ก็ประจวบเหมาะกับ แครอทที่พาหนูรินจังไปเก็บผลไม้ ก็ได้ทำภารกิจสำเร็จกลับมา

เธอปรากฏตัวขึ้นพร้อมกับตะกร้าที่เต็มไปด้วยผลไม้ตรงถนน เดิมทีก็มีความสุขอย่างมาก แต่พอเห็นภาพที่ตรงคันดิน และเสียงพูดคุยกันของผู้ปกครองคนอื่นๆ

ทันใดนั้น รอยยิ้มบนใบหน้าของเธอก็ค่อยๆเลือนหายไป

มันเป็นความรู้สึกที่แปลกอย่างมาก

หลายปีมานี้ เธอมีความสุขกับความสัมพันธ์ของหมอกับคนไข้ ใช่ ในใจของเธอ มันคือความสัมพันธ์ระหว่างหมอกับคนไข้ คนไข้ที่เธอดูแลรักษามานานหลายปี

แต่ในตอนนี้ หลังจากที่เธอเห็นภาพนี้ ทันใดนั้น เธอก็รู้สึกอึดอัดใจขึ้นมาเล็กน้อย

ราวกับของบางสิ่งที่เป็นของเธอ ถูกใครมาแย่งไปซะอย่างนั้น และความรู้สึกนี้ ก็เหมือนกับครั้งที่แล้วที่เส้นหมี่คนนี้ ไปที่บ้านเธอเพื่อไปตามหาแสนรัก

อารมณ์ความรู้สึกของเธอคือแบบเดียวกัน

ความเย็นชาปรากฏขึ้นในดวงตาของแครอท……

——

เส้นหมี่พวกเขาได้ดำนาเสร็จก่อนเที่ยงในที่สุด

“ว้าว ในที่สุดก็ทำเสร็จแล้ว หม่ามี๊ ตอนนี้เรามีข้าวกินกันแล้วใช่ไหม？”

เมื่อเด็กน้อยสองคนเห็นว่าทำเสร็จแล้ว ก็ดีใจอย่างมาก รีบถามคนเป็นแม่ ว่ามีข้าวกินกันแล้วใช่ไหม?

ทำกันอยู่นานขนาดนี้ พวกเขาก็รู้สึกหิวแล้วจริงๆ

เส้นหมี่อุ้มคิวคิวที่ลงมาแปลงนาด้วยกันขึ้นมาก่อน“ แน่นอนสิ เดี๋ยวเราเอาป้ายภารกิจที่เสร็จสมบูรณ์นี้ไปให้กับเจ้าของแปลงนาก็ได้แล้ว หม่ามี๊จะล้างเนื้อล้างตัวพวกเราให้สะอาดก่อน ”

จากนั้นเธอก็อุ้มลูกไปที่ลำธารบริเวณใกล้ๆ

เมื่อแสนรักเห็น ก็จูงมือลูกชายคนโตตามไปด้วย

“แด๊ดดี้ ผมไม่ต้องล้าง ผมไม่สกปรก แด๊ดดี้ไปล้าง” ชินจังมาถึงที่ลำธาร เห็นขาของแด๊ดดี้เลอะไปด้วยดินโคลน ที่กางเกงก็เลอะไปด้วยไม่น้อย ก็จึงพูดไล่คนเป็นพ่อ

แสนรักต้องล้างอยู่แล้ว

ทว่า เมื่อเขามองไปยังกางเกงรองเท้าและถุงเท้าที่ทั้งเปื้อนและทั้งเปียก ใบหน้าที่เคร่งขรึมก็เผยความรังเกียจออกมาอีกครั้ง

“เป็นอะไรไป ? ไม่อยากจะใส่ตัวนี้แล้วเหรอ ？”

เส้นหมี่ที่ล้างตัวให้ลูกชายคนเล็กเสร็จพอดี หันกลับมาเห็นภาพนี้ ก็จึงเอ่ยปากถามไปคำหนึ่ง

แสนรักจ้องมองเธอด้วยใบหน้าที่ดูแย่หนักขึ้นไปอีก“ เป็นคุณจะอยากใส่หรือไง ？”