ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 328

ผ่านไปประมาณสิบนาที สองคนแม่ลูกยิ่งเดินก็ยิ่งไกลมากขึ้นเรื่อยๆ แต่ว่า หนูมะลิกับแม่ของเธอ ก็ยังไม่เจอแม้เงา ไม่รู้ว่าเดินไปทางไหนกัน?

“หม่ามี๊ เราอย่าเดินต่อกันอีกเลยนะ รินจังกลัว”

สภาพแวดล้อมที่ไม่คุ้นชินสำหรับเด็กๆ มันทำให้รู้สึกไม่ปลอดภัย ในป่าแห่งนี้ เส้นทางที่พวกเธอกำลังเดินอยู่ก็ไม่เห็นใครอื่นเลย เธอไม่อยากจะเดินต่อไปแล้ว

เส้นหมี่ก็ไม่อยากเช่นกัน แต่ว่า แม่ลูกสองคนนั้นยังหาไม่เจอเลย หากเกิดอะไรขึ้นจะทำยังไง ?

และแล้วเส้นหมี่ก็อุ้มลูกสาวขึ้นมา จากนั้นก็กัดฟันเดินต่ออีกหลายกิโล

“คุณแม่มะลิ？หนูมะลิ？พวกคุณอยู่ที่นี่หรือเปล่า？”

“……”

ไม่มีเสียงใดๆ บนป่าเขาที่ถูกปกคลุมไปด้วยท้องฟ้าสีเทา เงียบวังเวงจนรู้สึกเสียวไปที่สันหลัง ทำเอารู้สึกหวาดกลัวจนขนลุกซู่ได้ตลอดเวลา

ในที่สุดเส้นหมี่ก็ไม่กล้าเดินไปต่อ

เธอตัดสินใจจะกลับไปก่อน จากนั้นค่อยให้คนมาออกตามหาสองคนแม่ลูกนี้

แต่ทว่า ในตอนที่เธออุ้มลูกและกำลังจะหันหลังกลับนั้น จู่ๆ ก็มีงูตัวหนึ่งขนาดเท่าแขนเด็กเลื้อยออกมาจากโพรงหญ้าข้างทาง ทำเธอตกใจมากจนกรีดร้องออกมา และทั้งสองคนก็ล้มกลิ้งตกถนนไป

“อ๊าก——”

——

ภารกิจในช่วงบ่ายของแสนรักกับคิวคิวและคนอื่นๆคือช่วยชาวนาหว่านปุ๋ย

ภารกิจนี้ค่อนข้างที่จะง่ายมาก และไม่สกปรกอะไร

แต่ว่า ในบ่ายของวันนี้ บรรยากาศในกลุ่มของพวกเขา เป็นไปด้วยความอึมครึม ไม่มีใครพูดอะไรสักคำ และไม่มีใครแสดงสีหน้าที่พึงพอใจ

รวมถึงเด็กน้อยทั้งสองคน

เมื่อแครอทเห็น ก็อยากจะทำลายบรรยากาศนี้“คิวคิว หนูว่าเย็นนี้เราเอาอะไรกลับไปกันดี ? ได้ยินว่าพืชผลที่เก็บได้ในบ่ายนี้ เอากลับบ้านได้ด้วยนะ”

คิวคิวมองเธออย่างเย็นชา

แครอท“……”

ใบหน้ายิ้มแห้ง เธอจำต้องหันมองไปที่เด็กชายอีกคนหนึ่ง

ทว่า ชินจังนั้นหนักกว่า หันหน้าเดินหนีในทันที

“แด๊ดดี้ เราจะไปหาหม่ามี๊กับน้อง” ชินจังเดินมาตรงหน้าคนเป็นพ่อ และพูดความต้องการของตัวเองออกไปตรงๆ

บ่ายนี้แสนรักไม่ได้ลงแรงทำอะไร

เขาอยู่ตรงนี่ ก็เพื่อเข้าร่วมทำกิจกรรมทำไร่ไถนากับเด็กๆ แต่ก็ยืนอยู่กับที่และเอาแต่เล่นโทรศัพท์ของตัวเองอยู่ตลอด ไม่ได้มีความกระตือรือร้นเหมือนในตอนเช้าแต่อย่างใด

เมื่อได้ยินว่าลูกชายจะไปหาหม่ามี๊ของพวกเขา สายตาที่เย็นชาของชายหนุ่ม ในที่สุดก็หลุดโฟกัสออกจากหน้าจอมือถือ

“ไม่ได้！”

“ทำไมถึงไม่ได้ ? งานของพวกเรากำลังจะเสร็จแล้ว และก็จะกลับกันได้เลย แต่ทางฝั่งหม่ามี๊กับน้องยังไม่รู้ว่าเป็นยังไง ? แล้วถ้าหากทำไม่เสร็จจะทำยังไง ？”

เมื่อคิวคิวได้ยินสิ่งที่แด๊ดดี้พูดออกมา ก็รีบวิ่งมาช่วยพี่ชายอีกคน

ทว่า ที่ทำเอาพวกเขารู้สึกผิดหวังอย่างมากก็คือ แด๊ดดี้คนนี้ก็ยังไม่ยอมโอนอ่อนท่าเดียว

เขาไม่เพียงไม่ให้พวกเขาไปหาหม่ามี๊และน้องสาว แต่หลังจากที่ทำงานเสร็จ ก็ให้แครอท จัดการอุ้มพวกเขากันคนละคน

จากนั้น ก็พาพวกเขาออกจากหมู่บ้านนี้ไป และเดินทางกลับ

ไอ้แด๊ดดี้บ้า แล้วจะต้องเสียใจ！