ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 330

แต่ว่า คิดไปคิดมาแล้วก็ดีเหมือนกัน ลูกสามคน อย่างน้อยก็มีคนหนึ่งที่เธอหอบหิ้วไปไหนมาไหนได้

“สวยใส คุณกับลูกรออยู่ที่นี่ก่อน ผมจะไปทำบอร์ดดิ้งพาสให้”

หลังจากที่ทั้งสามคนมาถึงที่สนามบิน คณาธิปให้เส้นหมี่แม่ลูกรอกันอยู่ที่ห้องโถงของอาคารผู้โดยสาร เขาไปทำเรื่องเช็กอิน

เส้นหมี่พยักหน้าให้ หลังจากนั้น ก็อุ้มเด็กน้อยไปนั่งลงตรงเก้าอี้ด้านหลัง

กลางดึกของสนามบิน ไม่ค่อยมีผู้โดยสาร ห้องโถงของอาคารขนาดใหญ่ที่สามารถจุคนได้กว่าหลายแสนคน ในเวลานี้ช่างเงียบเหงาและว่างเปล่ามากจริงๆ เส้นหมี่นั่งอยู่ตรงนั้น รู้สึกมึนงงเล็กน้อย

เธอกำลังคิดถึงลูกน้อยอีกสองคน

เธอจากไปอย่างกะทันหันแบบนี้ พวกเขาจะโกรธและเสียใจหรือเปล่า ?

“หม่ามี๊ รินจังหิว อยากกินนม”ทันใดนั้น หนูรินจังที่ถูกอุ้มอยู่ ร้องบอกหิว อยากจะกินนม

กินนม ?

เวลาแบบนี้จะมีนมที่ไหนกัน?

เส้นหมี่กวาดตามองไปรอบๆ เห็นมีร้านสะดวกซื้อที่เปิดตลอด 24 ชั่วโมงอยู่ไม่ไกล ก็จึงอุ้มเธอแล้วไปที่นั่น

“ลูกรัก ตอนนี้เราไม่ได้เอานมผงมาด้วย ซื้อนมกล่องกินไปก่อนดีไหม ? ลูกรักอย่างกินแบบไหน ？”

“กินอันนี้”

เด็กน้อยที่ถูกปล่อยวางลงตรงหน้าชั้นวางของของร้านสะดวกซื้อ นิ้วป้อมๆก็ชี้ไปที่กล่องนมสดที่อยู่ตรงหน้า

เส้นหมี่ยกยิ้ม ขอให้พนักงานหยิบนมออกมาให้ และเธอก็ลุกขึ้นเตรียมจะไปจ่ายเงิน

ในตอนนี้เอง ตรงหน้าของสองคนแม่ลูกจู่ๆก็มีชายหนุ่มรูปร่างสูงปรากฏตัวขึ้น เขาราวกับลมพายุ หลังจากที่เห็นสองคนแม่ลูกอยู่ที่นี่ ยื่นมือไป ทันทีทันใด ก็คว้าตัวหนูรินจังมาไว้ในอ้อมแขนของเขา ！

“หม่ามี๊ หม่ามี๊！！”

หนูรินจังตกใจอย่างมาก กรีดร้องออกมาในทันที

สีหน้าของเส้นหมี่ก็ตื่นตกใจมากเช่นกัน ！

แต่ว่า เมื่อเธอลุก“พรึบ”ขึ้นจากพื้น และได้เห็นใบหน้าของคนที่มาคว้าตัวลูกสาวเธอไป สีหน้าของเธอ ก็ซีดเผือดลงในทันที

“แสนรัก ？ทำไมถึงเป็นคุณ？”

“ทำไม ? ไม่อยากเจอผมเหรอ ? มารบกวนการหลบหนีของพวกคุณหรือเปล่า ？”

การแสดงออกของแสนรักสามารถใช้คำว่าบิดเบี้ยวมาอธิบายได้ดีที่สุด ดวงตาของเขาแดงก่ำ ใบหน้าดุร้าย ดูไปแล้วเหมือนสัตว์ร้ายที่ถูกยั่วยุ โหดเหี้ยมจนน่าสะพรึงกลัว！

เส้นหมี่ตกใจอย่างมาก เธอรีบพูดปฏิเสธ “คุณพูดเหลวไหลอะไรกัน ? ใครหลบหนี ? เราแค่มีธุระและต้องรีบกลับเมืองMเท่านั้น คุณอย่ามาใส่ร้ายป้ายสีนะ”

“ผมใส่ร้ายป้ายสีเหรอ ? เส้นหมี่ คุณคิดว่าผมตาบอดหรือไง ? เขาบินมาหาคุณค่ำมืดดึกดื่น คุณบอกผมว่ามีธุระต้องรีบกลับเมืองM ? ธุระอะไร ? ต้องรีบไปขึ้นเตียงกันหรือไง ?”