“เกินไปไหม? ตระกูลวชิรนันท์กับคฤหาสน์หิรัญชาไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว ผมยังให้หล่อนฉวยโอกาส นี้มันยุติธรรมกับแครอทเหรอ?”
“ห๊า?”
พี่ภาหยุดชะงัก!
ฉวยโอกาส?
ทำไมเขาถึงได้ใช้คำนี้พูดถึงผู้หญิงคนนั้น? เขาลืมไปแล้วเหรอว่าเมื่อก่อนเขาทำยังไงกับหล่อน? คนอื่นอาจจะไม่รู้ แต่หล่อนรู้แก่ใจดี คือคนที่หล่อนรักอย่างสุดหัวใจ
พี่ภาตกตะลึงกับคำพูดประโยคนั้น
แต่ในไม่ช้า เมื่อหล่อนเห็นใบหน้าที่ไม่แยแสและเย็นชาของเขา หล่อนก็เข้าใจอะไรบางอย่าง
ใช่แล้ว เขาคนนี้จำเรื่องราวของพวกเขาในเมื่อก่อนไม่ได้แล้ว ความทรงจำของเขาถูกลบเลือนไป แต่แล้วทำไมเขายังรู้สึกเจ็บปวดกับผู้หญิงคนนั้นอยู่อีกหล่ะ?
สุดท้ายพี่ภาก็ทำได้มองข้างหลังเขาและถอนหายใจ
——
เช้าวันรุ่งขึ้น
เมื่อเด็กน้อยทั้งสองคนในวิลล่าตื่นขึ้น พวกเขายังคงหดหู่หงอยเหงาไม่มีชีวิตชีวา เพราะความทุกข์ของเมื่อคืน
เมื่อพี่ภาเห็นอย่างนั้น ก็ทำได้เพียงปลอบใจพวกเขา: “วันนี้แด๊ดดี้ของพวกเธอไม่ไปทำงาน เดี๋ยวน้าภาจะบอกให้เขาพาพวกเธอไปเที่ยวที่สวนสนุกดีไหม?”
“ไม่ไป” คิวคิวไม่อยากได้ยินคำว่าแด๊ดดี้เลย
ชินจังก็เหมือนกัน
พี่ภาทำไม่รู้จะทำยังไง ทำได้เพียงพาพวกเขาไปเล่นที่สวนลอยฟ้าชั้นสอง
แต่คิดไม่ถึงว่า เมื่อเวลาผ่านไปไม่นานพี่ภาที่กำลังยุ่งอยู่ชั้นล่างจะได้ยินเด็กน้อยทั้งสองคนที่อยู่ชั้นบนตะโกนเสียงดังอย่างดีใจว่า: “หม่ามี๊กับน้องสาวนี่ พี่ชายรีบมาดูเร็ว ดูสิ หม่ามี๊กับน้องมาแล้ว”
“อืม หม่ามี๊—”
ชินจังยืนอยู่บนระเบียงสวนลอยฟ้าอย่างตื่นเต้น โบกมือให้กับรถเก๋งสีขาวที่กำลังแล่นมาด้านล่าง
ใช่แล้ว คือเส้นหมี่นั่นเอง
หล่อนคิดถึงการตัดสินใจเมื่อคืน วันนี้หล่อนจึงมาที่นี่ตั้งแต่เช้าตรู่ อีกทั้งยังขับรถคันใหม่ที่หล่อนซื้อเองมาด้วย
มองจากหน้าต่างรถออกไปจะมองเห็นเด็กน้อยสองคนที่ยืนตื่นเต้นอยู่บนสวนวิลล่าชั้นสองซึ่งอยู่ไม่ไกล หล่อนเลื่อนกระจกลง เพื่อบอกให้ลูกสาวที่นั่งอยู่คาร์ซีทข้างหลัง
“รินจัง ดูสิ พี่ๆกำลังตะโกนเรียกหนูหน่ะ
“จริงเหรอคะ?”
ขณะนั้นหนูรินจังกำลังก้มหน้าก้มตาตักเตรียมอาหารเช้าให้พี่ๆ เมื่อได้ยินหม่ามี๊บอกว่าพี่ๆกำลังตะโกนเรียกหาเธอ ทันใดนั้นก็รีบยื่นหน้ากลมๆของเธอออกไปนอกกระจกรถ
“พี่คะ! พี่ รีบลงมารับหนูเร็ว หนูเอาอาหารอร่อยๆมาให้ด้วยนะ”
“ว้าว…”
แค่คำเดียว ทำให้สองพี่น้องที่ยังหงุดหงิดอยู่ชั้นบน วิ่งลงมาจากสวนลอยฟ้าชั้นสองอย่างมีความสุขทันทีทันใด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก