ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 410

อรรตพลเห็นฉากนี้จากด้านนอก หัวใจของเขาก็หดหู่ลง

เขาบอกแล้ว การสะกดจิตไม่เคยผิดพลาด ผู้หญิงคนนี้ไม่เหมือนจำอะไรไม่ได้เลยไม่ใช่หรอ

อรรตพลเข้ามา และเริ่มเกลี้ยกล่อมทั้งสองคน

“พอแล้วๆ แสนรัก คุณก็อย่าไปโทษเส้นหมี่เลย เรื่องนี้คนที่ผิดคือแครอท เดี๋ยวผมจะไปสั่งสอนเธอ เธอก่อเรื่องเกินไปแล้ว!”

“…”

เมื่อพูดเกลี้ยกล่อมแล้ว สีหน้าของแสนรักถึงได้เบาลงมาบ้าง

อรรตพลเดินมาข้างเตียงเส้นหมี่อีกครั้ง “เส้นหมี่ หนูอย่าโกรธเลย ฉันรับรองว่าต่อไปนี้เรื่องแบบนี้จะไม่เกิดขึ้นอีก โอเคมั้ย”

เส้นหมี่ไม่พูดอะไรออกมา นอกจากนั่งเช็ดน้ำตาบนเตียงคนไข้

เธอโกรธอะไร เธอมีสิทธิ์ด้วยหรอ

หลายนาทีต่อจากนั้น ทุกคนก็เดินออกไปจากห้อง เส้นหมี่เจ็บในช่องปาก แถมยังเวียนหัว ท้องก็ปวด ดังนั้นจึงต้องนอนลงใต้ผ้าห่ม

ผ่านไปไม่นานเธอก็หลับอีกครั้ง

เมื่อเธอตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ท้องฟ้าก็มืดแล้ว เธอลืมตาขึ้นก่อนจะพบว่าไฟบนหัวเตียงไม่เหมือนไฟในห้องพักผู้ป่วย

เปลี่ยนเป็นโคมไฟคริสตัลแทน

นี่คือ

“ตื่นแล้วหรอ”

เสียงต่ำและมีเสน่ห์ของผู้ชายดังเข้ามาในหูของเธอ เสียงนั้นเพราะมาก เงินเม็ดทรายที่ค่อยๆไหลช้าๆ

เส้นหมี่รีบหันหน้าไปมอง

ทางด้านขวาของเทอมีร่างหล่อเหลาที่คุ้นเคยกำลังนั่งอยู่บนโต๊ะเล็ก เมื่อเห็นเธอตื่นขึ้น เขาก็ปิดโน๊ตบุ๊กที่กำลังทำอยู่ลง และยกขาก้าวไปหาเธออย่างสง่างาม

ท่าทางของเส้นหมี่เย็นชาทันที “แสนรัก ทำไมคุณถึงอยู่ที่นี่”

แสนรักมองบน “นี่เป็นบ้านของผม ทำไมผมจะอยู่ไม่ได้”

เส้นหมี่ “…”

ในที่สุดเธอก็จำคำถามนี้ได้ จึงลุกขึ้นจากเตียงทันที

“โอ้ย…”

“อย่าขยับ ร่างกายยังไม่หายดี จะขยับทำไม” แสนรักมองเธอ เดินมาประคองร่างที่อ่อนแรงของเธอ แล้วประคองตัวเธอขึ้นอย่างอ่อนโยน

เส้นหมี่หอบ

หลังจากที่เธอสงบลงแล้ว ก็ผลักเขาออกทันที

“คุณประสาทหรือเปล่า บางทีก็โหดเหี้ยมเหมือนไม่มีหัวใจ บางทีก็ทำเป็นใจดี แสนรักคุณเป็นคนยังไงกันแน่”

เธอถามเขาด้วยดวงตาแดงก่ำ

ไม่ใช่เพราะอะไร แต่พอตอนนี้เขาเริ่มทำให้เธอเหนื่อยแล้ว เธอเริ่มทนไม่ไหวแล้ว

ใช่แบบไหนกันแน่ที่เป็นตัวตนจริงๆของเขา

คนที่คอยแอบดูแลเธอในประเทศMคือเขา ตอนนี้คนที่ปฏิบัติกับเธออย่างโหดเหี้ยมก็คือเขา อันไหนกันแน่ที่เป็นตัวจริง ช่วยพูดอะไรดีๆให้เธอฟังหน่อยได้ไหม