ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 412

เส้นหมี่หรือจะกล้าไม่เชื่อฟัง?

ขณะนี้ เธอได้แต่กล่าวขออภัยกับหญิงสาวชาวต่างชาติ หลังจากนั้นก็รีบไปอยู่ข้างๆชายหนุ่ม

“เธอบอกว่าสักพักประชุมต้องใช้เอกสาร”

“เอกสารอะไร? คนที่สามารถมาเข้าประชุมที่นี่ได้ ยังต้องไปรับเอกสาร? สมองคุณคิดอะไรอยู่? คนไร้สมอง คุณก็เหมือนกันเหรอ?” ชายผู้นี้ ช่างชอบหยาดหยามนัก

เส้นหมี่ไม่พูดอะไรออกมา จึงเดินตามเขาเข้าไปในห้องประชุมแต่โดยดี

สิ่งที่มองเห็นนั้น เมื่อหลังจากที่เดินเข้าไป สิ่งที่เห็นเบื้องหน้านั้นสร้างความตื่นตาตื่นใจให้กับเธอ

ความจริงแล้ว เธอก็อยู่ในแวดวงของนักธุรกิจ เวลาที่ออกไปเจรจาธุรกิจ ก็เจอสถานที่ต่างๆมาไม่น้อย แต่สถานที่ประชุมในวันนี้ สร้างความน่าทึ่งให้กับเธอยิ่งนัก

“พวกคุณนี่....นี่คือการประชุมสุดยอดธุรกิจเหรอ”

“ก็ใช่น่ะสิ”

“อ๋อ ฉันนึกว่าคือการพบปะบุคคลสำคัญระดับนานาชาติ”เส้นหมี่แลบลิ้นออกมา หลังจากนั้นก็หาที่นั่งของเลขาฯที่อยู่ด้านหลังของชายหนุ่มแล้วนั่งลง

แสนรักเหลือบมองเล็กน้อย

แต่ไม่นาน คนอื่นๆก็ตามเข้ามา แล้วพวกเขาก็ดึงเก้าอี้ออกมานั่งลงเช่นกัน

หลังจากนั้นไม่กี่นาที นักธุรกิจจากประเทศต่างๆก็ทยอยมาถึง เส้นหมี่หยิบสมุดเปล่าขึ้นมาหนึ่งเล่ม ทันใดมองเห็นกระดาษแผ่นหนึ่งส่งมาจากด้านหน้า

“หน้าที่ของคุณคือจดสิ่งที่บุคคลเหล่านี้พูดก็พอแล้ว”

“หืม?”เส้นหมี่เงยหน้าขึ้นมา “ทำไมเหรอ พวกเขา....มีความพิเศษอะไรเหรอ”

แสนรักมองมาที่เธอแวบหนึ่ง “เปล่าหรอก ธุรกิจของพวกเขา เป็นจำพวกพลาสติก ในประเทศของเรามีเต็มตลาดแล้ว ถ้าคุณอยากจะรอดพ้นขึ้นมา จะต้องทำอะไรที่แปลกใหม่ขึ้นมา ไม่งั้น ถ้าคุณทำอะไรแบบเดิมซ้ำๆ ก็ถีบตัวเองขึ้นมาไม่รอดอยู่ดี”

เส้นหมี่：“……”

จึงได้แต่ตาปริบๆจ้องหน้าชายหนุ่ม เนิ่นนาน เธอพูดไม่ออกสักคำ

เธอคืออัจฉริยะทางการเงิน

แต่ว่า ธุรกิจธรรมดา เธอก็ทำไม่ได้ ไม่เคยทำ ไม่มีทักษะ

ดังนั้น ในช่วงเวลานี้ แม้ว่าจะเตรียมตัวฟื้นฟูตระกูลวชิรนันท์ แต่ความจริงแล้ว แผนการของเธอก็ยังไม่ชัดเจน นอกจากเดินตามทางเดิมของคุณพ่อ เธอก็ยังคิดแผนการที่ดีไม่ออกมา

แต่ว่า ตอนนี้ชายหนุ่ม พาเธอมายังสถานที่ที่คนธรรมดาเข้าไม่ถึง

หลังจากนั้น บอกเธอว่า หากอยากประสบความสำเร็จ ก็เริ่มลงมือจากสุดยอดเหล่านักธุรกิจจากทั่วโลก เรียนรู้เอกลักษณ์และทัศนคติต่างๆที่พวกเขามี

เส้นหม่ีรู้สึกเหมือนอยากจะร้องไห้ออกมา

แต่ไม่อยากให้เขารู้ จึงรีบก้มหน้าลง ทำเป็นอ่านข้อมูลในกระดาษ ในขณะเดียวกัน มือก็ถือปากกาไว้