ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 452

พอถึงห้องพี่ชายแล้วพูดให้ฟัง ก็เป็นอย่างที่คิดไว้ เด็กชายสองคนนั้นก็ดีใจสุดๆ แต่ละคนต่างเก็บกระเป๋าอยู่ในห้อง เอาของทุกอย่างไปด้วยอย่างรอไม่ไหว

แสงดาวอยู่ในห้องหลานชายสองคนเห็นเข้า ก็พูดไม่ออกพักหนึ่ง

“เกรงว่านี่จะไม่ใช่เด็กโง่สองคนแล้ว นี่สมควรดีใจด้วยหรือ？ไม่รู้ว่านี่แม่พวกแกไปช่วยพ่อพวกแกหรือไง？”

“……”

ผู้หญิงแบบนี้ ไม่แปลกใจเลยที่อายุมากขนาดนี้แล้วยังไม่แต่งงาน ที่แท้ก็มีเหตุผลจริงๆ

เส้นหมี่ที่ถือกระเป๋าเดินทางของลูกสาวเดินมาจากตรงทางเดิน พอได้ยิน ก็ไม่พูดอะไร แต่โยนกระเป๋าให้เธอ

“ไปส่งพวกเราหน่อย”

“เกี่ยวอะไรกัน？เส้นหมี่ ฉันว่าตอนนี้เธอชักจะทำอะไรตามอำเภอใจแล้วนะ จิกหัวใช้ฉัน ฉันเป็นคนใช้เธอหรือไง？”

ผู้หญิงคนนี้บ่นขึ้นมาด้วยความไม่พอใจทันที

เส้นหมี่ชำเลืองมองขาตัวเองเบาๆ：“ฉันไม่สะดวกนี่ อีกอย่าง ฉันจะกล้ามองเธอเป็นคนใช้ได้ไงกัน เธอเป็นป้าของเด็กๆ เป็นที่พึ่งเพียงคนเดียวของพวกเราในตอนนี้ ฉันไม่เรียกเธอแล้วจะเรียกใคร？”

แสงดาว：“……”

ประโยคนี้ ทำให้เธอไม่อาจคัดค้านได้เลย

ที่พึ่ง？

โอเค งั้นก็ตกลงอย่างไม่เต็มใจละกัน

เธอถือกระเป๋าแล้วลงไป

ไม่กี่นาทีต่อมา เส้นหมี่พาเด็กทั้งสามคนออกไป พี่ภาก็กำชับเธอหลายครั้งว่า：“คุณนาย คุณจะต้องพาคุณชายกลับมาอย่างปลอดภัยนะคะ ได้แต่หวังพึ่งคุณแล้ว”

“เข้าใจแล้วค่ะ พี่วางใจเถอะ ฉันทำได้แน่”

เส้นหมี่ตอบเธออย่างแน่ใจ และก็เหมือนรับประกันให้ตัวเองด้วย

ใช่ เธอจะต้องพาเขากลับมาอย่างแข็งแรง

เขาหลอกเธอมานาน เธอยังไม่คิดบัญชีกับเขาเลย

แล้วรถยนต์ก็ออกไปจากเรืองรองในคืนนั้น

ณ ชานเมือง หมู่บ้านดอกหอม

หมู่บ้านเล็กๆ บนภูเขาที่ดึกมากแล้ว รอบๆ มีแต่ความมืด ไม่มีไฟ และก็ไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆ ราวกับว่าหลับสนิท ทั้งหมู่บ้านเงียบมากจนได้ยินแค่เสียงร้องของกบตัวสองตัวออกมาจากทุ่งนาเป็นครั้งคราว

ท้ายหมู่บ้านคือบ้านของลุงหมีชาวบ้านคนหนึ่ง

ครอบครัวนั้นที่เส้นหมี่เคยพาเด็กๆ มาอยู่ ในครั้งที่แล้วที่โรงเรียนอนุบาลมาร่วมกิจกรรม

และตอนนี้เอง ชั้นสองของบ้านอิฐนี้ มีคนหนึ่งนอนอยู่

แต่ว่า ตอนนี้เขากำลังเอาแต่พลิกตัวไปมาบนเตียง และยังได้ยินเสียงครางของเขาอย่างไม่ชัดเท่าไหร่ด้วย

“คุณ ผู้ชายคนนี้คงไม่ใช่ว่าปวดหัวอีกหรอกนะ？พวกเราจะไปดูไหม？”

ป้าแจ่มภรรยาของลุงหมีเป็นคนที่หูดีมาก เธอได้ยินเสียงเคลื่อนไหวเล็กน้อย ก็ปลุกสามีที่นอนอยู่ด้านข้างทันที อยากจะขึ้นไปดู

ลุงหมีลืมตาขึ้นมา