ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 465

“ตื่นแล้วหรือ รีบกินข้าวเช้าดีกว่า เดี๋ยวพวกเราก็ไปเก็บผักสดที่สวนผักด้วย”

ในครัว ป้าแจ่มกำลังยุ่ง เห็นเธอลงมาแล้ว ก็ยกอาหารเช้าออกมา และบอกว่าจะไปเก็บผักสดด้วยกัน

จะได้ไงกัน？

อยู่บ้านพวกเขามาตั้งหลายวัน ตอนนี้ยังเอาของตั้งมากมายอีก ดูแล้วเกินไปจริงๆ

เส้นหมี่รู้สึกแย่

แต่เจ้าของบ้านครอบครัวชาวนานี้เป็นมิตรมากจริงๆ ตอนท้ายที่พวกเขาไป ไม่เพียงแต่เอาผักและผลไม้จำนวนมากให้ แม้กระทั่งลูกไก่ที่พวกเขาเลี้ยงก็เอามาให้

นั่นเพราะว่ารินจังไม่ยอมปล่อยเลย จึงให้เธออุ้มกลับไป

นี่มันจริงๆเลย……

“ทำกันแบบนี้ ต่อไปไม่กล้ามาแล้ว”

ตอนที่กลับไป เส้นหมี่มองในรถที่เต็มไปด้วยสิ่งของ ก็อดไม่ได้ที่จะพูดอย่างเขินอาย

แสนรักพยักหน้า：“ก็จริง ดังนั้นวิธีที่ดีที่สุด ก็คือพวกเราสร้างบ้านขึ้นมาเอง”

“สร้างบ้านขึ้นมาเอง？”

“อือ สถานที่แบบนี้ต้นทุนไม่น่าสูงมากนัก ทำเสร็จแล้ว ต่อไปก็จะพาพวกเด็กๆ มาอยู่ที่นี่ในระยะสั้นได้ ดีกว่าเด็กๆ ที่พอหยุดก็อยู่บ้านเล่นเกมเยอะเลย”

มองไม่ออกว่า ตาคนนี้ยังอายุน้อยมาก แต่กลับกังวลอย่างมาก เกี่ยวกับการศึกษาของลูกๆ ตัวเอง และให้ความสนใจกับการเติบโตอย่างแข็งแรงของพวกเขาอย่างมากด้วย

แน่นอนว่าเส้นหมี่ตกลง

สองชั่วโมงต่อมา เมืองA

หลังจากกลับมาทั้งครอบครัวแล้ว ตอนแรกเส้นหมี่คิดว่าเขาจะพาพวกเขาไปเรืองรองโดยตรง

แต่คิดไม่ถึงว่า หลังจากลงมาจากทางด่วนแล้ว เขาดันถามว่า：“พวกเราจะไปไหน？ตระกูลวชิรนันท์หรือว่าตระกูลอัครนันท์？”

“อ๋า？”

เส้นหมี่อึ้งไปเล็กน้อย ไม่ได้ตอบโต้ในทันที

จนกระทั่งชายหนุ่มด้านหลังสองคน ได้ยินคำพูดของแด๊ดดี้แล้ว ทันใดนั้น หน้าเล็กๆ ของคุณชายคิวก็ยื่นเข้ามา：“ผมจะไปหาคุณลุง ไม่ไปบ้านปู่เล็ก เขาดุเกินไป”

เส้นหมี่：“……”

สักพัก จึงมองชายหนุ่มแล้วยิ้มอย่างอึดอัด：“งั้นพวกเราไปตระกูลวชิรนันท์ละกัน เก็บเรียบร้อยแล้ว ปอร์เช่อยู่ที่นั่น คุณวางใจเถอะ สะอาดมาก”

ถูกต้อง นี่คือสาเหตุที่เธอไม่กล้าเสนอไปอยู่ที่ตระกูลวชิรนันท์

ตระกูลวชิรนันท์เป็นบ้านเก่า และจากที่คนๆ นี้อยู่อย่างดีมาตั้งแต่เด็ก เขาจะชินหรือ？

แต่ความจริงก็คือ พอเธอพูดจบ คนตรงหน้าก็หักพวงมาลัย แล้วขับไปที่เขตเมืองเก่า

เส้นหมี่เม้มริมฝีปาก ลึกลงในใจนั้นอดไม่ได้ที่จะรู้สึกดี

ดังนั้น ครอบครัวเธอจึงย้ายเข้าไปตระกูลวชิรนันท์อย่างเป็นทางการ