ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 471

ในที่สุดทั้งสองก็จัดการเรื่องใหญ่เรื่องนี้เสร็จเรียบร้อย และกำลังจะเตรียมตัวกลับไปเตรียมแผน ในขณะที่ทั้งสองขยับลุกขึ้นกำลังจะออกไปจากร้านกาแฟ ทันใดนั้นก็มองเห็นหนุ่มสาวคู่หนึ่งกำลังเดินเข้ามาทางประตูห้างสรรพสินค้า

“เด็กดี ได้เจอไอ้คนชั่วคนนี้อีกแล้ว”

หลังจากที่แสงดาวมองเห็นทั้งสองคน สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปทันใดแฝงด้วยความโกรธและความรังเกียจ

เส้นหมี่อาการดีขึ้นมายังไม่เท่าไหร่

เธอเบนสายตากลับมา คิดว่าจะพาหญิงสาวที่อยู่ข้างกายออกไปจากห้างสรรพสินค้าอีกทางหนึ่ง

“ไปกันเถอะ พวกเราไปอีกทาง เวลาแบบนี้ อย่าทำเสียเรื่อง”

“……ก็ได้”

แสงดาวได้ยินเธอพูดแบบนั้น ยากมากที่เธอเชื่อฟังแล้วเดินตามหลังเธอ

แต่ทั้งสองพึ่งจะขยับตัว ผู้หญิงด้านหลังที่มากับคณาธิป ส่งเสียงเรียกพวกเธอขึ้นมาทันใด： “พี่สาว คุณก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน คุณจะไปทำอะไรเหรอคะ”

คือแครอท ตอนนี้เธอยังเรียกแสงดาวว่าพี่สาว

แต่แสงดาวคนนี้น่ะเหรอ

เมื่อก่อนนี้เธอเกลียดเส้นหมี่ ส่วนคุณหนูตระกูลลัดดาวัลย์ที่เคยรักษาน้องชายจนหายยังพอได้

แต่ตอนนี้ ตั้งแต่อรรตพลเล่นไม่ซื่อกับน้องชายเธอ หลังจากที่ลูกนอกคอกอย่างแครอทได้เป็นทองแผ่นเดียวกันกับตระกูลหิรัญชา ตอนนั้นเธอเกลียดเส้นหมี่ยังไง

ตอนนี้ เธอก็เกลียดแครอทคนนี้อย่างนั้น

และมากยิ่งกว่า!

"พี่สาวเหรอ คุณแครอท คุณอย่าเรียกฉันแบบนี้เลย ฉันเกรงว่าถ้าคุณเรียกฉันแบบนี้ เดี๋ยวฉันจะไม่มีหน้าอยู่ในตระกูลหิรัญชาอีกต่อไป"

“คุณ……”

แครอทไม่เคยโดนแบบนี้ที่ไหน ใบหน้ารูปไข่ซีดขาวขึ้นมาทันที

เส้นหมี่อยู่ด้านข้างอย่างเฉยเมย

เธอไม่ได้ไปดูใครที่อยู่ด้านหน้าทั้งนั้น แม้ว่าเธอจะรู้สึกได้ถึงแววตาร้อนกำลังแผดเผาจ้องมองมาบนร่างกายของเธอ

“ที่แท้คุณก็อยู่กับเธอนี่เอง ทำไมล่ะ ตอนนี้ไม่เกลียดเธอแล้วเหรอ เธอทำให้น้องชายคุณเปลี่ยนไปเป็นแบบนี้ ความสัมพันธ์ของคุณกับเธอกลับดีขึ้นมาอย่างงั้นเหรอ”

แครอทเล็งปลายหอกไปที่เส้นหมี่ ทุกๆ ประโยค ฟังดูแล้วคงโกรธเกลียดมิใช่น้อย

แต่ตอนนี้กลับตลกขึ้นมาซะงั้น

ผู้หญิงคนนี้ สมองคงมีปัญหาเล็กน้อย เรียนหมอเรียนโง่ไปแล้วหรือเปล่า?

เส้นหมี่ยิ้มออกมาอย่างเย็นชา ไม่พูดอะไร

หลังจากที่แสงดาวได้ยิน โมโหจนเปิดปากด่าออกมาทันที ： “คุณเป็นบ้าหรือไง ใครบอกว่าเธอทำร้ายน้องชายฉันให้เป็นแบบนี้เหรอ น้องชายฉันเป็นแบบนี้ สมใจพวกคุณสองพ่อลูกแล้วล่ะสิ”

“คุณพูดอะไรเหรอ”

“พอแล้ว พวกคุณไม่ต้องทะเลาะกันแล้ว ทะเลาะกันอยู่ที่นี่แล้วได้หน้าได้ตากันไหม คนมองมาตั้งมากมาย”

ในที่สุดคณาธิปก็เปิดปากออกมา เขามองไปยังผู้หญิงด้านข้างอย่างรังเกียจนักหนา ปากคอเราะรายไม่ได้ไว้หน้าเขาบ้างเลย

ทันใดนั้นแครอทก็หน้าสลดขึ้นมาทั้งยังแฝงไปด้วยความโกรธ!

แต่ว่า ครั้งนี้เธอไม่กล้าโต้แย้งแม้แต่น้อย จึงทำได้แค่ปิดปากเงียบไปอย่างอับอาย