ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 535

“ห๋า?”

ปรากฏว่า หลังจากสายโทรศัพท์ด้านโน้นได้ยินเสียงถามออกมาอย่างกดดัน น้ำเสียงจึงเปลี่ยนไปทันที：“คุณ......คุณรู้เรื่องนี้ได้ยังไง”

“ฉันรู้ได้ยังไงงั้นเหรอ คุณทำเรื่องชั่วเอาไว้ยังถามว่าฉันรู้เรื่องได้อย่างไร ฉันจะบอกอะไรคุณนะ เส้นหมี่ตัวจริงตอนนี้ถูกฉันขังเอาไว้ที่ญี่ปุ่น ตอนนี้คุณฆ่าแสงดาวแล้ว ลูกชายของฉันก็เริ่มสงสัยขึ้นมาแล้ว ถ้าเขารู้เรื่องนี้เข้า คนแรกที่ฉันจะฆ่าคือคุณ！”

เนติพูดกัดฟันพูดออกมาทีละคำ ดวงตาโหดเหี้ยม แน่นอนว่าไม่ได้แค่พูดเล่นๆ

ผู้หญิงในสายโทรศัพท์ด้านโน้นเริ่มกระวนกระวายขึ้นมาทันที

“ไม่......ไม่ใช่ น้าเนติ คุณฟังฉันอธิบายก่อน ที่ฉันฆ่าเธอ เพราะว่าแสนรักบอกว่าจะให้แครอทรักษาเธอจนหาย หลังจากนั้นให้บอกเขาว่าหนังสืออำนาจผู้ถือหุ้นอยู่ที่ไหนกันแน่”

“ฉันได้ฟังดังนั้นจึงแล้วไม่มีวิธีอื่นแล้ว ฉันไม่ใช่เส้นหมี่ตัวจริงสักหน่อย ถ้าแสนดาวมีสติขึ้นมา แล้วพูดว่าหนังสืออำนาจผู้ถือหุ้นอยู่ที่ฉัน เมื่อถึงตอนนั้นฉันจะทำยังไงล่ะ ดังนั้น......ดังนั้นฉัน......”

เธอพูดติดๆขัดๆ หลังจากนั้นประโยคสุดท้ายก็ไม่ได้พูดออกมาแล้ว

เหตุผลที่พูดมาก็ชัดเจนดีอยู่แล้ว เธอไม่มีทางเลือก ถึงได้ทำแบบนั้น

หลังจากเนติได้ฟัง จึงด่ากราดออกมา

แต่สุดท้ายแล้ว ท้ายที่สุดเธอก็ได้แต่ช่างมันไป เวลาสำคัญแบบนี้ เธอไม่อยากสร้างความวุ่นวาย

“ดี ดีที่สุดคือคุณต้องรับรองให้ได้ว่าวันนี้จะเป็นไปอย่างราบรื่น แบบนี้ ฉันจะปล่อยชีวิตของเธอไป มิฉะนั้น ฉันจะไม่ฆ่าเพียงแค่คุณ ฉันยังจะให้ครอบครัวของคุณทั้งหมดร่วมหลุมศพไปด้วย！”

หลังจากนั้น ผู้หญิงคนนี้ก็วางสายลงอย่างโหดเหี้ยม

หญิงสาวในสายโทรศัพท์ด้านโน้นยืนนิ่งไป สักพัก เธอจึงเหมือนอ่อนแรงลง ไร้เรี่ยวแรงจนโทรศัพท์ในมือหล่นลงมา

“เอ๋? คุณผู้หญิง ทำไมคุณตื่นแต่เช้านักละคะ จะไปส่งพวกเราหรือคะ”

กำลังยืนอยู่ตรงทางเดินด้านนอก ทันใด คนคนหนึ่งที่อยู่บนชั้นสาม หลังจากเห็นเธอ จึงทักทายเธอออกมาอย่างน่าประหลาดใจ

“เส้นหมี่”นิ่งไป

ส่งพวกเขา?

เธอเบนความสนใจกลับมา มองไปที่เธอ：“พวกคุณจะไปไหน ใครไปบ้าง”

พี่ภายิ้มออกมา ：“ฉันกับคุณผู้หญิง ยังมีเด็กๆทั้งสามคนค่ะ คุณผู้ชายไม่ได้บอกคุณผู้หญิงเหรอคะ เขาบอกว่าเด็กๆหยุดเรียนแล้ว พวกคุณไม่มีเวลาพาพวกเขาไปเที่ยว จึงให้ฉันพาไปที่บ้านเกิดสักสองสามวัน”

พี่ภาประหลาดใจเล็กน้อย เจ้านายสาวคนนี้กลับไม่รู้เรื่องนี้แม้แต่น้อย

หลังจากที่ “เส้นหมี่”ได้ฟัง สีหน้าจึงขุ่นเคืองขึ้นมาอย่างมาก เธอไม่พูดอะไรสักคำ เดินตรงไปยังห้องอ่านหนังสือเพื่อไปหาชายหนุ่ม

เมื่อคืนวาน เขาไม่ได้กลับไปนอนที่ห้องนอน แต่อยู่ที่ห้องอ่านหนังสือทั้งคืน

เมื่อ “เส้นหมี่”ขึ้นมา

กลับได้ยิน เธอพึ่งมาถึงประตูหน้าห้องของห้องอ่านหนังสือ ก็ได้ยินเสียงพูดที่ดังออกมาจากข้างใน

“หาเจอแล้วเหรอ”

“……”