ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 539

แต่พบว่า เมื่อสักครู่เธอกลับมองไม่เห็น คนที่อยู่ในกล้องเธอต้องตามให้เจอ เวลานี้ ที่แท้นั่งอยู่ข้างๆแสนรักนี่เอง เพียงแต่ว่า เธอก้มหน้าอยู่ตลอด

ทำไมเธอต้องก้มหน้าล่ะ?

ไม่ ไม่ใช่สิ

เธอนึกขึ้นมาได้แล้ว เธอรู้สึกเหมือนว่าหลังจากเธอเข้ามากับผู้ชายคนนี้ เธอก็ไม่เห็นว่าเธอนั้นดูมีชีวิตชีวาเลย

เธอเดินตามเขาอยู่ด้านหลังตลอด ใช้ชีวิตเหมือนหุ่นยนต์ตัวหนึ่งที่ไม่มีชีวิตอยู่จริง แต่เมื่อกี้ จุดสนใจทั้งหมดของเนติอยู่ที่ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆเธอ

จึงลืมเธอไปเลย

“นังคนชั่ว！！”

เธอเปิดปากด่าออกมาหนึ่งประโยค ยื่นมือออกไปทำสิ่งของตรงหน้าพังลงกระจุยกระจาย！

เป็นเวลาพอดีกับคนของซาจากรุ๊ปเห็นว่าสถานการณ์ด้านนอกไม่ค่อยดีแล้ว จึงเข้ามา เห็นภาพนี้ เขาจึงรีบตักเตือน

“คุณผู้หญิง ตอนนี้สถานการณ์ไม่ค่อยราบรื่นต่อเรา ดีที่สุดคือพวกเราใช้จุดอ่อนของเขาทันที หลังจากนั้นให้เขาเงียบปากซะ ทำตามซะโดยดี！”

“คุณหมายถึง......เส้นหมี่อย่างนั้นเหรอ”

“ใช่ ตอนนี้ผู้หญิงคนนั้นยังถูกเรากักขังไว้ที่สวนยะกะ เวลานี้......”คนคนนี้มองดูนาฬิกาข้อมืออย่างกะทันหัน

“เวลานี้คุณฮานาโกะน่าจะลงมือพอดี พวกเราใช้เวลาอันมีค่านี้ถ่ายรูปมาสักสองใบ ให้เขาดู น่าจะ ทำให้เขาเป็นใบ้ขึ้นมาได้”

“!!!!”

ผู้หญิงคนนี้ไม่พูดอะไร รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแล้วโทรไปที่ญี่ปุ่น

แต่ที่ญี่ปุ่นในตอนนี้ เธอคงไม่มีทางนึกถึงได้ สวนยะกะของเธอ ความจริงแล้วในตอนที่เธอมาถึงเมืองA ก็มีคนไปถึงที่ประตูบ้านของเธอเหมือนกัน

“ขอโทษนะคะ คุณมาหาใครคะ”

“ขอโทษด้วยครับ ผมเป็นคนที่คุณผู้หญิงส่งมาให้มาเอาของ เธอมีของบางอย่างลืมเอาไป”

ชายหนุ่มที่สวมแว่นตาดำและใส่แมสยืนอยู่หน้าประตู ชุดที่สวมใส่เหมือนคนของตระกูลสึรุโอกะไม่มีผิด โดยเฉพาะสำเนียงการพูดญี่ปุ่นที่คล่องแคล่ว ยังมีท่าทางการวางมือที่ประสานกันไว้อย่างมาตรฐาน

สาวใช้ของสวนยะกะเชื่อแล้ว จึงเปิดประตูให้เขาเข้ามา

“คุณผู้หญิงต้องการอะไร ฉันจะช่วยหยิบมาให้”

“กระเป๋าเครื่องสำอาง แล้วก็ชุดนอนหนึ่งชุด เห็นบอกว่าเตรียมเอาไว้แล้ว ลืมหยิบไป”

ชายหนุ่มพูดออกไปหนึ่งประโยคอย่างมีหลักการ

สาวใช้จึงไปที่ห้องของเนติทันทีเพื่อหาสิ่งของ

แต่เมื่อเธอเดินจากไป คนคนนี้จึงเหมือนกับแมวที่กระฉับกระเฉง ทันใดเมื่อฟ้าสว่างปลาก็จะออกมา จึงเดินสืบหาไปรอบๆบ้านทั้งสี่ทิศ

แต่ว่า เขาผิดหวังเป็นอย่างมาก เขาเดินรอบๆแล้วหนึ่งรอบ แต่ก็ไม่พบอะไรผิดปกติ

ดังนั้น ท่านประธานให้บอกให้เขามาทำอะไรกันแน่?

เขารู้สึกอารมณ์เสียเล็กน้อย

เตรียมเดินออกไป เวลานี้ มีรถคันหนึ่งเข้ามาจากด้านนอก เขามองเห็นแล้ว จึงหาที่หลบทันที

หลังจากนั้น เขามองจากมุมมืดมองเห็นผู้หญิงญี่ปุ่นคนหนึ่งที่หวีผมอย่างประณีต สวมใส่ชุดกาวสีขาว ในมือถือกระเป๋ายาของหมอเดินเข้ามา

“คุณฮานาโกะ ฉันอยากถามหน่อย คนที่จะเปลี่ยนหน้าคนนี้ อายุเท่าไหร่”