“ผมอยากจะถามสักหน่อย ที่นี่ของคุณ ผมหว่านเมล็ดลงไปตั้งนานแล้ว และยังเร่าร้อนขนาดนี้ ทำไมยังไม่ออกดอกออกผลกันนะ”
เขากลับเอามือลูบไล้ไปบนหน้าท้องของเธอ หลังจากนั้นบนบริเวณที่ควรจะตั้งครรภ์ ชี้ไปชี้มา
ทันใดเส้นหมี่ก็ชะงักนิ่งไป
ที่แท้ สิ่งที่เขาต้องการถามคือสิ่งนี้?
แววตาของเธอสลดลงไป ก้มหน้าลง ไม่พูดอะไรออกมาสักคำ
แสนรักอึ้งไปครู่หนึ่ง
เกิดอะไรขึ้น? ทำไมอยู่ดีๆก็ไม่พูดอะไรออกมา? มองดูแล้วเหมือนว่าเธอจะอารมณ์ไม่ค่อยดียังไงอย่างงั้น
หรือว่าเป็นเพราะว่าเขาไม่ควรพูดถึงเรื่องนี้เหรอ? เธอไม่ยินยอมมีลูกอีกเหรอ?
ทันใดแสนรักรู้สึกเสียใจภายหลังไม่ควรพูดคำพูดแบบนี้ออกมา
“คุณภรรยา ผม......”
“พี่ชาย ขอโทษนะคะ ฉัน......ฉันคงไม่สามารถมีลูกให้กับคุณได้อีกต่อไปแล้ว มดลูกของฉัน ปีนั้นตอนที่คลอดพวกเขาทั้งสาม ได้รับความเสียหายอย่างรุนแรง หมอนุชนาถบอกว่า ทั้งชีวิตนี้ ฉันไม่สามารถตั้งครรภ์ได้อีกแล้ว”
ทันใดนั้น หญิงสาวที่ขดตัวอยู่ในอ้อมกอดของเขา ในบริเวณหน้าอกของเขา ก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่รู้สึกผิดเป็นอย่างมาก
คำพูดนี้พูดออกมา แสนรักที่โอบกอดเธอเอาไว้ เหมือนโดนฟ้าผ่าลงมาทันใด!
ไม่สามารถมีลูกได้?
เป็นเพราะเขาใช่ไหม?
ในหัวของเขา เหมือนกับฟ้าแลบแล้วส่งเสียงสะเทือนเลือนลั่นขึ้นมาในปีนั้นภาพที่เธอท้องโตๆแล้วกลิ้งลงมาจากบันได ทันใดนั้น หลังจากนั้นมีความรู้สึกบางอย่างเกิดขึ้นมาในใจเป็นรู้สึกความผิดบาปและความรู้สึกผิดที่เกิดขึ้นมาอย่างไม่น่าให้อภัย
เขายกมือขึ้นมาแล้วตบลงไปที่หน้าของตัวเองอย่างรุนแรง!
“เพี๊ยะ——!”
“พี่ชาย คุณทำอะไรน่ะ คุณตบตัวเองทำไมกัน”
เส้นหมี่ได้ยินเข้า ทันใดจึงเงยหน้าขึ้นมาจากอ้อมกอดของเขา มองไปที่เขาและตกใจเป็นอย่างมาก
แต่ว่า ชายหนุ่มคนนี้เหมือนกับว่าไม่รู้จักความเจ็บปวดยังไงอย่างนั้น ตบตัวเองไปหนึ่งฉาด ยังตบต่ออีก ถ้าไม่ใช่เพราะเส้นหมี่จับมือเขาไว้ เกรงว่าจะหูอื้อไปเสียก่อน
“คุณทำอะไรน่ะ นี่มันเป็นเรื่องเมื่อหลายปีมาแล้ว คุณไม่ต้องทำแบบนี้กับตัวเองหรอก ฉันไม่เคยโทษคุณเลย”
เส้นหมี่ที่ฉลาดหลักแหลม คิดออกแล้ว ทันใด เธอจึงห้ามปรามเขาไว้ทั้งน้ำตา
ดวงตาของแสนรักแดงขึ้นมา ผ่านไปสักพัก เขาจึงเงยหน้าแล้วมองไปที่เธอ:“คุณไม่โทษผมจริงๆเหรอ ในปีนั้นถ้าไม่ใช่เพราะผม คุณก็คง......คงไม่......”
“ไม่เลย ตอนนั้นเกลียดคุณมากจริงๆ แต่มาถึงวันนี้ ฉันไม่ได้สนใจแม้แต่น้อยแล้ว พวกเราต่างถูกคนอื่นวางแผนหลอกลวง ถึงทำให้เกิดโศกนาฏกรรมดังกล่าวในปีนั้น”
“อีกทั้งฉันได้ยินมาว่า ตอนนั้นคุณก็ไม่ได้ใจร้ายใจดำขนาดนั้น ถึงแม้ว่าฉัน ‘ตาย’ คุณจะไม่ได้รู้สึกอะไรแม้แต่น้อย แต่ก็ยังหาสถานที่ดีๆเพื่อใช้สำหรับฝังฉัน ใช่ไหมล่ะ”
เส้นหมี่เพื่อช่วยลดความรู้สึกผิดกับความรู้สึกผิดบาปของคนคนนี้ จึงตั้งใจพูดเยาะเย้ยขึ้นมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก