ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 6

คิวคิวที่กำลังดูกระเป๋าเดินทางและน้องสาวอยู่ รีบจูงน้องสาวแล้ววิ่งมาหา“หม่ามี๊เป็นอะไรครับ？เกิดอะไรขึ้นครับ？”

“อะ......อะไรนะ？”

เส้นหมี่ที่กำลังโกรธจนควันขึ้นหู เมื่อได้ยินเสียงเด็กน้อยก็ค่อย ๆ ดึงสติกลับมาอย่างเชื่องช้า ก้มหน้ามองลูกชายและลูกสาวของตัวเอง

ใช่สิ เธอลืมไปได้ยังไง？เธอยังมีลูกอีกสองคน

เธอโดนจับก็ไม่เป็นไร แต่จะปล่อยให้ไอ้สวะเห็นหน้าลูกทั้งสองคนไม่ได้ ไม่งั้นเธอก็จะไม่เหลืออะไรอีกเลย

เส้นหมี่มีสติกลับคืนมาทั้งหมด ทันใดนั้นก็ย่อเข่าตรงหน้าลูกชายพร้อมกับจับแขนของเขา

“คิวคิว ฟังนะ หม่ามี๊ขอโทษ ตอนนี้หม่ามี๊มีธุระกะทันหัน อาจจะ......อาจจะพาพวกลูกไปเที่ยวญี่ปุ่นไม่ได้แล้ว หม่ามี๊โทรบอกน้าพิมแสงมารับพวกลูกกลับไปดีหรือไม่？”

คิวคิว：“……”

ถึงแม้จะรู้สึกแปลกใจกับการตัดสินใจกะทันหันของหม่ามี๊ แต่เมื่อเด็กชายตัวน้อย ๆ เห็นสีหน้ากระวนกระวายใจ และแววตารู้สึกผิดของผู้เป็นแม่ เขาก็รับปากอย่างเชื่อฟัง

“ได้ครับหม่ามี๊ หม่ามี๊วางใจได้เลย ผมจะพาน้องสาวกลับไปกับน้าพิมแสงครับ”

“อืม อืม คิวคิวเป็นเด็กดีมาก ฝากทุกอย่างไว้ที่ลูกแล้วนะ ตอนนี้หม่ามี๊จะส่งพวกลูกไปที่ร้านกาแฟ แล้วจะให้น้าพิมแสงมารับนะ”

เส้นหมี่มองลูกชายที่รู้จักแยกแยะกาลเทศะของตน ความขมฝาดในใจก็ผุดขึ้นมา ยากจะทานทน เธอเอื้อมมือกอดลูกชาย

หนูรินจังที่อยู่ด้านข้างกล่าวว่า “หม่ามี๊ หม่ามี๊ ทำไมถึงกอดพี่ชายคนเดียวล่ะ？ยังมีรินจังลูกรักอีกคนนะ”

“ออ ใช่ ยังมีรินจังลูกรักของแม่อีกคน มา มาให้หม่ามี๊กอดหน่อย”

เส้นหมี่ยิ้มด้วยน้ำตา รีบเอื้อมมือรับลูกสาวที่ถือตุ๊กตามากอด จากนั้นก็พาไปยังร้านกาแฟ

สิบนาทีต่อมา เส้นหมี่ได้รับสายจากทางโรงพยาบาลอีกครั้ง

“คุณหมอสวยใส จะมาทำงานหรือยังคะ？ผอ.รอหมออยู่ค่ะ”

“กำลังจะไปแล้วค่ะ”

เส้นหมี่เดินออกจากสนามบินแล้ว หลังจากที่ตอบแบบไร้อารมณ์ในสายเสร็จ เธอก็เปิดประตูรถแล้วรีบสตาร์ทรถทันที

อันที่จริง เส้นหมี่ไม่ได้กลัวเจอหน้าแสนรักหรอก

เพราะเธอไม่ได้ติดค้างอะไรเขาและไม่ได้ทำผิดต่อเขา

แต่สาเหตุที่หลบหน้าเขา เพราะเธอไม่อยากเห็นหน้าเขาคนนี้ บวกกับเธอกังวลว่าเขารู้เรื่องลูกทั้งสองคนแล้วจะมาแย่งไป

ทว่าสิ่งที่เหนือความคาดหมายของเธอก็คือ เธอหลบมาไกลเพียงนี้ ผู้ชายระยำก็ยังมาหาถึงที่

เมื่อเป็นเช่นนี้ งั้นก็เจอหน้ากันหน่อยเถอะ