ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 603

ใครก็คิดไม่ถึง ในขณะที่เขากำลังใจลอยอยู่นั้น ชายหนุ่มเบื้องหน้าที่เข้ามาถามคำถาม กลับหยิบโทรศัพท์ยกขึ้นมาถ่ายรูปภารานินที่กำลังเล่นอยู่ที่ด้านข้างบ่อปลาหนึ่งรูป

“คุณทำอะไรน่ะ ทำไมต้องถ่ายรูปเธอ”

ดิลกได้เห็นดังนั้น จึงโมโหขึ้นมา เขาต้องการให้ชายหนุ่มลบรูปนั้นทิ้งไป

แต่คนคนนี้กลับอธิบายกับเขาออกมาอย่างยิ้มแย้ม：“ไม่ใช่อย่างนั้นนะครับคุณผู้ชาย คือผมเห็นว่าคุณยายท่านนี้น่ารักดี และก็มีความสุขมาก ดังนั้นก็เลยอดใจไม่ไหวถ่ายรูปรูปหนึ่ง ในสังคมเราตอนนี้ สามารถอยู่ด้วยกันจนแก่เฒ่านั้น มีไม่มากแล้ว”

ดิลก：“……”

ช่างเถอะ ขี้เกียจจะพูดกับเขาแล้ว

สุดท้ายดิลกจึงไม่ได้สนใจคนคนนี้อีก รอให้ภารานินให้อาหารปลาให้เสร็จ เขาจึงพาเธอไปหาพวกเด็กๆ และยังมีแสงดาว

หลังจากนั้นสองชั่วโมง คนกลุ่มนี้เล่นกันอย่างสนุกสนาน ในที่สุดก็เตรียมตัวกลับบ้าน

แต่ใครก็คิดไม่ถึง ในขณะที่พวกเขากำลังกลับบ้าน ทันใดนั้นถูกรถคันหนึ่งชนมาจากด้านหลัง！

“ปัง——！！”

ทันใด ดิลกที่อยู่ด้านหลัง รีบปกป้องเด็กๆเอาไว้ ไม่มีเวลาไปสนใจดูแลคนอื่น มือทั้งสองรีบเข้ามากอดร่างน้อยๆของพวกเขาเอาไว้แน่น

แสงดาวถูกแรงกระแทกขนาดใหญ่กระแทกเข้ามาจนไปชนเข้ากับพวงมาลัยรถที่อยู่ด้านหน้าอย่างแรง

เป็นเวลานาน สมองดับไป มืดบอดเป็นสีดำ

ไอ้เหี้ยคนไหนขับรถแบบนี้ว่ะ？！！

เธออยากจะด่าออกมา

ไม่ง่ายเลยกว่าจะมีสติขึ้นมา เธอตะเกียกตะกายคลานขึ้นมาจากเบาะที่นั่ง เตรียมเปิดประตูออกไปดูเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น

แต่ทันใดนั้น เธอมองเห็นประตูรถคันนี้ของตัวเองด้านหลังกลับถูกเปิดออก

“เกิดอะไรขึ้น ลุงดิลก ประตูรถด้านหลังทำไมถึงถูกเปิดออก”

“อะไรนะ”

ตอนนี้ดิลกเองก็มีสติขึ้นมาแล้ว ได้ยินประโยคนี้เข้าอย่างกะทันหัน เขาถึงรู้สึกขึ้นมาได้แล้วมองที่ด้านหลังของรถsavanaคันนี้

จริงด้วย ประตูรถเปิดออกแล้ว

แต่ที่น่ากลัวที่สุดคือ ทันใดเขาก็พบว่าตำแหน่งที่นั่งด้านหน้า ภารานินที่นั่งอยู่ใกล้กับประตู ตอนนี้ไม่อยู่แล้ว ตรงที่นั่งว่างเปล่า

โอ้พระเจ้า คนล่ะ?

สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป จากด้านหลังลุกขึ้นมา เขาเดินมาที่ตำแหน่งที่นั่งด้านหน้า：“：ภารานินล่ะ เธอไปไหนแล้ว”

“ห๋า?”แสงดาวอ้าปากกว้าง หลายวินาที เธองงงวยขึ้นมาเป็นอย่างมาก

จริงด้วย คนล่ะ?

แสงดาวเหมือนถูกน้ำเย็นราดลงมา รู้สึกเย็นสะท้านไปทั้งร่าง

——