ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 638

พี่น้องสองแฝดที่อยู่ด้านข้างได้ยินเข้า ทันใดก็อึ้งไป！

หม่ามี๊ขี้ขลาดขนาดนั้นเลยเหรอ?

วิ่งมาที่นี่เพื่อทำกับข้าวให้คนอื่นทาน นั่นคนคนนี้ควรจะรู้สึกโชคดีสิ！

พวกเด็กๆโมโหขึ้นมาแล้ว โดยเฉพาะชินจัง หลังจากที่ได้เห็นสีหน้าของแด๊ดดี้เป็นแบบนี้ โมโหจนอยากจะระเบิดออกมา

“หม่ามี๊ พวกเราไม่ต้องสนใจเขาหรอก ถ้าไม่อยากทานกับข้าวที่คุณทำ งั้นพวกเรากลับกันเถอะ คุณทำให้พวกเราทาน”หลังจากนั้นพวกเด็กๆ ก็เข้ามาจับมือของเส้นหมี่ แม่ลูกทั้งสี่คนกำลังจะเดินออกไป

เส้นหมี่：“……”

ไม่ใช่สิ จุดประสงค์ที่เธอมาที่นี่ ก็เพื่อจะหาโอกาสที่จะได้เข้าใกล้แด๊ดดี้

ออกไปตอนนี้ นั่นไม่เสียเวลาเปล่าเหรอ?

เส้นหมี่ไม่อยากไปเลย

“ชินชิน ฉัน......”

“ท่านประธาน คุณช่างโชคดีจริงๆ ลูกๆทั้งสามน่ารักขนาดนี้ ภรรยาก็เพียบพร้อมขนาดนี้ อยู่ตั้งไกล ยังวิ่งมาที่บริษัทเพื่อทำกับข้าวให้คุณด้วยตัวเอง ถ้าผมมีโชคชะตาแบบนี้ ถ้าแม้แต่กำลังฝันก็คงจะยิ้มจนตื่นมา”

ทันใดนั้น ลูกค้าที่นั่งอยู่ที่โซฟาคนนั้นก็ส่งเสียงออกมา เขามองไปที่เส้นหมี่และลูกๆอย่างอิจฉาเป็นอย่างมาก จึงพูดกับแสนรักที่ยังอยู่ที่โต๊ะทำงานออกมาสักประโยค

สีหน้าของแสนรักยังคงขุ่นมัว

แต่ว่า ในเวลานี้ เขากลับเปิดปากออกมา：“ประธานพิทัตเอาที่ไหนมาพูดล่ะ ครอบครัวของคุณก็ดีทีเดียว ช่วงนี้ลูกชายก็สอบเข้ามหาวิทยาลัยได้แล้วไม่ใช่เหรอ”

“ใช่น่ะสิ ดังนั้นก็เลยยิ่งนึกถึงวันวานที่ทุกคนในครอบครัวอยู่ด้วยกันแบบนั้น เหมือนกับครอบครัวของคุณที่มีโอกาสอยู่ทานข้าวด้วยกันอย่างพร้อมหน้า เกรงว่าต่อไปนี้ครอบครัวของพวกเราคงจะมีโอกาสน้อยแล้ว”

ลูกค้าท่านนี้พูดไปพูดมา กลับรู้สึกโศกเศร้าขึ้นมา

เส้นหมี่ที่ยืนอยู่ตรงนั้นขยับตาไปมา ทันใดนั้น เธอจึงเหมือนจับอะไรได้บางอย่าง เปิดปากพูดออกมาทันที：“ถ้าเป็นแบบนี้แล้ว งั้น......ประธานพิทัต เอาอย่างนี้ไหมงั้นอยู่ทานข้าวกับพวกเราที่นี่”

“ห๋า?”ลูกค้าได้ยิน จึงอึ้งไป “ทานข้าวกับพวกคุณที่นี่?”

“ใช่แล้วใช่แล้ว เพราะว่ายังไงก็ต้องทานข้าว คุณดูสิฉันซื้อผักกลับมาแล้ว แน่นอนว่าฝีมือของฉันอาจจะไม่ได้ดีเท่ากับโรงแรมที่อยู่ด้านนอก แต่ก็ทานเอาบรรยากาศได้นะ ประธานพิทัตคุณว่ายังไงคะ”

เส้นหมี่เธอใช้วิธีการเสนอขายของนักธุรกิจเพื่อตะล่อมให้ติดกับ

ชายหนุ่มคนนั้นที่นั่งอยู่ที่โต๊ะทำงานด้านหลัง กัดกรามเอาไว้จนหน้าดำหน้าเขียว！

แต่ความจริงแล้ว หลังจากที่ลูกค้าท่านนี้ได้ฟังแล้ว กลับสนใจขึ้นมา：“นี่......ไม่ค่อยดีล่ะมั้ง ประธานแสนรัก”

หลังจากนั้น แววตาของเขาก็หันไปมองที่เจ้าบ้าน

แสนรักที่แววตาเต็มไปด้วยความเย็นชา：“……”

ห้าวินาทีเต็มๆ ถึงได้มองเห็นชายหนุ่มคนนี้พยักหน้าลงมาอย่างไม่เต็มใจ：“ถ้าประธานพิทัตไม่รังเกียจละก็ แน่นอนว่ายินดีต้อนรับอยู่แล้ว”

“จะเป็นไปได้ยังไง นานมากแล้วที่ผมไม่ทานข้าวที่บ้านคนอื่น จะว่าไป มองดูผักเหล่านี้ที่คุณผู้หญิงซื้อมา แน่นอนว่าต้องฝีมือไม่ธรรมดาแน่นอนถึงได้เลือกของพวกนี้มาได้ วันนี้ผมมีลาภปากแล้ว”

พูดจบแล้ว ลูกค้าคนนี้ก็ลุกขึ้นมา