ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 642

แต่ว่า เส้นหมี่ไม่ได้หรอก

ถ้าเขากับตระกูลเทวเทพเปิดสงครามขึ้นมาจริงๆ งั้นก็ต้องให้เธอถอยออกไปก่อนโดยเร็ว นี่เป็นทางเลือกที่ดีที่สุด

——

เขตพักผ่อนชั้นบน

เพราะว่าเจ้าบ้านลงไปแล้ว หลังจากนั้นก็ยังไม่ขึ้นมาสักที ลูกค้าที่ชื่อพิทัตนั่นคนนี้ก็เกรงใจที่จะอยู่ที่นี่ต่อ หลังจากทานข้าวเสร็จ เขาได้กล่าวลาแล้วก็ไปแล้ว

เส้นหมี่จึงมาส่งเขาที่หน้าประตูลิฟต์：“ต้อนรับไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ประธานพิทัต เดินทางดีๆนะคะ”

ลูกค้าคนนี้โบกมือไปมา：“ไม่หรอกไม่หรอก คุณผู้หญิงหิรัญชาเกรงใจเกินไปแล้ว ผมต่างหากที่ต้องขอบคุณการต้อนรับของคุณ”

ลูกค้าท่านนี้ ให้คะแนนเส้นหมี่สูงมาก

เส้นหมี่ส่งลูกค้าแล้ว ก็กลับมาที่ห้องรับแขกเก็บกวาด กำลังจะพูดว่าวันนี้ถือว่าเป็นไปอย่างน่าพอใจ ควรจะพาลูกๆกลับบ้านได้แล้ว

แต่เวลานี้ เคมีขึ้นมาจากชั้นล่างอีกครั้ง

“คุณผู้หญิง ท่านประธานให้คุณไปพบสักหน่อย”

“ห๋า?”

ข้อความที่กะทันหันขนาดนี้ ทำให้เธอที่ยืนอยู่นั่นอึ้งไปสักพัก

ให้เธอลงไป?

เป็นเรื่องดีหรือว่าเรื่องร้าย?

เธอกังวลมาก แต่ว่ามาคิดดูอีกที เมื่อกี้ตอนที่ทานข้าวนั้นก็เป็นไปได้ดี บวกกับลูกค้าคนนั้นช่วยไกล่เกลี่ย ไม่แน่หลังจากที่เขาลงไป ได้พูดอะไรบางอย่างกับเขาอีกก็ได้?

เส้นหมี่คิดเอาไว้แบบนี้ ภายในใจปีติขึ้นมา ถอดผ้ากันเปื้อนออกทันที แล้วเดินตามเลขานุการคนนี้ลงไป

“ชินชิน คิวคิว พวกคุณทั้งสองอยู่ด้านบนดูแลน้องนะ หม่ามี๊ลงไปหาแด๊ดดี้”

“โอเค”

เด็กๆทั้งสามได้ยินว่าหม่ามี๊จะไปหาแด๊ดดี้ จึงตอบตกลงในทันที

หลังจากนั้นไม่กี่นาที ที่ออฟฟิศชั้นล่าง

“พี่ชาย คุณให้ฉันมาหาเหรอ”

ในออฟฟิศที่เงียบสงบ ฮีตเตอร์กำลังทำงานอย่างเต็มที่ ตกแต่งอย่างหรูหรา สะอาดสะอ้าน ด้วยรวมแล้วก็เป็นไปตามที่เจ้าของห้องชอบ เป็นสไตล์สีโทนเย็น เรียบง่ายแต่หรูหรา

เส้นหมี่เดินเข้ามา ยืนอยู่ด้านหน้าของชายหนุ่มอย่างใจจดจ่อ

หลังจากนั้น ชายหนุ่มคนนี้ไม่ได้สนใจเธอ เขาก้มหน้าลง นิ้วเรียวยาวที่มีข้อกระดูกแบ่งแยกอย่างชัดเจนกดไปบนโน๊ตบุ๊คอย่างรวดเร็ว เหมือนกับว่ามองไม่เห็นเธอยังไงอย่างนั้น

งั้นก็ได้ งั้นรอให้เขาทำงานเสร็จก่อน

เส้นหมี่ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ หันหลังไปรินน้ำให้ตัวเองดื่ม

ดื่มลงไปสองอึก ในที่สุด เธอได้ยินเสียงคีย์บอร์ดปุ่มสุดท้ายที่ถูกกดหยุดลงแล้ว ทันใด เธอหันกลับมา：“พี่ชาย คุณทำงานเสร็จแล้วเหรอ”

“……”

ยังคงไม่ตอบเธอ

แต่ว่าครั้งนี้ ชายหนุ่มได้ปิดโน๊ตบุ๊คลงแล้ว หลังจากนั้นเงยหน้า มองไปที่เธออย่างเงียบๆ

เส้นหมี่：“……”