ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 653

โชคดีที่หลังจากที่ที่เขี่ยบุหรี่ถูกทุบ ผู้หญิงคนนั้นก็หลีกเลี่ยงได้ ไม่อย่างนั้นเธอก็ไม่รู้จริงๆว่าเลือดที่กระเซ็นไปทั่วห้องทำงานนี้จะเป็นยังไง

"แสงดาวลืมไปแล้วหรือไงว่าเธอกลับมาได้ยังไง"

การแสดงออกของแสนรักเปลี่ยนไปอย่างมืดมน และไม่มีอะไรอื่นในคิ้วของเขายกเว้นความโกรธที่เยือกเย็น

แสงดาวเลิกคิ้วทันทีอีกครั้ง "นายหมายความว่าอย่างไร นายกล้าพูดถึงเรื่องนี้กับฉันได้อย่างไร"

เธอโกรธจัดราวกับว่าจู่ๆก็มีใครบางคนเหยียบตรงจุดที่เจ็บ และทั้งตัวของเธอก็โกรธถึงขีดสุด

ใช่แล้ว เธอถูกเนรเทศในเวลานั้น ซึ่งเป็นช่วงที่น่าอายที่สุด!

แต่ผู้ชายที่อยู่ข้างหน้าดูเหมือนจะไม่สนใจอารมณ์ของเธอเลย หลังจากที่เห็นเธอถูกกระตุ้นมาก เขาก็กล่าวหาเธออย่างรุนแรงยิ่งขึ้นไปอีก

"ทำไมฉันไม่กล้า การตัดสินใจในตอนนั้นคือสิ่งที่ฉันคิดว่าเป็นการตัดสินใจที่ฉลาดที่สุดที่ฉันทำในการจัดการเรื่องของเธอ ถ้าไม่ใช่เพราะเส้นหมี่อยู่กับเธอในตอนนั้น ฉันไม่มีวันให้เธอกลับมาอีกหรอก"

"นาย--"

ในที่สุดแสงดาวก็โกรธจนตาแดงจึงรีบพุ่งไปคว้าบางอย่างบนโต๊ะทุบหัวน้องชายอย่างแรง

เธอไม่เคยโกรธจนรับไม่ไหวขนาดนี้มาก่อน!

ตั้งแต่เธอกลับมา เธอไม่ได้พูดอะไรกับเขาเกี่ยวกับเรื่องนี้เลย จริงๆแล้วในใจเธอเธอกำลังรอคำขอโทษจากเขาอยู่

เธอคิดว่าในฐานะน้องชายของเธอ การที่เขาตัดสินใจทำกับเธอในตอนนั้นมันมากเกินไป พวกเขาเป็นพี่น้องกัน สำหรับผู้หญิงแบบนั้น เขาจำเป็นต้องโหดร้ายกับเธอขนาดนั้นเลยเหรอ

แต่เขาไม่ได้พูด

เขายังคงพูดแบบนั้นกับเธอตอนนี้

ดวงตาของแสงดาวเป็นสีแดงก่ำ โทรศัพท์ในมือของเธออยู่ห่างจากเขาออกไปเพียงนิ้วเดียวก็จะโดนหัวของชายคนนั้นแล้ว

"ทุบสิ ทำไมไม่ทุบล่ะ ทุบแล้วหิรัญชากรุ๊ปนี้จะเป็นของเธอ" แสนรักไม่กลัวเลย แม้แต่ตาก็กระพริบ

แสงดาวสั่นไปทั้งตัว!

แต่ในท้ายที่สุดเธอไม่ทุบแต่จ้องเขาด้วยตาสีแดงเพลิง วินาทีถัดมาเธอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาทุบบนโต๊ะ!

"แสนรักนายจะต้องเสียใจ"

เธอพูดออกมาทีละคำ

เมื่อแสนรักได้ยิน เขาก็พยักหน้าอย่างประชดประชัน และเห็นด้วยครึ่งหนึ่ง "เธอพูดถูก ฉันเสียใจ เสียใจที่ช่วยเธอตอนนั้น"

"..."

เหมือนสายฟ้าฟาดลงมา!

เป็นอีกครั้งที่แสงดาวจ้องมองชายผู้นี้ด้วยความประหลาดใจ เป็นเวลานานที่เธอไม่ตอบสนอง

เขากำลังพูดอะไร

เขารู้ไหมเขากำลังพูดอะไรอยู่!!

คุณหนูใหญ่ผู้ซึ่งเข้มแข็งและหยิ่งผยองมาทั้งชีวิต ในที่สุดดวงตาของเธอก็สั่นสะท้าน สิ่งที่เธอคิดว่าเป็นสิ่งอัปยศก็กลิ้งลงมา