ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 665

หลังจากเส้นหมี่มาถึงที่เมืองเคลียร์แล้ว ผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ ถึงจะทราบเรื่องนี้ที่เกิดขึ้นในประเทศ

หลังจากเธอมาถึงที่นี่ เพราะว่าต้องพาคุณพ่อดิลกเข้าไปพักฟื้นในโรงพยาบาลที่เธอเคยทำงาน จึงต้องไปช่วยงานในโรงพยาบาลนี้อีกครั้งอย่างหลีกเลี่ยงไม่ได้

ดังนั้น จึงไม่มีเวลาเล่นอินเทอร์เน็ตดูสิ่งเหล่านี้ติดต่อกันหลายวัน

จนกระทั่งผ่านไปหนึ่งสัปดาห์ ตอนที่พิมแสงพัก ก็หิ้วกับข้าวมาขอกินข้าวกับเธอที่นี่

“สวยใส ช่วงนี้เธอได้ดูข่าวบ้างไหม? บริษัทสามีเก่าของเธอ ก่อนหน้านี้เหมือนจะเกิดเรื่องขึ้นนะ”

“อะไรนะ?”

เส้นหมี่ที่กำลังนวดแป้งอยู่ได้ยิน ก็ตกตะลึง

คำว่าสามีเก่าคำนี้ ระยะเวลาสองปี กลับทำให้เธอฟังแล้วไม่ค่อยคุ้นชินบ้างเล็กน้อย

พิมแสงเห็นท่าทางไม่เข้าใจของเธอ ก็เลยเปิดโทรศัพท์เอามาให้เธอดู : “เธอดูนี่ มีผู้หญิงเจแปนคนหนึ่งปล่อยข่าวไม่ดีลงในอินเทอร์เน็ต พูดว่าสามีเก่าของเธอเป็นลูกเมียเก็บของตระกูลหิรัญชา ตอนนี้จึงถูกตำรวจเจแปนจับกุมตัวไปเรียบร้อยแล้ว”

ผู้หญิงคนนี้ กำลังกินลูกชิ้นเสียบไม้ที่เส้นหมี่ทำเสร็จแล้ว และก็พูดอย่างคลุมเครือไปด้วย

เส้นหมี่ถึงกับชะงักอีกครั้ง

ทันใดนั้น เธอเหมือนจะได้สติกลับคืนมา รีบขว้างก้อนแป้งที่อยู่ในมือลงอย่างจัง จากนั้นก็แย่งโทรศัพท์ของผู้หญิงคนนี้มา

“เฮ้ เธอแย่งทำไมอ่ะ? ไม่ใช่ว่าไม่ให้เธอดูซะหน่อย โทรศัพท์ฉันเพิ่งซื้อมาใหม่ เธอระวังๆหน่อยนะ”

“……”

ไม่มีใครสนใจเธอ

เส้นหมี่เมื่อได้โทรศัพท์มาแล้ว ดวงตาคู่นั้น คือจ้องมองราวกับเข้าไปในหน้าจอโทรศัพท์โดยสิ้นเชิง

เป็นเรื่องของหิรัญชากรุ๊ปจริงด้วย

อีกทั้ง ยังเป็นเรื่องเมื่อหนึ่งสัปดาห์ที่แล้ว

เนติ! เป็นคนชั้นต่ำเนตินั่นอีกแล้ว!!

เธอเปิดดูหน้าเว็บค้นหาทั้งหมดอย่างรวดเร็ว หลังจากที่เข้าใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ทั้งหมดแล้ว โกรธจนหน้าเขียวมืด กระดูกนิ้วมือกำแน่นจนได้ยินเสียงกร๊อบแกร๊บ

เธอคิดไม่ถึงว่า คนชั้นต่ำนี้จะเจ้าเล่ห์ร้ายกาจได้ขนาดนี้ เบื้องหลังยังแอบซ่อนแผนนี้ไว้

แต่ สุดท้ายเธอเห็นแล้วว่าหล่อนได้ถูกตำรวจเจแปนจับกุมตัวไปแล้ว และในตอนนั้นสื่อของทางการหลายสำนักก็ออกมาแถลงการณ์เรื่องราวนี้อยู่ตลอด เรื่องของหิรัญชากรุ๊ปนั้นไม่มีมูลความจริง และคนที่ต้องสงสัยมีส่วนเกี่ยวข้องกับการเปิดเผยข่าวเสียหายเหล่านี้ ก็ถูกตำรวจเจแปนจับกุมตัวไปตามกฎหมายแล้ว ในที่สุดเธอก็ค่อยรู้สึกโล่งใจ

ไม่เป็นไร อย่างนั้นคือดีที่สุดแล้ว

ไม่อย่างนั้น หล่อนอาจจะบ่มเพาะไว้จนกลายเป็นความผิดครั้งใหญ่หลวงจริงๆ

เส้นหมี่นำโทรศัพท์คืนให้กับเพื่อนสนิทข้างกายเธอ : “โทรศัพท์ใหม่? ใครซื้อให้เหรอ? คราวนี้คือรุ่นประดับเพชรหรือว่าในโลกมีจำนวนจำกัดล่ะ?”

“ถุย!” พิมแสงสบถทันที “ใครจะซื้อโทรศัพท์ให้ฉันล่ะ? เธอคิดว่าฉันเหมือนกันเธอ? ไปที่ไหนต่างก็มีผู้ชายรวยๆ มารุมล้อมเธอ?”

ตอนที่พิมแสงพูดคำนี้ออกมา ยังมีความอิจฉาเล็กน้อย