ม็อกโก:“……”
เขาไม่รู้ว่าจะรับมือกับปัญหานี้ของเธอยังไงดี สุดท้ายแล้วก็เลือกที่จะจับเธอเอาไว้ เตรียมที่จะบังคับพาเธอออกไป
แต่ว่าหลังจากที่แสงดาวได้เห็นแล้ว กลับดิ้นหนีอย่างรุนแรง
จนในที่สุด เธอก็สลัดเขาออก หลังจากนั้นก็เดินเข้ามาหาแสนรักที่ยังคงนั่งอยู่ใกล้ๆกับหน้าต่างเหมือนเดิม
“น้องชาย มองมาที่ฉันสิ ฉันเป็นพี่สาวของคุณ คุณมองให้ชัดเจน”เธอนั่งยองๆลงด้านข้างของเขา หลังจากนั้นเช็ดน้ำตาบนใบหน้าออก เธอพยายามยิ้มออกมาแล้วพูดเตือนสติออกไป
พี่สาว น้องชาย
นี่เป็นการเรียกออกมาอย่างสนิทสนมขนาดไหน ถ้าพูดถึงพวกเขาแล้ว เรื่องราวที่ผ่านมาจนถึงวันนี้ เกือบจะสามสิบปีแล้ว ในตอนที่เธอพูดสองคำนี้ออกมา ถึงได้พบว่าแต่ไหนแต่ไรมาไม่เคยเรียกแบบนี้มาก่อน
แสงดาวไม่เคยโศกเศร้าเสียใจขนาดนี้มาก่อน
แต่ว่าเขายังคงไม่มีปฏิกิริยาใด เขานั่งอยู่ที่นั่นกำลังอ่านหนังสือที่อยู่ในมือ ไม่แสดงสีหน้าใดอีกทั้งสมาธิดีเป็นอย่างมาก เหมือนกับว่าเธอไม่ได้อยู่ตรงนั้นยังไงอย่างนั้น
แสงดาว:“……”
วินาทีต่อมาจึงมองไปที่หนังสือเล่มนั้นของเขาแวบหนึ่ง
วารสารเภสัชกรรม?
เขาอ่านอะไรแบบนี้ด้วยเหรอ? นี่เป็นนิตยสารที่สามารถหาได้ตามโรงพยาบาลทั่วไปไม่ใช่เหรอ?ทำไมเขาถึงได้อ่านอะไรแบบนี้?ตอนนี้เขามักง่ายขนาดนั้นเลยเหรอ?
เมื่อก่อนเขานั้น อ่านแค่เพียงเกี่ยวกับการเงินการลงทุน หรือไม่ก็เป็นหนังสือที่มีเนื้อหาสาระที่เป็นประโยชน์
ภายในใจของแสงดาวยิ่งอัดอั้นมากกว่าเดิม วินาทีนี้ เธอนั่งยองๆอยู่ข้างๆเขา แม้แต่ลมหายใจ ก็สูดเข้ามาไม่ไหวแล้ว
“พอแล้วล่ะ ไปกันเถอะ ถ้าไม่ไป เขาจะโมโหขึ้นมาแล้ว”ม็อกโกมองดูเวลาก็พอสมควรแล้ว รีบเขามาเร่งเธออีก
แสงดาว:“……”
แสงดาวที่น้ำตาไหลออกมาเหมือนสายฝนมองไปที่คนคนนี้แวบหนึ่ง ในที่สุด เธอก็ออกไปกับม็อกโกแล้ว
แสนรัก คุณวางใจเถอะ พี่สาวต้องมาช่วยชีวิตคุณอย่างแน่นอน แน่นอนว่าจะไม่นั่งมองคุณถูกพวกเขาทรมานจนตายอยู่ที่นี่
แสงดาวออกมาจากโรงพยาบาลแห่งนี้ บนถนน เธอไม่ได้พูดอะไรกับม็อกโกเลย
ม็อกโกมาส่งเธอที่โรงแรม หลังจากนั้นก็ลังเลอยู่สักพัก แต่ก็ถามออกไปหนึ่งประโยค :“คุณอยากให้ผมส่งคุณกลับเมืองAหรือเปล่า”
“ไม่ต้องหรอก!”
เป็นอย่างนี้นี่เอง เธอจึงปฏิเสธเขาออกไปทันที
ม็อกโกไม่พูดอะไร เม้มริมฝีปาก เขาจอดลงที่หน้าประตูโรงแรม หลังจากนั้นก็เปิดประตูรถ
“ฉันอยากถามคุณเรื่องหนึ่ง”
“คุณพูดมา”
“อาการของเขาตอนนี้เป็นยังไงกันแน่ สาหัสแค่ไหน ทำไม......แม้แต่ฉันก็ยังไม่รู้จักแล้ว เขาเป็นแบบนี้แล้ว ต่อไปตระกูลเทวเทพของพวกคุณจะทำอะไรกับเขาอีก”
ในที่สุดแสงดาวก็ทนไม่ไหวจึงต้องถามออกมา ยังไม่ทันได้พูดถึงสองประโยค ขอบตาของเธอก็แดงขึ้นมา สะอื้นขึ้นมาแล้ว
ม็อกโกได้เห็นสถานการณ์แล้ว ก็ไม่ได้ปกปิดอะไร พูดความจริงออกมาตรงๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก