ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 710

ต่อให้สวมชุดป้องกัน เธอก็รู้สึกได้

ความรู้สึกชัดเจนขนาดนี้ และก็คุ้นเคยขนาดนี้

นี่คือสิ่งที่เธอเคยอยู่ในอ้อมแขนของเขา ทุกสิ่งที่เป็นของเธอ

เส้นหมี่เจ็บหัวใจเหมือนถูกมีดแทง...

“กอดพอแล้วยัง?” บนหัว เสียงชายหนุ่มที่เย็นชาดังขึ้น เขาหรี่ตา ใบหน้าหล่อเหลาเกิดความรังเกียจและเคร่งขรึมขึ้นอีกแล้ว

เส้นหมี่ถึงได้รู้สึกตัว

จากนั้น เธอเหมือนถูกไฟช็อตปล่อยเขาในทันที

“ขอ...ขอโทษค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ เมื่อครู่ฉันเห็นคุณเซตัว กังวลว่าคุณจะล้มลง ขอประทานโทษจริงๆ ค่ะ คุณแสนรัก”

เธอรีบขอโทษเขา

ร่างกายของแสนรักเต็มไปด้วยความเย็นชาที่กีดกันคนแปลกหน้า

แต่ว่า หลังจากที่เขากำมือแน่น สุดท้ายก็อดกลั้นความโมโหนี้ลง จากนั้น ตัวเองก็นั่งลงบนรถเข็นคันนี้

เขาต้องอดทน

เพราะว่า เขาต้องการออกจากสถานที่บ้าบอนี้ให้เร็วที่สุด

เส้นหมี่เห็นเขาไม่กล่าวโทษตัวเอง ในใจรู้สึกโล่งใจเป็นอย่างมาก จากนั้นก็เข็นเขาไปทำแผล

แน่นอนว่าการทำแผล ก็เป็นขั้นตอนที่ยากเย็นที่สุด

เพราะว่าคนคนนี้ไม่ชอบถูกคนอื่นแตะต้อง และกังวลว่าความเจ็บปวดจะกระตุ้นอารมณ์ของเขา เส้นหมี่หายใจไม่ทั่วท้องอยู่ตลอด สามบาดแผลถูกเปลี่ยนยา เสื้อผ้าด้านในของเธอเปียกชื้นไปหมดแล้ว

“โอ๊ย...”

“หมอคิตตี้ คุณไม่เป็นไรนะ?”

แพทย์แผนกเดียวกันคนหนึ่ง เห็นเธอจู่ๆ ลุกขึ้นยืน แล้วโซเซเล็กน้อย จึงรีบเข้าไปพยุงเธอไว้

เส้นหมี่ถึงได้ปรับตัวได้

สายตาของเธอเหลือบมองชายหนุ่มที่นั่งอยู่บนรถเข็น พบว่าเขาก็กำลังมองตัวเองอยู่ เธอรีบส่ายหน้า: “ไม่เป็นไรค่ะ เมื่อครู่ก้มหน้านานไปหน่อย น้ำตาลในเลือดก็ต่ำไปหน่อย”

เธอกลัวว่าเขาจะเป็นกังวล จึงรีบอธิบาย

แต่ว่า เธอยังพูดไม่จบ ชายคนนี้ก็ดึงสายตาเย็นชากลับ เหมือนกับว่าเมื่อครู่ที่มองมา เพียงแค่เขาบังเอิญกวาดตามองมาโดยไม่ตั้งใจ

เส้นหมี่: “...”

ทันใดนั้น ความเจ็บปวดของกระดูกสันหลังส่วนเอวดูเหมือนจะอดกลั้นไว้ไม่ได้อีกต่อไป เธอค่อยๆ จับขอบโต๊ะด้านข้างไว้แน่น

“หมอภู คุณช่วยฉันเข็นคุณแสนรักไปที่ห้องพักคนไข้ได้ไหมคะ? ฉันจัดการขยะพวกนี้สักหน่อย”

“ได้สิ”

เธอปิดบังได้ดีมาก แพทย์คนนี้ไม่ได้สังเกตเห็นอะไร

จากนั้น เขาก็เข็นชายหนุ่มคนนี้ออกไป

เมื่อพวกเขาออกไป เธอก็อดทนไม่ไหวอีกต่อไป เธอจับเอวของตัวเองแล้วล้มนั่งลงบนเก้าอี้ที่อยู่ด้านหลัง

อันที่จริง ไม่เพียงกระดูกสันหลังส่วนเอว เธอเจ็บปวดหลายส่วนมาก กระดูกหักเป็นเสี่ยงๆ จะฟื้นตัวเป็นปริดทิ้งภายในหกเดือนได้อย่างไร? ภายในร่างกายของเธอตอนนี้ไม่รู้ว่ามีแท่งโลหะกับลวดมากมายเท่าไหร่