ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 713

“...”

“อ่อใช่ คุณแสนรัก คุณมีลูกไหมคะ? ดูอายุคุณก็ไม่เด็กแล้ว คุณก็แต่งงานมีลูกแล้วใช่ไหมคะ?”

จู่ๆ เธอเปลี่ยนหัวข้อ จากนั้นก็ถามคำถามนี้ขึ้น

แสนรักตกตะลึงครู่หนึ่ง

ชั่วขณะหนึ่ง เขานั่งอยู่ตรงนนั้นจนลืมไปว่าตัวเองยังโมโหอยู่

เขามีลูกไหม?

อันที่จริงเขาจำไม่ได้แล้ว หลังจากแยกบุคลิก ความทรงจำหลายอย่างไม่ได้นำเอามาด้วย นอกจากแก้แค้น เขาก็ไม่มีความทรงจำอื่นอีกเลย

อาจเป็นเพราะบุคลิกหลักต้องการปกป้องสิ่งเหล่านี้ หรือว่าเป็นเพราะการมีตัวตนอยู่ของบุคลิกนี้ เป็นเพียงเครื่องมือชิ้นหนึ่ง ที่เพียงแค่ทำภารกิจให้สำเร็จ

“ไม่มี!”

ในที่สุดเขาก็ตอบกลับด้วยใบหน้าไร้อารมณ์

แสงสว่างในดวงตาของเส้นหมี่หรี่ลงกะทันหัน...

เธอเดาผลได้แล้ว แต่ว่า ในตอนที่ออกมาจากปากของเขาจริงๆ เธอรู้สึกเสียใจเป็นอย่างมาก

เขาจำไม่ได้แม้แต่ลูก

“แบบนี้เองเหรอคะ งั้นฉันขอประทานโทษคุณแสนรักจริงๆ นะคะ ต่อไปฉันจะไม่พูดถึงลูกสาวของฉันต่อหน้าคุณแล้วค่ะ” เธอวางยากับน้ำอุ่นในมือลงอย่างเศร้าโศก แล้วหันหลังไปเตรียมเข็มฉีดยาให้เขา

แสนรัก: “...”

ทั้งๆ ที่เมื่อครู่ยังโมโหและรังเกียจมาก แต่ตอนนี้หลังจากที่เขาเห็นสีหน้าแบบนี้ของเธอ ก็รู้สึกไม่ค่อยดีใจสักเท่าไหร่

ภายในห้องเงียบสงัดอยู่ครู่หนึ่ง

“หมอคิตตี้คะ คุณมีพัสดุที่มาจากญี่ปุ่นหรือเปล่าคะ? ฉันเอามาให้คุณแล้ว” จู่ๆ ประตูห้องพักผู้ป่วยถูกพยาบาลผลักเข้ามา

เส้นหมี่เห็นแล้ว ดวงตาเป็นประกายทันที

“ใช่ๆ ของฉันเองค่ะ ขอบคุณนะคะ”

เธอรีบเข้าไปรับพัสดุมาจากมือของพยาบาล เหมือนเป็นสิ่งล้ำค่าอย่างมาก

แสนรักเลิกคิ้ว...

มันคืออะไร?

สามารถทำให้ความรู้สึกเศร้าในดวงตาของเธอเหมือนกับหายไปในพริบตา

“เธอมีพัสดุมาจากญี่ปุ่น?”

“ใช่ค่ะ ซื้อให้คุณค่ะ CDกล่องหนึ่ง คุณดูสิคะ” เส้นหมี่แกะพัสดุออก เมื่อได้ยินเขาถาม ก็หยิบแผ่น CD และเครื่องเล่นแบบพกพาออกมาตรงหน้าเขา

แสนรักตกตะลึง

ซื้อให้เขา?

แต่ว่า นี่มันสมัยไหนแล้ว? ยังฟัง CD?

อีกอย่าง เธอรู้ได้ยังไงว่าเขาชอบฟังอะไร? เธอเพิ่งมาได้ไม่นาน ก็ซื้อของให้เขาด้วยตัวเอง?!

เขาทำเสียงฮึดออกมาจากจมูก...

แต่ว่า เพียงครู่หนึ่ง ผู้หญิงคนนี้ก็เอา CD แผ่นนี้ใส่ลงในเครื่องเล่นพกพานั้น จากนั้นก็หยิบหูฟังยัดเข้าหูเขาโดยไม่ให้โอกาสพูด