ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 715

“ทำไม...หม่ามี๊กลายเป็นแบบนี้?”

เช่นเดียวกัน หลังจากที่ได้เห็นหม่ามี๊ที่แปลกหน้าไปโดยสิ้นเชิง คิวคิวก็ตกตะลึงในทันที

ชินจังไม่ได้พูดอะไร

แต่ก็สามารถดูออกได้ เขาขมวดคิ้วแน่น และก็ไม่ได้มองโลกในแง่ดีขนาดนั้น

โชคดีที่ ในไม่ช้า เสียงก็ดังขึ้น

ดลธี: “ทางด้านคุณสถานการณ์เป็นยังไงบ้างครับ? ท่านประธานเขาสบายดีไหมครับ?”

เส้นหมี่ได้ฟัง ดวงตาที่เผยออกมานอกหน้าปลอม ปรากฏแววตาเศร้าสร้อยทันที

“ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ตอนนี้อาการของเขากำเริบหนักแล้ว กลายเป็นอีกคนหนึ่ง ฉันให้รินจังมา ก็หวังว่าสามารถนำความทรงจำเก่าๆ ของเขากลับมาได้ ให้เขาไม่ได้ฆ่าคนง่ายขนาดนี้”

“ฆ่าง่ายๆ?” ดลธีได้ฟัง สีหน้าเปลี่ยนไปในทันที “ความหมายของคุณนายคือ...เขาฆ่าคนมากมายเหรอครับ?”

“ใช่ ฆ่าคนตระกูลเทวเทพสามคนแล้ว เมื่อหลายวันก่อน เพื่อฆ่า วุฒิพล ทำให้เกิดความโกลาหลในกองทัพ เกือบสร้างความวุ่นวายทางการเมืองในประเทศ ไชยันต์โมโหมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ถ้าหากไม่ใช่ว่าฉันไปถึงทันเวลา เกรงว่าเขาคงจะตายใต้ปืนของเขานานแล้ว”

เส้นหมี่ไม่ได้ปิดบังเขา เล่าเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้นในช่วงสองสามวันนี้ผ่านมาให้เขาฟังอย่างละเอียด

ส่วนอารมณ์ของเธอ ในตอนที่พูดถึงเรื่องนี้ ก็เคร่งขรึมเป็นอย่างมาก นึกถึงฉากวิกฤตอันตรายที่เธอได้เห็นในวันนั้น จนถึงตอนนี้ก็ยังมีความหวาดกลัวอยู่

วันนั้น ถ้าหากเธอมาช้าอีกหน่อยจะเป็นอย่างไรนะ?

เธอไม่กล้าแม้แต่จะคิด

ดลธีได้ฟังก็หน้าเขียวหน้าดำไปหมด

“ไอ้แก่นั่นเป็นบ้าเหรอ? ถึงได้กล้าฆ่าเขา เขารู้ไหมว่าไอสวะนั่นสมควรรับผิด?”

“ใช่ พวกเรารู้กันหมดว่าเขาสมควรรับโทษ แต่ที่นี่ตอนนี้เขาเป็นใหญ่ เขาไม่อนุญาต แสนรักก็ไม่สามารถทำได้ ไม่อย่างงั้น ก็มีแต่จะตาย”

“เชี่ย!”

เพียงแค่ประโยคนี้ ดลธียืนโมโหอยู่ตรงนั้นแล้วพูดอะไรไม่ออกอีกต่อไป

เขาอยากพูดว่า ไม่อย่างงั้น ก็ช่วยเขาหนีไปเลยซะดีกว่า

แต่ว่า ความจริงง่ายแบบนั้นซะที่ไหน? ที่นี่ ไม่ใช่เมือง A ที่นี่คือเมืองหลวง คือเมืองหลัก เป็นถิ่นของตระกูลทหารนี้

ตอนแรกที่แสนรักยังมีสติ ยังหนีไปไม่ได้ เขาที่เป็นบอดี้การ์ดเพียงคนเดียว จะช่วยคนอ่อนแอได้อย่างไร?

ดลธีกระดูกนิ้วมือดังกรอกแกรก!

เส้นหมี่เห็นแล้ว จึงทำได้เพียงเกลี้ยกล่อม: “ไม่เป็นไร ฉันมาถึงแล้ว ฉันไม่มีทางให้เขาแตะต้องแสนรักแล้ว ฉันจะต้องคิดหาวิธีรักษาเขาให้หาย ให้เขากลับมาเป็นคนเดิมคนนั้น”

“ครับ ถ้าหากเป็นแบบนี้ งั้นผมก็อยู่ที่นี่ต่อ คุณคนเดียวดูแลลูกไม่ค่อยสะดวก ผมหาที่พัก ในตอนที่จำเป็น คุณเรียกหาผมได้ตลอด”

เรื่องมาถึงขั้นนี้ ดลธีก็ทำได้เพียงตัดสินใจแบบนี้

เส้นหมี่อนุญาตแล้ว