เส้นหมี่ปรี่เข้าหาอย่างระงับความโกรธไม่อยู่ เดินมาที่ตรงหน้าของผู้หญิงคนนั้น ไม่พูดไม่จาผลักเธอออกอย่างแรง แล้วคว้าตัวเด็กน้อยมาจากมือของผู้หญิงคนนั้น
ความกล้าหาญนี้ เหมือนคิวคิวเมื่อครู่ไม่มีผิดเพี้ยน
ผู้หญิงคนนั้นถึงกับอึ้ง ผ่านไปสักพัก เธอก็ยังไม่ตอบสนอง
ส่วนชินจัง เมื่อเห็นหม่ามี๊มาอยู่ตรงนี้ มือคู่เล็กก็กอดเธอไว้แน่น และร่างน้อยๆก็แนบชิดไปกับเธอ
เส้นหมี่โอบเขาเอาไว้“ชินชิน ไม่ได้เป็นอะไรใช่ไหม ? เป็นยังไงบ้าง ? เธอทำหนูเจ็บตรงไหนหรือเปล่า?”
เธอถามอย่างร้อนรน กลัวว่าหญิงวัยกลางคนคนนี้จะทำเขาบาดเจ็บ ก้มหน้าลงแล้วมองสำรวจเขาอย่างละเอียด รวมไปถึงในส่วนที่มีเสื้อผ้าปิดบังเอาไว้ด้วย
ชินจังไม่ได้พูดอะไร
เมื่อหญิงวัยกลางคนได้ยินเข้า ก็ได้สติ ทันใดนั้น เธอก็ชี้หน้าก่นด่าเส้นหมี่ขึ้นมาทันที
“ฉันทำเขาเจ็บ ? คุณสั่งสอนลูกยังไงกัน ? ทำไมไม่ถามว่าเขาไปทำร้ายใครมา “
“เขาไปทำร้ายใคร ? เด็กตัวเล็กแค่นี้จะไปทำอะไรใครได้ ?”
เส้นหมี่ไม่เชื่อในคำพูดนี้อยู่แล้ว
เมื่อผู้หญิงคนนั้นได้ยิน ก็ยิ่งฉุนเฉียวมากขึ้น“เธอก็ลองถามเขาดูสิ เขาทำดั้งลูกชายฉันหัก แล้วยังกระทืบจนแขนหัก ตอนนี้เธอมาบอกว่าเด็กตัวเล็กแค่นี้จะทำอะไรได้?”
“……”
เส้นหมี่ตะลึงงัน !
ชินชินทำจมูกลูกชายเขาหัก ? แล้วยังกระดูกข้อต่อเคลื่อน ?
เธอพูดล้อเล่นอะไรกัน
เส้นหมี่รู้สึกว่าคำพูดนี้มันฟังดูไร้สาระมาก
แต่แล้ว เพียงชั่วครู่ ผู้หญิงคนนั้นก็ยกร่างของลูกชายที่ถูกทำร้ายจนสะบักสะบอมไปตรงหน้าของเส้นหมี่
เส้นหมี่“……”
เด็กดี นี่มันจริงเหรอ……
“ชินชิน นี่……ฝีมือเราเหรอ?”และแล้วเส้นหมี่ก็รู้สึกผิดขึ้นมาเล็กน้อย
อันที่จริงเธอก็ยังไม่ปักใจเชื่อ เพราะชินจังดูผอมบางมาก ไม่เหมือนเด็กที่จะสามารถทำร้ายใครแบบนี้ได้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก