ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 770

เส้นหมี่หันหลังกลับและเดินไปยังอาคารหลักทางนั้น

จริงๆด้วย หลังจากที่เดินมาถึงที่นี่ พวกคนใช้ต่างยุ่งกันพัลวัน บ้างก็เช็ดทำความสะอาดเฟอร์นิเจอร์ บ้างก็ปูพรม หรือแม้กระทั่งยังมีบางคนที่ตกแต่งลูกโป่งอยู่บนผนังห้องโถง

เอิกเกริกขนาดนี้ คงไม่ใช่เฉพาะแค่เพื่อต้อนรับการกลับมาของนายท่านไชแล้วล่ะมั้ง?

เกรงว่าจะไม่ใช่นะ

จู่ ๆ คนของตระกูลเทวเทพก็มาอยู่พร้อมหน้ากัน จากที่เธอดู ราวกับว่าเพื่อสิ้นสุดเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตระกูลเทวเทพในช่วงสองเดือนที่ผ่านมา!

เหอะๆ.....

เส้นหมี่หัวเราะเยาะ และก้าวเท้าเดินเข้ามา

“น้าแจ๋ว วันนี้ยุ่งจังเลยนะ? ให้ฉันช่วยอะไรไหม?”

“หา? คุณคุณหมอสวยใสนั่นเอง ไม่ต้องไม่ต้องค่ะ จะให้คุณมาช่วยได้ยังไงกันล่ะคะ”

คนใช้ที่ชื่อน้าแจ๋วคนนี้ตอบปฏิเสธอย่างเกรงใจ

เส้นหมี่เห็นเข้า ก็ยิ้มตอบรับ จากนั้นก็หยิบผ้าบนโต๊ะขึ้นมาเช็ดถู

กำลังที่ยุ่งกับการทำงานอยู่นั้น จู่ ๆ ด้านนอกม็อกโกก็เดินเข้ามาพร้อมกับคนคนหนึ่งที่ถือมาทั้งถุงน้อยถุงใหญ่

“น้าแจ๋ว รีบมารับของหน่อย นี่คือกับข้าว”

“อ๋ออ๋อ ได้ค่ะ มาเดี๋ยวนี้เลยค่ะ!”

น้าแจ๋วเช็ดมือให้สะอาดแล้วรีบเดินไป และเส้นหมี่ก็เดินตามมาด้านหลังของเธอ เพราะหลังจากที่เห็นว่าสองคนนี้ถือของมาเยอะแยะจริงๆด้วย ก็เดินตามด้วยกัน

“คุณชายม็อกโก อรุณสวัสดิ์ค่ะ นี่คืออะไรเหรอคะ?”

“อรุณสวัสดิ์ครับ คุณหมอสวยใส“

เมื่อม็อกโกเห็นเธอแล้ว ก็เผยให้เห็นถึงรอยยิ้มอันอ่อนโยนทันที : “เป็นวัตถุดิบที่ซื้อมา น้องขวัญของผมซื้อมาครับ”

เขาพูดจบ ก็ชี้ไปยังด้านหลัง

เส้นหมี่โฟกัสไปมอง ถึงจะพบว่าด้านหลังของเขามีเด็กสาวสวยคนหนึ่งเดินเข้ามาด้วย และตอนนี้ มือทั้งสองข้างของเธอก็เต็มไปด้วยสิ่งของ

“ให้ฉันถือเถอะค่ะ”

เส้นหมี่ยื่นมือออกไปแล้วรับของในมือเด็กสาวคนนั้นมาถือไว้เอง

ขวัญเมืองที่กำลังถืออยู่จนเหงื่อท่วมตัว จู่ ๆ มีคนอาสามาช่วยเธอ เธอจึงเงยหน้าขึ้นมาอย่างซาบซึ้ง : “ขอบคุณค่ะ คุณคือ.... คุณหมอสวยใสเหรอคะ?”

“ใช่ค่ะ คุณรู้จักฉันเหรอ?”

เส้นหมี่เห็นเธอมองดูตัวเองอยู่ตลอด ก็อดไม่ได้ที่จะเกิดความแปลกใจเล็กน้อย

แต่ก็เพียงประโยคนี้เอง เด็กสาวคนนี้ก็เลยหลบสายตามองต่ำลงไปทันที จากนั้น จนกระทั่งเส้นหมี่ถือของเข้าไปในห้องครัวแล้ว สายตาของเธอก็ไม่กล้าที่จะมองไปที่เธออีก

“เปล่าค่ะ ก็คือได้ยินพี่พูดถึงเมื่อสองวันมานี้ค่ะ บอกว่า....คุณชายเล็กทางนี้มีหมอคนหนึ่ง เป็นคนที่ละเอียดรอบคอบมาก ดูแลเขาเป็นอย่างดี ก็อดไม่ได้ที่จะสนใจหน่อยค่ะ”

“พี่ของคุณพูดเกินไปแล้วค่ะ นี่คือหน้าที่ความรับผิดชอบในงานของฉันค่ะ”