ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 774

เมื่อทรงกลดเห็นดังนั้น ก็ลุกขึ้นตาม “ใช่ อารอง แล้วยังมีม็อกกี้ของเราอีก เขาไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”

เส้นหมี่ “......”

มองเห็นสายตาของชายที่อยู่ตรงข้ามเริ่มอึมครึม ดวงตาสีดำที่ประกายคู่นั้นปรากฏความโหดร้ายขึ้นมาในพริบตา!

หัวใจของเธอถูกบีบแน่นทั้งดวง!

“ยังมีหน้ามาถามอะไรแบบนี้อีกหรือ? แล้วทำไมแกไม่ลองถามพวกมันดูว่าก่อนตายทำอะไรไว้กับเขาบ้าง? พวกมันฆ่าแม่ของเขา แล้วยังฆ่าเมียของเขาอีก นั่นไม่ใช่ชีวิตหรือไง?”

“ผม......”

“อีกอย่าง ถ้าพูดถึงลูกชายของแกนะทรงกลด ฉันยังไม่ได้คิดบัญชีกับแกเลย ก็เพราะลูกชายตัวดีของแก ทหารในค่ายของฉันตายไปตั้งมากมาย ถ้ามันยังมีชีวิตอยู่ คนแรกที่ฉันจะจัดการคนแรกก็คือมัน!”

สายตาของไชยันต์หันขวับ แววตาดุร้ายและน่าสะพรึงกลัวราวกับเสือดาวจ้องเขม็งไปที่ทรงกลด

ทันใดนั้น ทรงกลดก็สะดุ้งแรง แล้วล้มลงไปนั่งบนเก้าอี้

นี่คือผู้นำตระกูลเทวเทพ!

เป็นทหารออกสู้รบมาทั้งชีวิต คนที่เคยนำทัพกองกำลังทหารนับพัน!

คนแบบนี้ ถ้าให้พูดง่ายๆ การที่เขาอยู่ที่นี่ ก็คือเทพของพวกเขา และก็เป็นผู้บัญชาการของพวกเขา ถ้าหากมีใครกล้ามาลองดีกับอำนาจของเขา มีเพียงทางเดียวคือตาย!

เส้นหมี่เองก็กลืนน้ำลาย

นี่ก็เป็นครั้งแรกเหมือนกันที่เธอได้เห็นแรงกดดันมหาศาลของตาเถ้าคนนี้

“เอาล่ะ ไชยันต์ อย่าโกรธไปเลย พวกเขาไม่รู้ประสาจริงๆ ทำผิดเองแท้ๆ แล้วยังจะไปกดดันคนอื่นอีก วางใจเถอะ พวกเราจะไม่ให้เกิดความวุ่นวายเรื่องนี้ขึ้นแน่นอน อย่าโกรธจนเสียสุขภาพสิ”

ในช่วงคับขัน ประพันธ์ยังรู้ทันเหตุการณ์

เขารีบยอมรับความผิดต่อน้องสาวก่อน หลังจากนั้น ก็รับประกันให้ต่อ เรื่องนี้ก็ถูกคลี่คลายลง

ไชยันต์ได้ยินดังนั้น ก็หึออกมาอย่างเย็นชา แล้วละสายตาทิ้ง

แสนรักไม่ได้พูดอะไรเลย เขามองดูแก้วเหล้าที่อยู่ตรงหน้า ใบหน้าหล่อเหลาที่นิ่งสงบเหมือนน้ำ แต่แววตากลับเย็นชาลึกล้ำ ไม่มีใครรู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่?

“เอาล่ะๆ ในเมื่อทุกคนไม่มีอะไรแล้ว ก็ทานข้าวกันเถอะ พ่อครับ ผมจำได้ว่าพ่อชอบทานปลากระรอกนี่ครับ นี่ครับ ผมคีบให้นะ”

ไชกุเองก็เป็นคนฉลาด เมื่อเห็นแบบนั้น ก็รีบทำให้สถานการณ์ดีขึ้น

ตั้งแต่ตรงนี้ ความฉุนเฉียวบนโต๊ะอาหารก็หายวับไปแล้ว หลังจากนั้น ทุกคนก็เริ่มรับประทานอาหาร

เส้นหมี่ที่มองดูมาจนถึงตอนนี้ ก็โล่งใจไปอีกเปลาะ

เพราะว่า ในเมื่อสุดท้ายแล้วตาเถ้าจบเรื่องด้วยวิธีนี้ ถ้างั้นความปลอดภัยของชายคนนี้ก็ไม่ได้น่าเป็นห่วงอะไรมากแล้ว เพราะไม่ว่าอย่างไร เขาก็พูดออกมาแล้ว

เส้นหมี่ออกไปหาลูกสาวด้านนอก

“รินจัง หนูอยู่ไหนคะ? จะถึงเวลาทานข้าวแล้วนะ”

“หม่ามี๊ หนูอยู่นี่ค่ะ กำลังเล่นกับน้องหนูอยู่”