“ม็อกโก ฉันเห็นด้วยกับสิ่งที่น้องสาวนายพูดนะ ต่อไปนี้นายมาทานข้าวที่นี่บ่อยๆจะดีกว่า ไม่อย่างนั้น ฉันอยู่ที่นี่คนเดียว ฉันกลัวจะก่อเรื่อง”
“เธอก่อเรื่องด้วยหรือ?”
“แน่นอนสิ นายก็ดูเมื่อกี้นี้สิ ฉันเกือบจะสร้างปัญหาแล้วไหมล่ะ?”
แสงดาวจับผมของตัวเอง แล้วยิ้มออกมาอย่างละอาย
ม็อกโก “......”
นี่พระอาทิตย์ขึ้นจากทิศตะวันตกหรือไง คุณหนูตระกูลหิรัญชาที่ไม่เคยยอมรับว่าตัวเองทำผิดพลาด กลับพูดออกมาเองว่าตัวเองก่อเรื่อง
ม็อกโกเพียงแค่เหอะๆออกมา แล้วเดินไป
เมื่อแสงดาวเห็นดังนั้น ก็รีบตามไป “นายพูดออกมานะ เหอะๆนี่มันหมายความว่าอะไร? ฉันจะบอกให้นะ ถ้านายไม่อยู่ที่นี่ ด้วยนิสัยของฉัน ฉันไม่รับประกันนะว่าฉันจะไม่ทำให้ปู่ของนายโกรธ”
“......”
ผ่านไปเป็นเวลานานมากๆ ขวัญเมืองยืนมองแผ่นหลังของทั้งคู่อยู่ตรงประตูห้องครัวนิ่งๆ ไม่ขยับไปไหนเลย
และใบหน้าของเธอ ก็ซีดขาวราวกับหิมะไป
ที่จริงเธอเข้าใจแจ่มแจ้ง ความรู้สึกที่คิดไม่ซื่อที่เธอซ่อนไว้ในใจนั้น มันไม่มีบทสรุป ผิดทั้งสถานะและผิดประเพณี
แต่ว่า เมื่อเธอเห็นเขาพูดคุยหัวเราะกับผู้หญิงคนอื่นแล้วพากันดินจากไปจริงๆ หัวใจของเธอก็เหมือนถูกมีดกรีด เจ็บจนเธอแทบจะหายใจไม่ออก
ชีวิตของเธอ ทำไมถึงเป็นแบบนี้?
เธอกลับไปที่ห้องครัวอย่างสลด......
ตอนที่ไชยันต์ลงมา ม็อกโกก็ได้รออยู่ที่นอกห้องสมุดของเขา โดยมีแสงดาวอยู่ด้วย
“คุณปู่ครับ แสนรักเป็นอย่างไรบ้าง?”
“จะเป็นยังไงได้ล่ะ? นี่เพิ่งสองวันแรก ยังต้องสู้อีกเยอะ!”
ไชยันต์ที่เพิ่งลงมาจากชั้นบน ด้วยความเหนื่อยล้า เขากวาดตาไปที่หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างหลานของตน แล้วพูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่ดีมากๆ
เมื่อม็อกโกเห็นดังนั้น ก็รีบช่วยพูดขึ้นมา “เมื่อกี้แสงดาวไม่เข้าใจสถานการณ์ ก็เลยบุ่มบ่ามไป คุณปู่อย่าโกรธไปเลย ที่เธอมาครั้งนี้ ก็เพราะรู้ว่าที่บ้านเราขาดคนที่รู้ความเคยชินในการใช้ชีวิตของเขา ก็เลยโทรหาผม ขอมาดูแลเขา”
พูดได้สวยหรูจริงๆเลยนะ
แสงดาวหันไปมอง เมื่อเห็นชายที่ยืนอยู่ข้างตัวเอง กำลังช่วยแก้ตัวให้เธออย่างตั้งใจแล้ว
เธอก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ
ไชยันต์ “เธอยิ้มอะไร?”
แสงดาวส่ายหน้า “เปล่าค่ะ คุณท่าน เพื่อแสดงการขอโทษของฉันเมื่อกี้นี้ เอาแบบนี้ ฉันขอเชิญชวนให้ดื่มสักหน่อย โจโอของโยโกคาอุเป็นไงคะ?”
“เธอว่าไรนะ?” ดวงตาของตาเถ้าเบิกกว้างขึ้นมาทันที
ส่วนม็อกโก หัวใจของเขาก็เหมือนถูกส่งขึ้นสวรรค์อีกครั้งในวิต่อมา เป็นเวลานาน ที่เขารู้สึกแขนขาของตัวเองเย็นไปหมดแล้ว!
นี่มันเวรกรรมอะไรของเขากัน?!!
“โยโกคาอุไงคะ คุณท่านจำไม่ได้แล้วหรือ? สมัยที่พวกท่านออกรบ ชื่นชอบเหล้าไหที่นั่นอย่างมากเลยนี่คะ”
“......”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก