ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 787

“ฟึบ…!”

ในห้องฝึกซ้อมที่ปูไปด้วยสีโพลียูรีเทนเขียว แสงดาวที่มัดผมรวบใส่เสื้อกีฬาไม่ได้เกรงกลัวต่อสถานการณ์ที่ไร้ซึ่งการปกป้อง

แต่เธอกลับถูกม็อกโกสลัดถอยหลังไปสองก้าว

เธอกัดฟันร้องขึ้นมาทันใด เท้านั้นก็ยกขึ้นจากพื้นแล้วเตะไปทางเข้าอย่างแรง

ท่าทางนี้ทั้งโหดทั้งเท่!

ไชยันต์เห็นก็ให้รู้สึกชื่นชม

แต่ทางม็อกโกนั้นไม่ได้สนใจว่าผู้หญิงคนนี้ที่ถูกตัวเองบีบบังคับ ยังคงไม่ยอมแพ้ มองดูก็เห็นเท้านั้นจะเหยียบมาที่ร่างของตัวเองอยู่แล้วเขาเลยทำได้แค่ยกมือขึ้นป้อง

สรุปพอได้ต่อสู้กันแล้วก็ต่อสู้จนนานหลายสิบนาที

ไชยันต์ดื่มชา หลังจากที่เห็นฉากนี้ ก็พูดตามอารมณ์ว่า “ธนากร เด็กผู้หญิงคนนี้เลี้ยงมาไม่เลวนิ”

แสนรักก็นั่งชาด้วยสีหน้าไร้ความรู้สึกอยู่ตรงนั้น

ช่วงบ่ายวันนี้เขาก็เหนื่อยมากพออยู่แล้ว เมื่อกี้ให้เขาวิดพื้นยี่สิบครั้งเสร็จ แล้วยังให้เขาวิ่งต่ออีกสิบนาที สภาพร่างกายของเขาในตอนนี้ก็เหนื่อยจนจะคลานอยู่แล้ว

“ใครจะเลี้ยงเขาได้อย่างที่คุณเลี้ยง”

“……..”

คำพูดที่เยือกเย็นอย่างนี้ แก้วชาที่ไชยันต์บีบอยู่ก็เกือบจะแตก

แต่สุดท้าย หลังจากที่เขาได้เหลือบมองหลานเวรคนนี้แล้วก็ให้อดกลั้นไว้

แต่ว่าจริงๆแล้วถ้าดูจากเรื่องที่เกิดขึ้นในช่วงนี้ตระกูลเทวภาพของพวกเขาเลี้ยงเด็กนั้นก็สู้ตระกูลหิระญชาไม่ได้จริงๆ แม้ว่าคนในครอบครัวของตระกูลหิรัญชาจะไม่ได้เยอะ แต่อย่างน้อยธนากรกลับสอนพี่สาวน้องชายให้รู้จักประคับประคองช่วยเหลือซึ่งกันและกัน ช่วงเวลาที่อันตรายก็ไม่ลืมว่าฝ่ายตรงข้ามนั้นเป็นคนในครอบครัวของตัวเอง

ไชยันต์ไม่ได้พูดอะไร

ผ่านไปสักพัก ขวัญเมืองที่แอบสังเกตการณ์ข้างๆมาโดยตลอดก็เดินเข้ามา

“คุณปู่ไช……”

“หื้ม?” ไชยันต์หันหน้ามาทันที “ขวัญ หนูมาแล้วหรอ?”

“ใช่ค่ะ หนูมาแล้ว ขอโทษนะคะคุณปู่ไช ช่วงนี้ไม่ได้มาทำอาหารที่นี่เพราะไวท์ พาเลซมีเรื่องที่ต้องจัดการค่อนข้างเยอะหนูเลยไปช่วย”

ขวัญเมืองได้ยินคำพูดแบบนี้ก็ให้รู้สึกสบายใจขึ้นหลายเท่า

ก็แหงล่ะ นี่เป็นจุดแข็งในมือของเธอ เพียงแค่เธอมีฝีมือแบบนี้ก็ไม่กลัวว่าคุณท่านจะชอบหรือไม่ชอบเธอ

ไชยันต์ก็โบกไม้โบกมือให้เธอเข้าไปหา “ไม่เป็นไร มาได้ก็ดีแล้ว มาดื่มชาสักหน่อยสิ”

เขายกกาใส่ชาเล็กๆแล้วเทให้กับเธอเอง

ขวัญเมืองจึงนั่งลงอยู่ที่เก้าอี้ม้านั่งตัวเล็กๆที่อยู่ข้างๆ

มองไปที่สนามฝึกซ้อมด้วยท่าทีแสร้งตกใจ เธอถามว่า “คุณแสงดาวคนนี้…..เก่งขนาดนี้เลยหรอคะ? แล้วยังสู้เป็นด้วย”

“ฮาๆๆ เห็นได้น้อยละสิ ปู่จะบอกอะไรให้นะ เจ้าเด็กคนนี้เก่งจริงๆ”

ไชยันต์ไม่ปกปิดความรู้สึกชอบพอของตัวเองที่มีต่อแสงดาวเลยสักนิด