ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 805

“คุณท่านอย่าเพิ่งร้อนใจนะครับ ตอนนี้ยังไม่ได้ร้ายแรง เพียงแค่พวกเราหาสารพิษตัวนั้นเจอก็ควบคุมเอาไว้อยู่แล้วครับ”

“แล้วจะหาเจอได้เมื่อไหร่?”

ไชยันต์ย้อนถามขึ้นทันที

ไพบูลย์ “…….”

คิดอยู่นาน ในที่สุดเขาก็เอ่ยถึงเรื่องวันนั้นที่คุณท่านมาคุยกับเขาก่อน

“อิงจากตามสถานการณ์นี้ ทางพวกเราก็แนะนำว่าให้อรรตพลพ่อลูกจัดการครับ”

“อรรตพล?”

ไชยันต์เบิกตากว้างทันที “เธอบอกเองไม่ใช่หรอว่าทางที่ดีคืออย่ายุ่ง แล้วยังบอกอีกว่ากลุ่มเภสัชกรรมของเขาที่ก่อตั้งในตอนนี้ก็มีส่วนเกี่ยวข้องกับองค์กรสำคัญที่มีมากมายอยู่ในประเทศ ไปยุ่งเกี่ยวให้น้อยที่สุดเป็นการดี”

ไพบูลย์พยักหน้า “ใช่ แต่ว่าตอนนี้ไม่มีวิธีการอื่นแล้ว ความสามารถในการปรุงยา ในประเทศของพวกเราตอนนี้ไม่มีใครสู้กับพวกเขาสองคนพ่อลูกได้”

จริงๆแล้วเขาอยากที่จะพูดกับคุณท่านว่าเพราะว่าตอนนี้หลานสะใภ้ที่น่าสงสารของเขาคนนั้นกำลังทรมานอยู่บนเตียงผ่าตัดในตอนนี้ เขาเลยไม่เห็นด้วย

เขาไม่สามารถที่จะเพิ่มภาระให้สองสามีภรรรยาที่สะบักสะบอมและทุกข์ทรมานได้อีกแล้ว

สุดท้ายแล้วไชยันต์จึงเห็นด้วย

หลังจากนั้นพอเขาเดินจากไป ไพบูลย์ก็ไปหาเส้นหมี่ที่เจแปนด้วยตัวของเขาเอง

“คุณเส้นหมี่ครับ ตอนนี้สถานการณ์ก็เป็นอย่างนี้ครับ คุณคิดว่าพวกเราจะส่งคนไปหาอรรตพลพ่อลูกมั้ยครับ หรือพวกเราค่อยๆศึกษา……..”

“ไม่ต้อง!”

ใครก็คิดไม่ถึงว่าผู้หญิงคนนี้จะอ้าปากพูดขัดเขาขึ้นในโทรศัพท์

เธอยืนอยู่ในห้องผู้ป่วย ใบหน้ายังพันไว้ด้วยผ้าก๊อต เหม่อมองไปที่หน้าต่าง ริมฝีปากเหมือนกระดาษดูซีดขาว นัยน์ตาที่สวยงามนั้นแดง เอ่อล้นไปด้วยน้ำตา

“ไม่ต้อง ตอนนี้พวกคุณเอาพวกเขามาที่นี่”

“แต่ว่า……”

“ไม่เป็นไรค่ะด็อกเตอร์ไพบูลย์ ถ้าให้เทียบกับชีวิตเขา สิ่งพวกนี้ไม่สำคัญเลยจริงๆ ขอแค่เขามีชีวิตอยู่ได้ก็พอแล้วค่ะ”

เธอเช็ดน้ำตา และพูดบอกกับศาสตราจารย์ในสายอย่างชัดเจน

นั่นสิ ในโลกนี้ยังมีอะไรสำคัญกว่าชีวิตเขา?

แค่ผู้หญิงคนเดียวเท่านั้น ถ้าสุดท้ายแล้วจะช่วยเขาไว้ได้ จริงๆนะ ต่อให้เธอจะเข้าไปที่เดอะวิวซี อยู่ข้างเขาทั้งวันทั้งคืน เธอก็ไม่เป็นไรหรอก”

เส้นหมี่วางสายลงแล้ว ร่างก็เหมือนท่อนไม้ที่ไม่มีวิญญาณ ยืนเหม่ออยู่ตรงนั้นอยู่นาน

จนกระทั่งนางพยาบาลเดินเข้ามาเรียกเธอให้ไปห้องผ่าตัด

คิตตี้ : คุณแสนรัก ได้ยินว่าอีกไม่นานคุณก็จะหายดีแล้ว ยินดีด้วยนะคะ หลังจากนี้อย่าลืมรักษาชีวิตตัวเองให้ดี รู้มั้ยคะ?”

เธอส่งข้อความสุดท้ายเสร็จก็ไปเข้าห้องผ่าตัด

และมาถึงวันนี้ก็ใกล้ครบหนึ่งเดือนที่แยกกันอยู่จากพวกเขา