คณาธิปที่อยู่ข้างหลังเขาตะโกนว่า "จะไปไหน"
"ติ๊ง--"
ลิฟต์มาถึงพอดี
ดังนั้นคณาธิปผู้ซึ่งกำลังจะไล่ตามเธอไปก็ทำได้เพียงหยุดอีกครั้ง จากนั้นเขาเห็นชายคนหนึ่งที่ประตูลิฟต์ซึ่งเขาไม่ได้เห็นมาเกือบปีแล้ว เขาปรากฏตัวต่อหน้าเขาพร้อมกับเด็กหญิงตัวน้อย
"ลุงธิป—"
เมื่อเห็นเขารินจังก็ตะโกนอย่างมีความสุขในลิฟต์และวิ่งออกไป
เมื่อคณาธิปเห็น เขาก็ก้มลงอุ้มเจ้าตัวเล็กขึ้นมา
เขาไม่ได้สนใจสายตาที่อยู่ฝั่งตรงข้ามคู่นั้น ซึ่งเต็มไปด้วยความเย็นชานั้นเลย
"สาวน้อยในที่สุดก็เต็มใจที่จะกลับมาแล้ว ให้ลุงธิปดูซิอ้วนไหม"
"ไม่อ้วน ไม่อ้วน!" สาวน้อยตัวนุ่มปฏิเสธคำถามในอ้อมแขนของเขาทันที "ลุงธิป รินจังเป็นผู้หญิง ผู้หญิงเขาไม่อ้วน"
"ฮ่าๆ……"
คณาธิปรู้สึกขบขัน
หลังจากพูดคุยกับสาวน้อยคนนี้แล้ว ในที่สุดคณาธิปปก็เงยหน้าขึ้นมองไปยังชายที่ยืนอยู่ตรงนั้นพักหนึ่งแล้ว หลังจากที่เขาออกมาจากลิฟต์
ยังเหมือนเดิมไม่มีสีหน้าดีๆทุกครั้งที่เห็นเขา
สายตานั้นกำลังจะเยือกเย็นถึงขีดสุด ดวงตาคู่นั้นจ้องมาที่เขาด้วยความเย็นยะเยือก ราวกับว่าถ้าเขายังไม่บอกว่าเขาเป็นใคร
แถมกับเด็กน้อยคนนี้มีความสัมพันธ์ยังไงกัน
เขาจบไม่สวยแน่!
"สวัสดีครับ ผมชื่อคณาธิป ฉันเป็นเพื่อนของหมอสวยใส"
"เพื่อน"
เมื่อได้ยินคำพูดเช่นนั้น ความเยือกเย็นของชายผู้นี้ก็ยิ่งหนักขึ้น
เพื่อนอะไร
ชายเหงาและหญิงม่าย จะมีความเป็นเพื่อนกันได้ยังไง
แสนรักไม่เชื่อเรื่องไร้สาระดังกล่าวเลย โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเขาเห็นว่าชายที่อยู่ข้างหน้าเขายังหนุ่มอยู่ และเสียงพูดของเขาก็คุ้นเคยกับผู้หญิงคนนั้นอย่างมาก
เขาก็ยิ่งหงุดหงิด!
"เธอยังมีเพื่อนอยู่เหรอ เธออยู่กับสาวน้อยคนนี้สองคนไม่ใช่เหรอ แม้แต่สามีของเธอก็ไม่มีใครเห็น เพื่อนมีตัวตนตั้งแต่เมื่อไหร่"
"หืม"
คณาธิปมองไปที่ชายผู้นี้ซึ่งปากเต็มไปด้วยความเฉียบแหลมและเย้ยหยัน เขาตกตะลึงเป็นเวลาหลายวินาที
เขากลายเป็นแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่
เหมือนผู้หญิง ทุกประโยคคมเท่ามีด เขาแค่บอกว่าเป็นเพื่อนกับผู้หญิงคนนั้น เขาไม่ควรจะมีปฏิกิริยาเอิกเกริกขนาดนี้หรือเปล่า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยัยหมอวายร้ายที่รัก