ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 861

เพิ่งจะเรียกชื่อหนึ่งออกมา พยาบาลที่กำลังดูแลคนป่วยอยู่ในห้องผู้ป่วย หลังจากเห็นว่าเธอมาแล้ว เหมือนยกภูเขาออกจากอก รีบเอายาฉีดในมือให้เธอไปทั้งหมด

คราวนี้เส้นหมี่ไม่ได้ปฏิเสธ หลังจากรับมาจึงเดินไปที่เตียงผู้ป่วย

เทียบกับเมื่อวาน ชายหนุ่มผู้นี้ยิ่งดูซีดเผือด แถมดูอ่อนแอมาก เมื่อมองไปแวบหนึ่ง สองตาเขาปิดสนิทนอนนิ่ง หากไม่ใช่ยังรับรู้ได้ถึงเสียงหายใจของเขา

คงอดคิดไม่ได้ว่าเขาไม่ได้อยู่บนโลกนี้แล้ว

ฆ่าตัวตาย?

เขาคนเดียวต่อสู้กับโรคร้ายมาอย่างยาวนาน ยิ่งไปกว่านั้น ยังเป็นคนที่ยึดมั่นในการมองโลกในแง่ดีและท่าทีอันเรียบง่ายมาโดยตลอด คงย่อมต้องเลือกที่จะจบชีวิตตัวเอง

เส้นหมี่ยืนอยู่ตรงหน้าเตียงของเขา ความรู้สึกผิดในใจถาโถมเข้ามา ทำให้เธอถึงกับเกือบจะหายใจไม่ออก

“คุณไวท์....”

“หมอคิตตี้ คุณไม่ต้องรู้สึกผิดหรอก นี่ไม่ใช่เรื่องของคุณ ผมแค่จู่ๆรู้สึก....เหนื่อยหน่ายกับโลกใบนี้ ปลดปล่อยเสียแต่เนิ่นๆ น่าจะดี”

ราวกับรับรู้ได้ว่าเส้นหมี่จะพูดอะไร ปาเวซคนนี้ โดยไม่คาดคิดพูดตัดบทหล่อน และปลอบประโลมหล่อนก่อน

เส้นหมี่มองอย่างเหม่อลอย

จ้องมองผ่านไป ถึงพบว่าตาทั้งสองข้างที่ปิดอยู่ของชายหนุ่มได้เปิดแล้ว

เพียงแต่เวลานี้ เขามองเธออย่างเงียบๆ ดวงตาสีอำพันคู่นั้นไม่มีคลื่นใดๆ สงบเสียจนราวกับว่าไม่มีเรื่องอันใดเกิดขึ้นมาก่อน

เส้นหมี่ : “……”

ยิ่งเขาเป็นแบบนี้ ใจเธอยิ่งหมดแรง

ราวกับว่า มีก้อนหินก้อนหนึ่งกดทับอย่างหนักหน่วงอยู่บนใจของเธอ เธอไม่มีทางที่จะยกโทษให้ตัวเองได้เลย

“คุณไวท์ คุณอย่าทำเรื่องโง่ๆอีกเลย ถ้าหากคุณไม่อยากให้ครอบครัวคุณดูแลคุณจริงๆละก็ ไม่เป็นไร ฉันสามารถยื่นเรื่องต่อโรงพยาบาล ไปเป็นหมอของครอบครัวคุณค่ะ”

ในที่สุดเธอก็พูดประโยคนี้ออกมา

ชายหนุ่มผู้นี้เมื่อได้ยิน รีบอาศัยความเร็วที่ตาเปล่ามองเห็น ฉายแววตามีประกายของเขาสักครู่

ในที่สุดเธอก็ตอบรับ

ณ ห้องผู้อำนวยการ

เมื่อไพบูลย์ได้ฟังเรื่องนี้ เขาตกใจมาก!

“คุณจะไปเป็นหมอของครอบครัวเขาเหรอ? แล้วคุณแสนรักทางนั้นจะทำยังไง? เขาเข้าไปเกือบจะหนึ่งเดือนแล้วนะ อีกสองเดือนก็จะออกมาแล้ว หากคุณไปตระกูลไวท์ แล้วจะไปเดอะวิวซีได้อย่างไร?”

“ดิฉันคงไม่ไปนานขนาดนั้นแน่นอนค่ะ ตอบรับเขาไปแบบนี้ ก็เพียงแค่จะให้เขาสงบชั่วคราว คุณก็ทราบดี ผู้ป่วยที่เป็นโรคร้ายแรงแบบนี้ มักจะคิดไม่ตกเอาง่ายๆ รอเขาอารมณ์ดีขึ้นหน่อยก็ได้แล้วค่ะ”

เส้นหมี่อธิบาย

ไพบูลย์ฟังจบ ถึงได้เข้าใจความคิดของเธอ

“หากเป็นแบบนี้ งั้นผมก็ไม่ต้องกังวลแล้ว เมื่อถึงเวลาถึงแม้ว่าอารมณ์ของเขาจะยังไม่มั่นคง ผมก็ยังสามารถส่งคนไปรับช่วงต่อจากคุณ”