ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 918

“มีปัญหา......ทางจิต?”

“ใช่ ตอนที่เขาถูกส่งเข้ามา ก็เป็นอย่างนั้นแล้ว แต่ว่าเพราะว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเขาเป็นคนใหญ่คนโต ผ.บ.ธีระทำได้เพียงรับชะตากรรมสอนเขา ผลปรากฏว่าเมื่อวาน......ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นถึงได้ทำให้เขาโมโห เขาจึงเป็นบ้าขึ้นมาแล้วรัดคอเขาตายแล้ว！”

ทหารรักษาการณ์คนนี้น่าจะเป็นเพราะว่าเห็นว่าเส้นหมี่เป็น“ญาติ” พูดถึงเรื่องนี้ขึ้นมา ก็เลยพูดรายละเอียดออกมามากกว่าเดิม

เส้นหมี่ฟังจบแล้ว ทันใดนั้น ความหนาวเย็นระเบิดออกมาปกคลุมลงบนศีรษะของเธอแล้ว ร่างกายของเธอเอนไปเอนมา เกือบจะหัวทิ่มลงไปกับที่

ไม่ เป็นไปไม่ได้

เธอฟังผิดไปแล้วแน่เลย หรือเป็นไปได้ว่าเข้าใจผิดอีก คนที่ทหารรักษาการณ์คนนี้พูดถึงนั้น เดิมไม่ใช่คนที่เธอกำลังนึกถึงคนนั้น

เธอแสร้งบอกกับตัวเอง เพียงแค่เธอเข้าใจผิด！

แต่ว่า คนที่มีปัญหาทางจิต

แล้วก็คนที่เบื้องหลังของเขาเป็นคนใหญ่คนโต นอกจากเขาแล้ว ยังจะมีใครอีก?

เบื้องหน้าของเส้นหมี่เหมือนกับว่าได้มืดลงแล้ว เธอยืนอยู่ที่นั่น อยู่หลายวินาที วิวทิวทัศน์รอบด้านมองไม่เห็นแล้ว ในหู ยิ่งไม่ได้ยินใดอีกเลย

“คุณผู้หญิงท่านนี้? คุณผู้หญิง?”

“……”

เหมือนกับว่าเวลาผ่านไปอย่างเนิ่นนาน ในที่สุดเส้นหมี่ถึงได้มีสติกลับมาแล้ว：“ไม่ คุณพูดโกหก เขาไม่ได้เป็นบ้าสักหน่อย เขากลับมาเป็นเหมือนเดิมแล้ว！”

เธออธิบายออกมาเสียงแหลม ไม่ยอมรับว่าชายหนุ่มคนนั้นเป็นบ้าแล้ว

แต่ว่า ทหารคนนี้เหมือนต่อยเข้ามาที่ศีรษะเธอหนึ่งหมัด！

“ผมพูดโกหกหรือเปล่า? คุณไปดูที่โรงพยาบาลจิตเวชก็รู้แล้ว ตอนนี้เขาถูกขังเอาไว้ที่นั่นแล้ว ผมจะบอกคุณนะ เป็นเพราะว่าเบื้องหลังเขามีคนใหญ่คนโตอยู่ ไม่งั้น ก็คงถูกจัดการกับที่ไปนานแล้ว！”

ทหารรักษาการณ์คนนี้โมโหอย่างมาก

เพราะว่า เขามองดู“ญาติ”คนนี้ไม่เพียงไม่แสดงความไม่พอใจและเศร้าโศกต่อเรื่องนี้ กลับกัน เธอยังเหมือนกับว่าปกป้องคนบ้าคนนั้นเอาไว้เลย

เธอบ้าไปแล้วหรือเปล่า?

ยังปกป้องฆาตกรคนที่ทำร้ายคนในครอบครัวของเธอ?

ทหารรักษาการณ์ไม่อยากพูดอะไรกับเธออีกแล้ว

ทว่าเส้นหมี่ทางด้านนี้ ได้ยินประโยคสุดท้ายนั้นแล้ว ทั้งร่างของเธอสั่นเทาอย่างหนัก วินาทีต่อมา เธอเหมือนกับคนบ้ายังไงอย่างนั้น หันหลังกลับเดินออกไปอย่างเซไปเซมา

เธอไม่อยากจะเชื่อว่านี่เป็นเรื่องจริง！

เมื่อวาน ทั้งๆที่เขายังดีกับเธออยู่เลย เขาทานอาหารเช้าแล้ว กลับยังยอมโกหกเพื่อปลอบเธอ ยังพาเธอไปที่โรงอาหาร เขายังมาส่งเธอออกมาด้วยตัวเอง เธอจูบเขาแล้ว เขาก็ไม่ได้โกรธอะไร

เขาที่เป็นแบบนี้ จะเป็นคนบ้าไปได้อย่างไร?

ไม่ เขาไม่บ้า!

ตั้งแต่แรกจนถึงสุดท้าย เขาต่างปกติ ถึงแม้ว่าจะมีการแบ่งบุคลิกแล้ว เขาไม่เคยทำเรื่องบ้าอะไรเลย

เส้นหมี่มุ่งหน้าไปอย่างรวดเร็ว เธอใช้ความเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ได้ยินมาว่าที่เมืองหลวงมีโรงพยาบาลจิตเวชที่มีชื่อเสียง อีกทั้งใช้เวลาที่เร็วที่สุดมาถึงที่นี่