ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 955

คนคนนี้เป็นใคร

ทำไมพูดโผงผางและไร้ยางอายขนาดนี้

ใบหน้าขาวเล็กๆของเส้นหมี่เปลี่ยนเป็นสีแดงทันทีราวกับกุ้งต้ม

"...ไม่ต้องห่วง ฉันทำได้แน่นอน"

เธอก้มศีรษะลงอีกครั้งทันที คว้าบัญชีแยกประเภทแล้วรีบทำ

ในฐานะสามีและภรรยา มันเป็นเรื่องปกติที่คนสองคนจะนอนด้วยกัน แต่เนื่องจากไม่ได้อยู่ด้วยกันนานกว่าหนึ่งปี จู่ๆก็อยากอยู่ใกล้กันมาก ทำให้เธอรู้สึกสับสนเล็กน้อย

การเปลี่ยนแปลงของเขาใหญ่มาก

เป็นเพราะติดยาจริงหรือ

ขณะที่ใบหน้าของเส้นหมี่ร้อนผ่าว เธอก็แอบมองด้านข้างของชายคนนั้น และอดไม่ได้ที่จะสงสัย

คืนนั้นในห้องนอนเด็กชั้นล่าง เด็กน่ารักสามคนรอหม่ามี๊แต่ก็ไม่ลงมา

"พี่ชาย ทำไมหม่ามี๊ไม่มานอนกับพวกเราล่ะ พี่บอกว่าหลังจากที่เธอทำงานเสร็จ แด๊ดดี้จะปล่อยเธอลงมาไม่ใช่หรอ"

รินจังเป็นผู้หญิง เธอจะค่อนข้างติดแม่

ในตอนเย็นหลังจากที่เห็นว่าหม่ามี๊ไม่ลงมาเล่านิทานก่อนนอนตามปกติ เธอจึงกอดตุ๊กตาผ้าขี้ริ้ว และวิ่งไปที่ห้องของสองพี่น้องด้วยความเศร้าใจ

เมื่ออิคคิวเห็น ดวงตาคู่สวยเหมือนพระจันทร์เสี้ยวก็เต็มไปด้วยรอยยิ้มเหมือนจิ้งจอกน้อย

"น้องงี่เง่า ถ้าไม่ลงมาก็แสดงว่าหม่ามี๊ยังทำไม่เสร็จ ไม่ต้องห่วง คืนนี้หม่ามี๊ไม่ลงมาแน่"

"..."

ปากเล็กๆเบะออก กำลังจะร้องไห้

โชคดีที่ชินจังก็อยู่ที่นี่ด้วย เมื่อเห็นพี่ชายแกล้งน้องสาวอีกครั้ง เขาก็จ้องมาที่เขาอย่างไม่พอใจ แล้วยกผ้าห่มขึ้นจากเตียงลงมา

"อย่าไปฟังเรื่องไร้สาระของเขาเลย เสร็จแล้วหม่ามี๊จะลงมา น้องอยากฟังเรื่องไหม พี่ชายฉันจะเล่าให้ฟัง"

หลังจากนั้นพี่ชายคนนี้ก็ลงมารับน้องสาวไปนอนบนเตียงของเขา

ในแง่ของความสงบและมีเหตุผล อิคคิวซึ่งแสนรัก เลี้ยงดูมาตั้งแต่เด็กจะค่อนข้างแข็งแกร่ง สำหรับชินจัง เขาเป็นคนซุกซนมาก ซึ่งอาจเกี่ยวข้องกับความล้มเหลวของเส้นหมี่ในการปรามธรรมชาติของเขาเมื่อเขาพาเขามา

ในคืนนั้นเส้นหมี่นอนบนชั้นสาม

คืนหนึ่งที่ความงามไม่มีที่สิ้นสุด เธอถูกเอาเปรียบครึ่งค่อนคืนก่อนถูกปล่อยตัว แล้วก็ผล็อยหลับไป

หลังจากที่ถูกโยนลงเตียง เธอก็ไม่เห็นข้อความที่แสงดาวส่งไปในตอนกลางคืน เพราะจากนั้นมันก็ถูกชายคนนั้นโยนมันลงในลิ้นชักแล้ว

【แสงดาว: เส้นหมี่ เธอรู้จักเบอร์ของเจเคไหม ไอ้บ้าม็อกโกหายตัวไปสองวันแล้ว!!】

【…】

ม็อกโกหายตัวไปจริงเหรอ

เขาไม่ได้อยู่ที่คฤหาสน์เทวเทพเหรอ ไชยันต์ก็พาผู้นำเดชาไปแล้วนี่นา