ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 964

เรื่องนี้มีผลลัพธ์ไหม?

คำตอบคือไม่มี!

เพราะว่าไม่มีใครคนไหนที่จะผ่านด่านพ่อแม่ไปได้ ดีก็ดี ชั่วก็ช่าง ท้ายที่สุดคนที่ให้ชีวิตตัวเองมา เสียชีวิตไปแล้ว จะทำให้พวกเขานอนตายตาไม่หลับในสัมปรายภพได้อย่างไรกัน?

เส้นหมี่กลับเดอะวิวซีเป็นเพื่อนกับผู้ชายคนนี้

สองวันต่อมา ท้ายที่สุดตระกูลโชคศักดาทางนั้นก็ไม่ได้เล่นลูกไม้ตุกติกอะไร นับตั้งแต่ที่แสนรักทำให้ตกใจครั้งนั้นที่เรด พาวิเลี่ยนแล้ว โดยพื้นฐานแล้วแม้แต่ผายลมพวกเขาก็แทบไม่กล้าผายออกมาเลย

สองวันต่อมา ในที่สุดไชยันต์ก็รู้เรื่องที่ม็อกโกส่งรายงานการลาออกกับค่ายทหารแล้ว

“ไอ้หลานนอกคอกนี่!! มันคิดจะต่อต้านใช่ไหม? ใครให้มันทำแบบนี้? มันคิดจะให้ฉันโกรธตายใช่ไหม? ฉันตายแล้วมีข้อดีอะไรกับมัน? หา?!”

หลังจากที่ได้บินข่าวนี้แล้ว เขาทั้งเจ็บปวดทั้งโมโห ทุบสิ่งของทุกอย่างในห้องหนังสือทิ้งทั้งหมด แม้แต่พื้นก็ยังสั่นสะเทือน

รองผู้นำเดชาเห็นฉากนี้แล้ว ก็ตกใจจนหน้าซีดเผือด

อันที่จริงไม่มีใครรู้ สำหรับหลานชายคนโตคนนี้ ไชยันต์มีความเสียดายเล็กน้อยในด้านความสามารถของเขา แต่ก็ไม่เคยดูแคลนเลย เขาก็ทุ่มเทแรงกายแรงใจลงบนตัวเขา

รองผู้นำเดชามองดูท่าทางที่เขาโมโหอย่างนั้น เป็นห่วงว่าจะเกิดเรื่อง จึงรีบปลอบใจเขา

“คุณท่านครับ ท่านอย่ากังวลใจไปเลย รายงานการลาออกฉบับนั้นได้ถูกสกัดกั้นเอาไว้เรียบร้อยแล้ว ก็เพราะว่าคนในเขตทหารพบเข้า จึงรีบนำข่าวนี้มาบอกพวกเรา สิ่งสำคัญที่ต้องจัดการตอนนี้คือคุณชายม็อกโกทางนั้น จะต้องให้เขาล้มเลิกความคิดนี้ให้ได้”

รองผู้นำเดชาเตือนสติชายชราคนนี้

ไชยันต์ได้ฟังแล้ว จึงยืนขึ้นท่ามกลางความเพ่นพ่านนั้น ประคองไว้กับโต๊ะสงบสติอยู่ครู่หนึ่งแล้ว เขาพูดออกมาหนึ่งประโยคโดยที่ยังไม่หายโมโหว่า : “ไปหาตัวไอ้หลานนอกคอกนั่นมาให้ฉัน!”

“ครับ คุณท่าน”

รองผู้นำเดชาโล่งอก จากนั้น ไม่นานนักเขาก็ออกไปจากเดอะวิวซี เพื่อไปตามหาม็อกโก

บังเอิญว่าในเวลานี้เส้นหมี่ก็ที่ตัดกิ่งดอกไม้อยู่ในสวนดอกไม้พอดี เพื่อเตรียมที่จะนำไปเสียบในแจกันดอกไม้ชั้นบน ก็ได้เห็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดในห้องหนังสือ สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปเล็กน้อย

ม็อกโกจะลาออกจากทุกตำแหน่งในกองทัพ?

เธอร้อนใจ หลังจากที่เห็นรองผู้นำคนนี้ออกไปอย่างเร่งรีบ ทิ้งกรรไกรลง แล้วเธอก็นำดอกไม้เหล่านั้นขึ้นไปชั้นบน

“ที่รัก ที่รัก แย่แล้วค่ะ ม็อกโกเกิดเรื่องอีกแล้ว!”

เธอรีบวิ่งขึ้นมา ยังไม่ทันที่ตัวเธอจะเข้าไปถึงในห้องนอนชั้นสาม ก็ได้ตะโกนอยู่ด้านนอกแล้ว

เพียงแต่ว่า คำเรียกที่รักนี่...........

ผู้ชายคนนั้นที่กำลังยืนอยู่ตรงริมหน้าต่างพลิกอ่านดูสมุดบันทึกของตัวเองเมื่อก่อนเล่มนั้น หลังจากที่ได้ยินเสียงเรียกนี้ ภายใต้แสงสีทองบางๆ ใบหน้าด้านข้างเหมือนดั่งรูปปั้นแกะสลักขมวดคิ้ว กลับกลายเป็นว่าไม่ค่อยหล่อสักเท่าไหร่

ยัยบื้อนี่การตอบสนองจะช้าไปถึงไหนกันแน่?

“ที่รัก?”

เส้นหมี่ที่วิ่งเข้ามาพร้อมดอกไม้ในมือ ได้ยินว่าในห้องนอนไม่มีใครตอบรับกับตัวเอง เธอจึงเดินมาถึงข้างหลังของชายคนนี้ และเรียกออกมาด้วยเสียงออดอ้อน