ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 968

“นี่ไม่ใช่ปัญหาว่าอยากกลับหรือไม่กลับ แต่! ! !” เส้นหมี่ที่ในที่สุดก็ได้สติหลังจากย้อนคิดไปคิดมา ตัวเธอแทบจะระเบิดออกมาอยู่แล้ว แม้แต่นิ้วมือเองก็สั่นเทาอยู่เล็กน้อย

“แต่เป็น.......ทำไมคุณถึงอยากกลับเมือง A?”

ขอบตาเธอแดงก่ำ และถามด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ

แสนรัก “กระตุก” เล็กน้อย

รีบเงยหน้าขึ้นอย่างรวดเร็ว เขาคิดอยากจะอธิบายปัญหาเรื่องนี้ แต่กลับสบตาเข้ากับหยดน้ำตาอุ่นๆ ที่ไหลร่วงลงมาจากดวงตาของเธอ

“คุณได้สติมานานแล้วใช่ไหม? คุณโกหกฉันมาโดยตลอด?”

“ไม่ใช่........”

“แสนรัก คุณนี่มันเลวจริงๆ คุณกล้าโกหกฉันใช่ไหม? คุณรู้บ้างไหมว่าในแต่ละวันฉันคอยเฝ้าอธิษฐานกับดวงดาวกับดวงจันทร์? อธิษฐานว่าให้คุณตื่นขึ้นมา? คุณรู้หรือไม่ว่าเพื่อให้คุณได้ฟื้นฟูหายเป็นปกติ ฉันต้องทุ่มเทความพยายามมากแค่ไหน? คุณกลับกล้าโกหกฉัน?!!”

เส้นหมี่ควบคุมไม่อยู่แล้ว

ไม่ใช่เพราะอื่นใด ก็เพราะตัวเองที่อดทนมานานขนาดนี้ พยายามมานานขนาดนี้ แต่ผู้ชายคนนี้ หลังจากที่ตื่นแล้ว กลับเลือกที่จะไม่บอกเธอ และยังคงทรมานเธอ

เส้นหมี่หันหลังแล้ววิ่งไป

“ที่รัก—— “

ในที่สุดผู้ชายที่แสร้งวางมาดเย็นชาก็ประหม่าแล้ว เขาโยนหนังสือในมือลง แล้วก้าวเท้ายาวๆ วิ่งตามไป

แต่ ผู้หญิงคนนี้กลับวิ่งเร็วมาก ยังไม่ทันถึงครู่หนึ่ง เขาก็ตามออกมา เธอกลับวิ่งตรงลงบันไดไปถึงที่ชั้นสองเรียบร้อยแล้ว ห่างกันหนึ่งชั้นก็ยังได้ยินเสียงร้องไห้ของเธอ

แสนรัก : “........”

คนใช้ A ที่อยู่ด้านล่าง : “เกิดอะไรขึ้น? คุณชายเล็กทะเลาะกับคุณผู้หญิงอีกแล้วเหรอ?”

คนใช้ B : “ไม่หรอกมั้ง? คุณชายเล็กก็หายเป็นปกติแล้ว ทำไมจะทะเลาะกับคุณผู้หญิงอีกล่ะ?”

คนใช้ C : “งั้นทำไมคุณผู้หญิงร้องไห้อยู่ล่ะ? เมื่อก่อนก็ไม่เคยเห็นเธอร้องไห้หนักขนาดนี้นะ เธอฟังเสียงร้องไห้นี้สิ เดี๋ยวหากดึงดูดคุณท่านเข้ามาก็จะแย่เอานะ”

“……”

ดูสิ แม้แต่คนใช้ก็ยังดูออก เขาหายเป็นปกติแล้ว เว้นแต่ผู้หญิงคนนี้ที่ยังดูไม่ออก

อีกทั้งยังโทษเขาที่ไม่ยอมบอก

เส้นเอ็นตรงหน้าผากของชายหนุ่มกระตุกเด้งขึ้น

แต่ยังมีวิธีไหนอีกล่ะ? บรรพบุรุษตัวน้อยที่ตัวเองสู่ขอมา ถึงแม้ว่าต้องคุกเข่า ก็ต้องปลอบให้เธอหายโกรธ อย่างไรก็ตามสิ่งที่ภรรยาพูดนั้นถูกทุกอย่าง แม้ว่าไม่ถูก นั่นก็เป็นความผิดของเขา!

แสนรักวิ่งตามลงมาตลอดทาง

และแล้ว พอลงมาถึงชั้นล่าง ก็เห็นว่าไชยันต์ที่ได้ยินความเคลื่อนไหวก็ออกมาจริงๆ ด้วย ในตอนนี้ เขายืนขวางอยู่ต่อหน้าหญิงสาวที่ยืนเอามือปิดหน้าร้องไห้อย่างหนัก

“เกิดอะไรขึ้นเหรอ? ทำไมเธอร้องไห้แบบนี้?”

“ฮือ～～～”

นี่เป็นครั้งแรกที่เส้นหมี่เสียมารยาทต่อหน้าชายชราคนนี้

แต่เธอนั้นเสียใจมากจริงๆ ไม่สามารถควบคุมได้เลยแม้แต่น้อย