ยัยหมอวายร้ายที่รัก นิยาย บท 999

“คุณคือใคร?”

แสงดาวที่ดื่มไปค่อนข้างเยอะ เงยหน้าขึ้นจ้องถามคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าเธออย่างไม่พอใจ

ชายคนนั้นเมื่อเห็นเช่นนั้น เขารีบแนะนำตัวเอง: “คุณแสงดาว นี่ผมเอง ผมคือวาริช ยังจำผมได้ไหม?”

วาริช?

ตาบ้านี่คือใครกัน?

คนที่คุณหนูดาวไม่ใส่ใจ ยิ่งเมาแล้ว ก็คงยิ่งจำไม่ได้เข้าไปใหญ่

ตอนท้าย ก็เป็นเขาที่คอยพยุงเธอที่เมาไม่รู้ตัวออกมาจากบาร์นั่น

“คุณหนูดาว คุณเมาแล้ว ผมส่งคุณกลับเอง”

“ฉัน……ฉันไม่กลับ ฉันจะไปหาไอ้ตาบ้านั่น แม่ง ไม่เห็นหัวตระกูลหิรัญชาของพวกฉัน? อยากมาก็มา อยากไปก็ไป วันนี้ฉันจะฆ่ามันให้ตาย!”

แล้วก็เดินโซซัดโซเซจะมุดเขาไปที่รถของตัวเอง

วาริชเมื่อเห็นแบบนั้น ไม่มีหนทางอื่นแล้วจึงพาเธอขึ้นรถ เขาขับรถตามคำชี้โบ๊ชี้เบ๊ของเธอ จนมาถึงคอนโดหรูใจกลางเมือง

“คุณหนูดาว ใช่ที่นี่ไหมครับ?”

“ใช่ บล็อก 18เลขที่2503 เป็นที่ไอ้ตาบ้านั่นอยู่ ฉันจะไปหาเขา”

เธอเดินโซเซเข้าไป

วาริช ที่เดินตามเธอไป ยังรู้สึกไม่วางใจ

วาริชกลับมาคราวนี้ เขามาอย่างหลบๆซ่อนๆ เพราะเขาได้ข่าวมาว่านายทหารผู้นั้นไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว เขาเดินทางไปที่ประเทศZ กลับมาไม่ได้ช่วงเวลาหนึ่ง

ดังนั้นเขาจึงรีบกลับมาจากต่างประเทศ

แต่เมื่อเขาเพิ่งกลับมาถึง ไม่ง่ายที่เขาจะหาเมืองนี้เจอ มาถึงก็เจอสภาพแสงดาวที่กำลังเมามาย

“ปังๆๆ——”

เมื่อแสงดาวขึ้นมาถึงหน้าบ้านของคณาธิป เธอก็ใช้มือทุบประตูทันที

เสียง “ปังๆๆๆ” ดังขึ้น ทางเดินของทั้งชั้นต่างก็ได้ยินเสียงนั้น

คณาธิปออกมาเปิดประตู——

“คนชื่อคณาธิป! ฉันได้ยินมาว่าคุณจะวางมือไม่ทำแล้ว? คุณได้เผยธาตุแท้ออกมาแล้ว ไม่อยากครอบครองกิจการของตระกูลหิรัญชาแล้วรึ? จะหนีกลับญี่ปุ่นของคุณแล้วใช่ไหม?”

แสงดาวที่เมามายจนไม่รู้ทิศไม่รู้ทาง เมื่อเห็นเงายืนอยู่ตรงหน้า เธอรีบชี้นิ้วไปที่จมูกคณาธิปและเริ่มด่าไม่หยุด

สีหน้าคณาธิปถอดสีขึ้นทันที

เขาจ้องไปที่เธอและวินาทีนั้นเขาระเบิดอารมณ์ออกมา: “หญิงบ้า ออกไปให้พ้น!”

เขารีบปิดประตู

แต่ว่า แสงดาวท่าทีเร็วกว่าเขา ไม่ทันที่เขาจะปิดประตูเสร็จ แสงดาวที่สวมรองเท้าส้นสูงรีบถีบประตูออก!

“ปัง——”

พริบตาเดียว เสียงดังขึ้นกว่าเดิมอีกครั้ง!

ประตูถูกเธอถีบออก “โคร่ม” เสียงประตูนั้นกระแทกไปที่หน้าผากของคณาธิปอย่างจัง

“โอ๊ย! คุณเป็นอะไรหรือเปล่า? มีเลือดไหลออกมาด้วย!!”

วาริช ที่ยืนอยู่ข้างหลังเมื่อเห็นเช่นนั้น ร้องออกมาด้วยเสียงตกใจ

แสงดาวที่เมามากเมื่อเห็นเลือดออกเป็นทาง ในที่สุดเธอก็หยุดลงมา

แต่คณาธิปไม่ได้แสดงอาการตระหนกเท่าใดนัก เขาเอามือจับหน้าผากที่ถูกกระแทกจนมีเลือดไหล เข้าเอามือห้ามเลือดไว้ แล้วใช้สายตามองไปที่พวกเขาอย่างเยือกเย็น และหันหลังกลับเข้าห้องไป

วาริช: “……”