อยู่ดี ๆ ก็กลายเป็นสาม นิยาย บท 6

แม้ว่าเด็กคนนั้นจะคล้ายเขามากแค่ไหน แต่วาโยก็ยังปฏิเสธที่จะเชื่อว่าเกี่ยวข้องกับเขา

ครั้งเดียวที่เรานอนกับผู้หญิงคือเมื่อแปดปีที่แล้ว ตอนนั้นน้ำเป็นคนหลอกเราเข้าไป เจ็ดเดือนครึ่งต่อมา บีมก็มาตามหาเราพร้อมกับเด็กคนหนึ่ง รายงานดีเอ็นเอแสดงว่าเด็กคนนั้นเป็นของเราจริง ๆ มันไม่มีข้อกังขาเลย ด้วยความโลภของบีม เธอคงพาลูกอีกคนมาด้วยถ้ามีลูกสองคน ไม่มีทางที่เธอจะปล่อยเด็กอีกคนไป

จากข้อสรุปดังกล่าววาโยมั่นใจว่าข่าวบนทวิตเตอร์นั้นเป็นแค่เรื่อเหลวไหล

เขาตรวจดูภาพถ่ายและรอยยิ้มเย้ยหยันก็ปรากฏบนริมฝีปากหลังจากนั้นไม่นาน

ภาพนี้อาจดูเหมือนไม่มีอะไรผิดปกติ แต่ไม่มีอะไรเล็ดลอดสายตาของเราไปได้

วาโยสามารถบอกได้ว่ารูปภาพนั้นถูกตัดต่อโดยการรวมรูปภาพของเขาและเด็กชายเข้าด้วยกันอย่างแม่นยำจนทั้งสองภาพผสานเข้าด้วยกันอย่างลงตัว

เทคโนโลยีประเภทนี้มีใช้สำหรับแฮ็กเกอร์ระดับแนวหน้าระดับแนวหน้าบางรายเท่านั้น ไม่มีทางที่คนธรรมดาจะทำได้

จู่ ๆ วาโยก็นึกถึง Spook

เราตามล่า Spook มาครึ่งปีแล้ว อย่าบอกนะว่ามันคือการแก้แค้น แต่นี่มันจะกระจอกเกินไป เนื่องจากรูปภาพนี้ถูกรวมเข้าด้วยกัน เราน่าจะสามารถแยกมันได้อีกครั้ง ถ้าเราทำได้ คำโกหกนี้จะหายไปเอง นี่แก้แค้นแล้วเหรอ Spook เล่ห์เหลี่ยมแบบนี้มันน่าผิดหวังอยู่นะ

วาโยหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาจากโต๊ะและโทรหาผู้ช่วยของเขา “ติดต่อบริษัทสื่อรายใหญ่ทุกแห่งในประเทศว่าธนโสภณกรุ๊ปจะจัดงานแถลงข่าวในวันพรุ่งนี้ ฉันจะอธิบายข่าวลือเกี่ยวกับ 'ลูกนอกสมรส' ของฉันด้วยตัวเอง”

“คุณลมไม่คิดว่าเรื่องจะใหญ่เกินไปที่จะพูดกับประชาชนด้วยตัวเองเหรอครับ?” ผู้ช่วยถาม

“ทำตามที่ฉันบอก” วาโยยืนยัน

รอดูว่าอีกฝ่ายจะเล่นอะไรอีก มาดูกันว่าแกจะผลักฉันเข้าพายุได้ไหม

ภายในครึ่งชั่วโมงต่อมา ข่าวเกี่ยวกับการที่วาโยจะจัดงานแถลงข่าวเพื่ออธิบายข่าวลือดังกล่าวกลายเป็นประเด็นร้อนแทนที่ประเด็นร้อนในอดีตทั้งหมด

ในห้องทำงานในเชอร์เบทคอนโดฯ เด็กสองคนนอนเหยียดยาวบนโต๊ะเพื่อวางแผนก้าวต่อไป

“นี่ ดัมมี่ นายเคยสตรีมสดมาก่อนไหม” ดาวเหนือตะโกนเรียก

ภูผาขมวดคิ้วกับชื่อ

ดัมมี่? ทำไมรู้สึกว่าชื่อนี้เหมาะกับไส้กรอกมากกว่า

“ไม่หรอกไอ้เบื๊อก มาสอนฉันสิ” ภูผาตอบกลับ

ใบหน้าของดาวเหนือกระตุกขณะหันกลับมามอง งั้นเขาก็ไม่โง่อย่างที่เราคิด ทำไมนักข่าวถึงบอกว่าเขามีปัญหาทางจิต? อีกอย่าง เขาดูไม่เหมือนออทิสติกเลยนะ เขาฉลาดทั้งคำพูดทั้งคำหยาบ

เมื่อภูผาเห็นว่าคำถามของเขาได้รับการต้อนรับด้วยความเงียบจึงคิดว่าดาวเหนือกำลังโกรธ เขาไม่ต้องการถูกไล่ออกจากบ้าน ดังนั้นเด็กชายจึงพูดต่อ “ฉันจะทำทุกอย่างที่นายขอ มาสอนสตรีมมิ่งสิ”

ดาวเหนือเย้ยหยัน “นายนี่เข้าท่าแฮะ ที่นี่คือบ้านฉัน ดังนั้นถ้านายอยากอยู่ที่นี่กับแม่ของฉัน นายก็ควรฟังทุกอย่างที่ฉันพูดจะดีกว่า”

ภูผากวาดสายตามองไปรอบ ๆ ก่อนจะถาม “ถ้าอย่างนั้น นายให้แม่ของนายกับพ่อของฉันด้วยได้ไหม”

“อะไรนะ!” ดาวเหนืออุทานด้วยความตกใจ “นายเพิ่งขอให้ฉันยกแม่ให้พ่อนาย ไม่มีทาง นายเป็นลูกของน้าฉันนะ พ่อนายก็ต้องเป็นน้าฉันด้วย”

“เธอไม่ใช่แม่ของฉัน” ภูผาตอบ

ดวงตาของดาวเหนือเบิกโพลงเป็นไข่ห่าน

“โอ้ว โอเค ฉันอาจจะดื้อไปบ้างแต่อย่างน้อยฉันก็ยังรู้ว่าแม่ตัวเองคือใคร นายไม่คิดว่าตัวเองดื้อไปหน่อยเหรอ ไม่อยากจะเชื่อเลยว่านายจะโหดร้ายขนาดนี้ ถึงทำให้ไม่รู้ว่าแม่คือใคร” ดาวเหนือตั้งข้อสังเกต

ภูผาจ้องเขาด้วยความโกรธ ใบหน้าแดงก่ำ

เรารู้ว่าเขาจะไม่เชื่อเรา! ขนาดพ่อยังไม่เชื่อในสิ่งที่เราพูดเลย พวกเขามักจะคิดว่าเราเป็นแค่ตัวตลก

“ช่างมันเถอะ ลืมมันไปซะ”

เขาโง่หรือโง่เนี่ย

เขาโง่จริง ๆ

เฮ้อ! ช่างเป็นชีวิตที่ยอดเยี่ยม มันคงจะดีถ้ามีผู้ชายสักคนมาทำให้อบอุ่นหัวใจได้ แต่แย่มาก มันจะไม่มีวันเกิดอะไรแบบนั้นขึ้นถ้าเด็กสองยังอยู่ด้วย ไม่มีใครต้องการผู้หญิงที่มีลูกติดถึงสองคนหรอก เขาน่าจะเหนื่อยตายก่อนถ้าพวกเขาพยายามจะเป็นพ่อคน

กริ๊ง!

ห้าทุ่มแล้วนะ จะเป็นใครได้? อย่าบอกนะว่าเป็นยัยนั่น