อยู่ดี ๆ ก็กลายเป็นสาม นิยาย บท 8

“นี่! เธอรู้ได้ไงว่าฉันไม่มีโอกาส ถ้าฉันมีโอกาสนอนกับเขา ฉันก็จะมีลูกให้เขาและจะเป็นคุณนายแห่งธนโสภณคนต่อไป”

“โอเค ๆ ฉันจะเรียกเธอว่าคุณผู้หญิงแล้วกัน เคยัง?”

ในระหว่างหัวข้อของการสนทนาที่อื้อฉาวนั้น ใบหน้าคมก็บูดบึ้งอย่างโกรธเกรี้ยว

ให้ตาย นี่ผู้หญิงพูดถึงเราในที่สาธารณะแบบนี้เลยเหรอ โว้ย! มีอะไรน่าขยะแขยงกว่านี้อีกไหม!

บางทีอาจจะเป็นการจ้องมองที่เสียดแทงของเขาจึงใช้เวลาไม่นานที่ผู้หญิงสองคนจะหันมาหาเขาโดยสัญชาตญาณ

ไม่แปลกใจเลยที่เพียงมองเพียงแวบเดียวก็ทำให้พวกเธอต้องหลงใหลในใบหน้าหล่อเหลาคมเข้มของวาโย

“โห แคท ผู้ชายคนนั้นหล่อมาก คนหน้าตาดีย้ายเข้ามาอยู่คอนโดตั้งแต่เมื่อไหร่กัน”

หญิงสาวชื่อแคทรีบดึงแขนเสื้อเพื่อนแล้วกระซิบ “นี่ลิลลี่ เธอไม่คุ้นหน้าเขาเหรอ?”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ลิลลี่ก็เหลือบมองวาโยเล็กน้อย “พูดขึ้นก็เริ่มรู้สึกเหมือนกัน เขาดูคุ้น ๆ นะ เหมือนเคยเห็นที่ไหนมาก่อน...”

“ฉันคิดว่าเขาคือคุณลม วาโยยังไงล่ะ” แคทพึมพำหลังจากกระแอมในลำคอ “ที่เธอเพิ่งบอกว่าอยากมีลูกกับเขาแล้วกลายเป็นคุณนายไง”

ลิลลี่ชะงักค้าง ตาเบิกว้าง “วะ วาโย... เขามาทำอะไรที่นี่?”

“จำแม่เลี้ยงเดี่ยวที่อยู่ห้อง 501 ได้ไหม? เธอมีลูกชายอายุประมาณเจ็ดขวบ...”

ไม่นานลิลลี่ก็ตระหนักได้

คุณพระช่วย ความจริงเปิดเผยแล้ว!

“หมายความว่าลูกนอกสมรสที่มีข่าวลือคือ—”

“ชู่! เบา ๆ เธอคงไม่อยากมีปัญหาหรอกนะ”

ด้วยเหตุนี้ผู้หญิงทั้งสองจึงรีบหนีออกจากที่เกิดเหตุ ทิ้งให้วาโยขมวดคิ้วด้วยสีหน้าไม่เข้าใจ

แม่เลี้ยงเดี่ยว? ลูกชายวัยเจ็ดขวบ? เดี๋ยวนะ เมื่อกี้เราแน่ใจว่าได้ยินเสียงเด็กผู้ชายสองคนในบ้าน หนึ่งในนั้นคือลูกชายเรา แต่น่าเสียดายที่ยัยบ้านั่นไล่เราออกมาก่อนจะทันได้มองอีกคนหนึ่งชัด ๆ เท่าที่เรารู้ เธอคลอดลูกแล้วลูกตายไปเมื่อเจ็ดปีก่อน มีอะไรมากกว่านั้นเหรอ?

เมื่อคิดเช่นนั้น วาโยจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาและกดหมายเลขผู้ช่วยทันที

“ฮัลโหล ฉันอยากให้นายสืบว่าเมื่อเจ็ดปีก่อน ปาย ปรียาดา วงษ์รักษาคลอดลูกที่โรงพยาบาลอะไร แล้วทำไมถึงมีข่าวลือว่าเด็กเสียชีวิต”

…

ต่อมาในคืนนั้น เรื่องอื้อฉาวก็เกิดขึ้นบนทวิตเตอร์อีกครั้ง

ข่าวด่วน: วาโยปรากฏตัวที่คอนโดแห่งหนึ่งในตอนดึก ดูเหมือนจะไปเยี่ยมลูกนอกสมรสวัยเจ็ดขวบของเขา

ในช่วงเวลาสั้น ๆ เพียงสิบสองชั่วโมงวาโยก็กลายเป็นหัวข้อยอดนิยมอีกครั้ง

เขาซึ่งเคยเป็นคนเงียบ ๆ และสันโดษถูกผลักเข้าไปในดวงตาของพายุอย่างรวดเร็วเมื่อกระแสข่าวรุนแรงมากขึ้น

ชาวเน็ตหลายคนคาดเดาว่าวาโยพยายามปกปิดเรื่องราวนี้ด้วยการจ่ายเงินให้แม่และลูก แต่กลับถูกปฏิเสธและปิดประตูอัดหน้า

ที่แย่ไปกว่านั้น ภาพที่อัปโหลดบนทวิตเตอร์เป็นภาพของเขาที่ยืนอยู่หน้าห้องคอนโดมิเนียมอย่างเศร้าหมองกำลังจ้องมองไปยังประตูที่ปิดอยู่ตรงหน้า จึงเป็นหลักฐานชั้นดีที่ให้ชาวเน็ตคาดเดาไปต่าง ๆ นานาว่าเขาถูกไล่ออกมา!

“คุณลม โห อยากได้เขาจัง...”

“พระเจ้า เขาหล่อมาก! สู่ขิตได้เลย!”

“โอ้ เมื่อไหร่ฉันจะมีโอกาสได้นอนกับคุณลมแล้วมีลูกกับเขาบ้าง เราจะได้เป็นจุดสนใจตอนเขาจัดงานแถลงอีกครั้ง!”

หลังจากจดจ่อกับแล็ปท็อปอยู่พักหนึ่ง วาโยก็ค่อย ๆ เงยหน้าขึ้นมองแล้วเอ่ยเสียงเบา “สวัสดีครับทุกคน ผมเป็นผู้นำของธนโสภณกรุ๊ป วาโย ธนโสภณ ขอบคุณสื่อมวลชนและผู้ชมทุกท่านที่สละเวลามาร่วมงานแถลงข่าวในครั้งนี้ครับ ผมทราบข่าวลือทางออนไลน์ว่าผมมีลูกนอกสมรสอายุเจ็ดขวบ และนั่นคือสิ่งที่ผมต้องการจะชี้แจงและประกาศในวันนี้ครับ จากภาพที่โพสต์บนทวิตเตอร์เมื่อวานนี้ ผมได้ตรวจสอบและสรุปได้ว่ามีคนจงใจทำโฟโต้ชอป ตอนนี้รบกวนดูภาพที่ฉายอยู่ข้างหลังผมด้วยครับ ผมจะสาธิตวิธีการเปิดเผยภาพต้นฉบับให้ทุกท่านได้รับชม”

ในฐานะที่เป็นคนที่สำเร็จการศึกษาจากมหาวิทยาลัยอันทรงเกียรติด้วยปริญญาเอกถึงสองใบ การใช้ซอฟต์แวร์คอมพิวเตอร์ในการวิเคราะห์ภาพถ่ายจึงเป็นเรื่องง่ายสำหรับวาโย

นิ้วเรียวยาวของเขายังคงเลื่อนไปมาบนแป้นพิมพ์ และภาพที่อยู่ข้างหลังเขาก็เริ่มลดชั้นลงจนเหลือเพียงเด็กผู้ชายที่ดูไม่เหมือนเขาเลย

เป็นอีกครั้งที่ความคิดเห็นของผู้ชมหลั่งไหลเข้ามา “ดูสิครับ มันเป็นภาพที่แต่งขึ้น”

“ใช่! วาโยฉลาดมาก เขาเชี่ยวชาญทักษะคอมพิวเตอร์ที่ซับซ้อน ไม่แปลกใจเลยที่เขาจะถูกมองว่าเป็นผู้ชายที่น่าปรารถนาที่สุดในประเทศ!”

“อา ฉันรักเขามาก! เขาเจ๋งมาก!”

“มีเราคนเดียวหรือเปล่าที่มองนิ้วมือคุณลม มันเรียวยาวมาก! แค่นิ้วก็กินขาดแล้ว ทำไงดี แค่เห็นผ่านจอก็โคตรอยากได้เป็นผั*!”

วินาทีต่อมา วาโยก็พูดขึ้นอีกครั้งด้วยน้ำเสียงหนักแน่นและมีเสน่ห์ของเขา “ผมเชื่อว่าทุกคนสามารถแยกแยะความจริงได้ด้วยตัวคุณเองหลังจากดูการวิเคราะห์ภาพถ่ายของผม ที่สำคัญกว่านั้น ผมหวังว่าข่าวลือที่ว่าผมจะมีลูกนอกสมรสจะหยุดลง หากสื่อใดยังคงเผยแพร่ข่าวปลอมเหล่านี้จนส่งผลกระทบต่อชีวิตส่วนตัวของผม ผมคงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากขอให้ทีมกฎหมายดำเนินการ ถ้ากระทบกันมากเกินไป ผมจะไปพบคุณที่ศาล”

ด้วยเหตุนี้ ความเงียบจึงเกิดขึ้น ทุกคนแลกเปลี่ยนสายตากัน

อะไรนะ จบแล้วเหรอ จบแล้วจริงดิ?