อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1025

ก็ขณะที่เย่จิ่งหานกำลังจะเอาชีวิตกู้ชูหน่วน จู่ๆ ด้านนอกก็มีดวงแสงหนึ่งเจิดจ้าขึ้นมา

ดวงแสงนี้ปรากฏเป็นรูปร่างขวาน ยาวถึงขอบฟ้า ปกคลุมโบราณสถานยุคดึกดำบรรพ์ถึงกึ่งหนึ่ง

“ขวานผานกู่” เวินเส้าหยีมองไปทางขวานแล้วร้องตกใจ

เย่จิ่งหานชะงัก หันไปมองที่ไกลๆ พร้อมกับกู้ชูหน่วน

ครั้นปรากฏขวานผานกู่ หมื่นอสูรก็สั่นพั่บๆ สิ่งมีชีวิตทั้งปวงต่างยอมสยบ

แม้แต่ตระกูลใหญ่ทั้งหลายก็ถูกกดจนลงไปคุกเข่าอย่างอดไม่อยู่ด้วย

นี่ก็คือขวานผานกู่?

อานุภาพทรงพลังขนาดนี้ เพิ่งปรากฏขึ้นก็สะเทือนไปทั่ว

เวินเส้าหยีกวาดตามองเย่จิ่งหานกับกู้ชูหน่วน แม้เขาอยากสังหารพวกเขา แต่เมื่อขวานผานกู่ปรากฏขึ้น ก็มีเวลาเอาเพียงหนึ่งก้านธูปเท่านั้น หากพลาดต้องรออีกหลายร้อยปีหรืออาจจะถึงพันปีก็ได้

มนุษย์ปุถุชนชาติหนึ่งก็เพียงไม่กี่สิบปี ไหนเลยจะรอนานขนาดนั้นได้

หากไม่มีขวานผานกู่ เขาก็จะกลับแคว้นเย่ไม่ได้ แก้แค้นไม่ได้ และไม่อาจก่อตั้งเผ่าเทียนเฟิ่นขึ้นมาใหม่ได้เหมือนกัน

เย่จิ่งหานบาดเจ็บสาหัส ผู้หญิงคนนั้นก็มีฝีมืออ่อนด้อย หากเทียบกันแล้ว เวินเส้าหยีเลือกขวานผานกู่ สละเย่จิ่งหานกับกู้ชูหน่วน

เวินเส้าหยีปลงได้ แต่เย่จิ่งหานปลงไม่ได้

สำหรับเขา ผู้หญิงคนนี้ทำคันฉ่องหงส์แตก เท่ากับความหวังที่อาหน่วนจะฟื้นคืนชีพก็ถูกทำลายไปด้วย เขาจะปล่อยไปได้อย่างไร

จิตสังหารเย่จิ่งหานยังคงเดิมถือไฟอสนีบาตไปทางกู้ชูหน่วน

กู้ชูหน่วนพลันเปลี่ยนสีหน้า กระบวนนี้แข็งแกร่งเกินไป นางไม่สามารถทัดทานได้ ตกเป็นเป้า นางได้แต่หลับตา รอความตายมาถึง

“พลั่ก”

ความเจ็บปวดยังไม่ทันมา แต่กลับมีเสียงล้มลงแรงๆ กับเสียงกระอักเลือด

เมื่อนางลืมตาขึ้น กลับเห็นเซียวหยู่เซวียนรับฝ่ามือนั้นแทนนาง

เดิมทีเขาก็บาดเจ็บสาหัสปางตายอยู่แล้ว บัดนี้ยังรับฝ่ามือถึงชีวิตอีก ร่างทั้งร่างโงนเงน

“เซียวหยู่เซวียน!” กู้ชูหน่วนรีบเข้าไปพยุง คลำชีพจรของเขา สีหน้าแย่