อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1034

กู้ชูหน่วนกุมบาดแผลอย่างกะทันหัน ขมวดคิ้วแน่น คนก็เจ็บปวดจนตัวงอ

“ซื้ด....เจ็บจัง......แผลคงไม่ได้ฉีกออกอีกแล้วหรอกนะ”

เซียวหยู่เซวียนประคองให้นางนั่งลง

แม้จะรู้ว่านางไม่อยากตอบคำถามของตัวเอง จึงได้หาข้ออ้างมาอย่างหนึ่ง แต่มองดูบาดแผลนับไม่ถ้วนทั้งตัวของนาง เซียวหยู่เซวียนก็ยังคงรู้สึกสงสาร

“เจ้าบาดเจ็บสาหัสมาก เจ้าสำนักใหญ่ๆแต่ละสำนักเข้าไปในหุบเขาอสูรกันหมดแล้ว ชั่วขณะนี้ม่านอาคมน่าจะยังไม่ปิด พักผ่อนอยู่ที่นี่สักหนึ่งวันก่อนแล้วพวกเราค่อยออกไปเถอะ”

“แม้ว่าอัตราการเกิดขึ้นจะน้อยแต่ก็สามารถเกิดขึ้นได้ ต้องป้องกันไว้ก่อน หากว่าพวกเขาหาดอกบัวศักดิ์สิทธิ์สามสีไม่พบ ออกจากหุบเขาอสูรไปด้วยความโกรธอย่างฉับพลัน แล้วปิดม่านอาคมหุบเขาอสูรไปล่ะ ฉะนั้นพวกเราออกไปจากที่นี่ก่อนจะดีกว่า”

ล้อเล่น บรรยากาศเช่นนี้ก็ทำตัวไม่ถูกพอแล้ว นางจะอยู่ที่นี่กับเซียวหยู่เซวียนสองคนต่อไปเพื่อสร้างความน่าอึดอัดใจเพิ่มได้ยังไง

มุมปากของเซียวหยู่เซวียนขยับ สุดท้ายก็ประคองกันออกไปพร้อมกับนาง

ตลอดทาง ทั้งสองคนล้วนไม่ได้พูดจา

จิตใจของกู้ชูหน่วนสับสน

จิตใจของเซียวหยู่เซวียนก็ปวดร้าว

ไม่ง่ายที่เขาจะรวบรวมความกล้าสารภาพรักกับนาง แต่นางกลับไม่มีใจให้เขา

บางที ทั้งชีวิตนี้ของเขาคงจะไม่คู่ควรที่จะได้รับความรัก

คนสองคนเสือหนึ่งตัวออกจากหุบเขาอสูรได้อย่างไร แม้แต่พวกเขาก็ไม่รู้ รู้เพียงแค่พวกเขาพยายามเลือกที่จะหลีกเลี่ยงสำนักใหญ่ๆแต่ละสำนัก

หลังจากที่ออกจากหุบเขาอสูร มาถึงพระนครแล้ว เซียวหยู่เซวียนและกู้ชูหน่วนก็แยกไปตามทางของตัวเอง

“ด้านหน้าก็เป็นจวนมู่แล้ว ข้าไม่ส่งแล้ว เจ้ากลับไปพักฟื้นให้ดีๆ อย่า....อย่าวิ่งไปวิ่งมาอีก”

“แล้วเจ้าล่ะ”

“ข้าก็จะกลับไปพักฟื้นอาการบาดเจ็บเช่นกัน”

“ก็ดี”

มองส่งเซียวหยู่เซวียนที่เดินโซซัดโซเซจากไป เจ้าเสือน้อยที่นอนซบอกของกู้ชูหน่วนก็ชะโงกหัวออกมา

“นายหญิง คุณชายเซียวก็หน้าตาไม่เลว และดีต่อท่านด้วย ท่านจะไม่ยอมรับเขาจริงๆหรือ?”

“แม้แต่อดีตของตัวเองข้าก็ยังไม่กระจ่าง จะให้อนาคตกับเขาได้อย่างไร ใครจะรู้ว่าอดีตของข้าเป็นยังไง”