“ยาและสมุนไพรปรุงยามากมายเหล่านี้ เจ้าขโมยมา หรือว่า.....เจ้าเป็นนักหลอมยา?”
เวินเส้าหยีเหลือบมองกู้ชูหน่วน แม้ว่าเขาจะหรี่ตา แต่ในคำพูดก็ยังแฝงด้วยความแน่วแน่ มั่นใจว่านางเป็นนักหลอมยา
“อายุน้อยเท่านี้ก็รู้จักหลอมยาแล้ว ทั้งยังรู้จักการควบคุมสัตว์อีก เจ้าไม่ธรรมดาเลยจริงๆ”
ยาและสมุนไพรปรุงยาชั้นดีมากมายขนาดนี้ แม้ว่าจะเป็นราชวงศ์ เห็นแล้วก็รู้สึกอิจฉา นับประสาอะไรกับตระกูลธรรมดา
กู้ชูหน่วนหัวเราะอย่างเก้ๆกังๆ “หากว่าเจ้าชอบ งั้นมอบให้เจ้าก็ได้”
“หึ......”
เวินเส้าหยีหัวเราะเยาะ ในดวงตาเต็มไปด้วยความเหยียดหยาม ทว่าเขากลับโบกมือทันที เก็บเอายาและสมบัติล้ำค่าต่างๆในแหวนของนางไปจนเกลี้ยง
การดูถูกและการกระทำของเขา ทำให้ความโกรธของกู้ชูหน่วนเพิ่มขึ้นเรื่อยๆ
ในเมื่อเหยียดหยามขนาดนี้ ยังจะเอาสมบัติของนางไปทำไม?
ของเหล่านี้เป็นสมบัติทั้งหมดของนางเชียวนะ
กู้ชูหน่วนด่าเบาๆ “หัวขโมย”
“หืม......”
เวินเส้าหยีใช้เสียงสูง
กู้ชูหน่วนรีบเปลี่ยนน้ำเสียงและท่าทางทันที หัวเราะเหอะๆแล้วกล่าวว่า “สมบัติทั้งหมดให้เจ้า เมื่อไหร่เจ้าจะปล่อยข้าออกไปเนี้ย มือของข้าถูกเผาจนแทบจะไหม้เกรียมแล้ว”
“ถอดแหวนออก”
“ของข้าก็ให้เจ้าหมดแล้ว เจ้าเอาแหวนนี่ไปก็ไม่มีประโยชน์ ข้าบอกไปหมดแล้ว หากว่าเจ้าชอบแหวนประเภทนี้ อีกสองสามวันข้าจะมอบที่ดีกว่านี้ให้เจ้า”
“ข้าต้องการแค่แหวนวงนี้”
ดวงตาของเวินเส้าหยีเต็มไปด้วยคำเตือน
กู้ชูหน่วนเชื่ออย่างสมบูรณ์ว่า หากตอนนี้นางไม่ถอดแหวนออกมา เกรงว่าวันนี้นางก็คงจะต้องตายที่นี่แล้ว
แต่หากว่านางถอดมาให้เขา นางก็ยิ่งเชื่อว่า นับจากนี้ไปแหวนวงนี้จะหายสาบสูญไปจากโลกนี้
ก้มหน้าลง กู้ชูหน่วนมองดูมือที่สวมแหวนมิติของตัวเอง ไม่รู้ว่าทำไม นางยิ่งมองดูแหวนก็ยิ่งรู้สึกมีความคุ้นเคยและสนิทชิดเชื้อยิ่งขึ้นเรื่อยๆ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม
อ่านๆ ไปแล้วก็รู้สึก ประสาท เว่อวัง คิดว่าอ่านจะซ่อนความอะไรไว้ แต่จนถึงตอนนี้ ยังไม่เจอเลย ลำไยมาก...
บางทีก็เบื่ออีนางเอกนี่ กำเริบเสิบสานกวนตีนได้สุดยอด ไล่ออกจากแคว้นก็ได้แล้ว...
ตอนที่1142-1190หายไปค่ะ...
ตอนที่ 1142-1190 หายไปค่ะ...