อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1062

กู้ชูหน่วนเลิกคิ้ว “ทำไม ข้าชนะก็คือขี้โกง แพ้แล้วจึงสมเหตุสมผลงั้นหรือ?”

“เจ้า.....”

ประมุขพรรคไห่เทียนกล่าว “เจ้าจะต้องใช้วิชามนต์ดำจึงเอาชนะได้เป็นแน่ ยกนี้ไม่นับ”

“เจ้าคือประมุขพรรคไห่เทียนสินะ ข้าก็ว่าทำไมทุกครั้งที่หาเรื่องล้วนเป็นเจ้า ข้าเกิดความสงสัยอย่างหนักแล้วสิว่าเจ้าน่ะเป็นหน้าม้าที่ตระกูลไป๋หลี่เชิญมาหรือไม่”

ไป๋หลี่เฉิงกล่าวด้วยความโกรธ “สารเลว ตระกูลไป๋หลี่ของพวกเราจะเชิญหน้าม้ามาได้อย่างไร”

กู้ชูหน่วนชำเลืองมองไปทางไป๋หลี่ป้า กล่าวทีเล่นทีจริงว่า “ข้ากลับไม่รู้ว่า ตระกูลไป๋หลี่ของสี่ตระกูลใหญ่ที่สูงศักดิ์ จะแพ้ไม่เป็นจริงๆ”

สีหน้าของไป๋หลี่ป้าไม่น่าดู ใช้ท่าทางมือทันที จากนั้นก็มีคนเอ่ยขึ้นอย่างฉับพลันว่า “ยกที่หนึ่ง มู่หน่วนชนะ”

“นังหนู เจ้าทำลายค่ายกลสิบแปดบุปผาเหินได้อย่างไร?” ผู้เฒ่าหนิงยิ้มแล้วกล่าว

“ง่ายมาก ดอกไม้ที่มีสีสันอะไรเหล่านั้นสามารถฆ่าคนได้อย่างไร้ร่องรอย แต่น่าเสียดาย ข้าค่อนข้างไวต่อกลิ่น เพียงแค่ดมรอบหนึ่งก็สามารถจำกลิ่นของดอกไม้เหล่านั้นได้แล้ว รวมถึง......กลิ่นที่อยู่บนตัวของพวกนางด้วย ดังนั้นแม้ว่าพวกนางจะรูปร่างหน้าตาเหมือนกันทุกประการ แม้ว่าค่ายกลสิบแปดบุปผาเหินจะมีการเปลี่ยนแปลงมากมายเพียงใด ข้าก็สามารถอาศัยกลิ่นบนตัวของพวกนาง หาตำแหน่งที่แม่นยำของพวกนางได้ แล้วกำจัดทิ้งไปทีละคน”

บรรดาผู้คนตระหนักและเข้าใจได้ในทันใด

ที่แท้นางก็เอาชนะได้ด้วยการอาศัยกลิ่น?

แต่ทำไมกลิ่นของดอกไม้เหล่านั้นที่พวกเขาได้กลิ่น ล้วนเหมือนกันหมด

“อวดดีอะไรหนักหนา นี่เพิ่งจะรอบแรก ยังมีอีกสองรอบเชียวนะ เจ้าชนะสองรอบสุดท้ายได้แล้วค่อยว่ากัน”

“ผิด แค่ข้าชนะอีกรอบเดียวก็ได้แล้ว รอบที่สองพวกเจ้าจะส่งใครออกมา ก็เร็วๆหน่อยเถอะ”

“รอบที่สองข้าไปเอง” ไป๋หลี่เฉิงยืนออกมา

ทั่วทั้งสนามเงียบสงัดไร้ซึ่งเสียง

อย่างน้อยไป๋หลี่เฉิงยังเป็นผู้อาวุโสที่มีชื่อเสียงของตระกูลไป๋หลี่เหมือนกัน

ในสนามแรกพวกเขาส่งค่ายกลสิบแปดบุปผาเหินออกมาไม่ว่า

คิดไม่ถึงว่าสนามที่สองผู้อาวุโสจะเป็นคนออกโรงเองจริงๆ