อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1064

กู้ชูหน่วนขมวดคิ้ว

เป็นผู้ใดที่เปิดเผยข้อมูล? จงใจทำให้คนทั้งโลกประณามนาง?

“เจ้าบ้านหนิง ผู้หญิงคนนี้สังหารไป๋หลี่หมิงและคนอื่นๆ พวกเราไม่เอาความ แต่นางปล่อยสัตว์อสูรที่ตระกูลไป๋หลี่ของพวกเราสะสมมานับหลายศตวรรษ บัญชีหนี้นี้พวกเราจำเป็นจะต้องทวงหนี้ ตระกูลหนิงของพวกท่านคงไม่ได้ต้องการจะปกป้องนางอีกหรอกนะ?”

หลังจากคำพูดสิ้นสุด ซ่างกวนชิงก็เหาะเหินขึ้นมา ฝ่ามือหนึ่งผ่าลงไปที่กลางกระหม่อมของกู้ชูหน่วนอย่างรุนแรง

เขาเป็นยอดฝีมือที่มีชื่อเสียงรู้จักกันดีในทวีปปิงหลิง และฝ่ามือนี้ก็มาพร้อมด้วยความโกรธค้ำฟ้า ร่างกายของกู้ชูหน่วนได้รับบาดเจ็บสาหัส ถึงแม้ว่าร่างกายจะไม่ได้บาดเจ็บสาหัส กระบวนท่านี้ลงไปก็ยากที่จะรับไว้ได้

รูม่านตาของทุกคนเบิกกว้าง เพราะกลัวว่ากู้ชูหน่วนจะตาย ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์เจ็ดสีและดอกบัวศักดิ์สิทธิ์สามสีนั้นก็จะไม่มีทางหาเจอได้อีก

แขนเสื้อยาวๆของผู้เฒ่าหนิงโบก ร่างกายหายวับไปในพริบตา ปึงเสียงหนึ่งขวางกั้นฝ่ามือที่ต้องการสังหารไว้แทนกู้ชูหน่วน ทุกคนจึงค่อยๆโล่งใจไปเปลาะหนึ่ง

ผู้เฒ่าหนิงกล่าวว่า “ซ่างกวนชิง เจ้าเป็นตาแก่หนังเหนียวผู้หนึ่งที่ใกล้จะลงดินไปอยู่แล้ว คิดไม่ถึงว่าจะลอบโจมตีเด็กผู้หญิงคนเดียวได้ เจ้ายังจะเอาหน้าตาอีกหรือไม่”

“นังเด็กบ้านี่ นางเปลื้องผ้าของข้า”

ทุกคนในสนามล้วนมองไปที่ซ่างกวนชิงอย่างไม่น่าเชื่อ

ซ่างกวนชิงโกรธจนหน้าเขียวหน้าม่วงในพริบตา

ผู้เฒ่าหนิงกล่าว “เจ้าบอกว่าเจ้าถูกนางเปลื้องผ้าซะหมดเกลี้ยง? เรื่องนี้มีพยานหรือไม่?”

ซ่างกวนชิง “.......”

กู้ชูหน่วนสีหน้างงงัน “ท่านบอกว่าข้าเปลื้องเสื้อผ้าของท่าน ข้าไปเปลื้องเสื้อผ้าของท่านเมื่อใด? ทำไมตัวข้าเองถึงไม่รู้? หรือท่านหวังว่าข้าจะเปลื้องผ้าท่าน หากว่าท่านปรารถนา ข้าก็ไม่ถือสาที่จะเปลื้องให้”

“เจ้า.......”

มีเสียงหัวเราะดังมาจากด้านล่าง มีหลายคนกลั้นหัวเราะไว้

ซ่างกวนชิงโมโหเดือดดาลเป็นฟืนเป็นไฟอย่างสุดๆ

เห็นได้ชัดว่าเป็นนางที่เปลื้องเสื้อผ้าของตัวเอง

แต่ตอนนี้ หากเขายอมรับ ใบหน้าแก่ๆนี้จะเอาไปไว้ที่ไหน?

หรือจะบอกคนทั้งโลกว่า เขาที่เป็นผู้อาวุโสผู้สูงศักดิ์ของตระกูลซ่างกวน ถูกนังเด็กไม่ประสีประสาคนหนึ่งเปลื้องผ้าปล้นของไปงั้นหรือ?

ซ่างกวนชิงกล่าว “เป็นข้าที่จำผิดไป ไม่มีใครเปลื้องเสื้อผ้าข้า แต่......นางขโมยดอกบัวศักดิ์สิทธิ์เจ็ดสีและดอกบัวศักดิ์สิทธิ์สามสีไป ของศักดิ์สิทธิ์สองอย่างนี้นางจำเป็นต้องมอบออกมา”

“ไม่ต้องพูดถึงว่านางได้ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ไปหรือไม่ แต่มาพูดกันว่าสิ่งของในหุบเขาอสูรนั้นล้วนเป็นสิ่งของที่ไร้เจ้าของ ใครได้ไป ก็ต้องเป็นของผู้นั้น จึงไม่ถือว่านางขโมยสินะ”

ทันทีที่ผู้เฒ่าหนิงพูดคำเหล่านี้ออกมา ซ่างกวนชิงก็สำลักจนพูดไม่ออก

ไป๋หลี่ป้ากล่าว “คำพูดนี้ของเจ้าบ้านหนิงไม่ถูกต้อง หากดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ตกไปอยู่ในมือของคนอื่นก็ไม่เป็นไร แต่บังเอิญไปตกอยู่ในมือนาง เจ้าบ้านหนิงอย่าลืม นางมีวิชามนต์ดำ ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์สามารถทำให้ฟื้นคืนชีพจากความตายได้ และเพิ่มวิทยายุทธได้เป็นทวีคูณ ตอนนี้นางอายุยังน้อยและอวดดีหยิ่งผยองขนาดนี้ เข่นฆ่าผู้บริสุทธิ์ หากรอให้นางโตขึ้นมา ทั้งทวีปปิงหลิงยังจะมีคนเป็นคู่ต่อกรของนางอีกหรือ?”

ในสนามมีผู้ใดบ้างที่ไม่อยากได้ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์

เดิมทีเป็นประชาชนคนธรรมดาก็ไม่ได้มีความผิด

แต่เพราะมีของล้ำค่าอยู่กับตัวจึงมีความผิด

เสียงประณามกู้ชูหน่วนดังขึ้นเรื่อยๆ

“ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์เจ็ดสีสามารถทำให้ศักยภาพพุ่งทะยานเพิ่มขึ้นได้หลายขั้น ดีไม่ดีหากว่าหลังจากที่นางกินลงไปแล้ว พุ่งทะยานจากระดับสามขึ้นไปถึงระดับหกโดยตรง กระทั่งถึงระดับเจ็ด ถึงเวลานั้นพวกเราทุกคนก็คงจะถูกนางทำให้นองเลือดแล้ว”

“ใช่น่ะสิ บวกกับการใช้วิชามนต์ดำเข้าช่วย ใครจะเอาชนะนางได้”

“จำเป็นจะต้องเอาขี้เถ้ายัดปากให้ตายในเปลไปซะ”

“มอบดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ออกมา”

“ถ้าเจ้าไม่มอบดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ออกมา วันนี้ก็จะเป็นวันตายของเจ้า”

เจ้าบ้านไป๋หลี่กล่าว “เจ้าบ้านหนิง ที่ผ่านมาพวกท่านเห็นแก่ส่วนรวมไม่ถือประโยชน์ส่วนตัว คิดว่าคงจะไม่ช่วยนางอีกต่อไปแล้วสินะ?”

หนิงเทียนโย่วกล่าวอย่างรีบร้อน “ท่านปู่......”

ผู้เฒ่าหนิงด่าทอว่าไร้ยางอายสองสามคำอย่างต่อเนื่อง

หากว่าเป็นก่อนหน้านี้ เช่นนั้นก็เป็นเพียงบุญคุณความแค้นระหว่างตระกูลหนิงและตระกูลไป๋หลี่สองตระกูลเท่านั้น

แม้ว่าพรรคต่างๆทั่วทั้งโลกจะปกป้องตระกูลไป๋หลี่อย่างไร ก็ไม่กล้าลงมือกับตระกูลหนิง

แต่ตอนนี้......

อยู่ต่อหน้าดอกบัวศักดิ์สิทธิ์ แต่ละพรรคแต่ละสำนักยังจะสนใจว่าอะไรคือตระกูลหนิงได้อีกอย่างไร

เมื่อตระกูลหนิงเข้าช่วย ตระกูลหนิงก็จะถูกเหล่าพรรคใหญ่ๆแต่ละพรรคโจมตีไปด้วย

ตระกูลไป๋หลี่ต้องการทำลายตระกูลหนิงมาโดยตลอด ครั้งนี้ก็ต้องการจะฉวยโอกาสทำลายตระกูลหนิงให้ได้

กู้ชูหน่วนก็รู้ถึงความจริงจังหนักหน่วงของเรื่องนี้เช่นกัน

นางอดกลั้นต่อความเจ็บปวดแล้วยิ้มออกมา “ข้าและตระกูลหนิงไม่ได้รู้จักมักจี่กัน ข้าว่าทำไมพวกท่านถึงได้เพ่งเล็งอยู่แต่ที่ตระกูลหนิง ดอกบัวศักดิ์สิทธิ์อยู่ในมือข้า มีความสามารถก็มาหาข้าตรงๆ”

เจ้าบ้านไป๋หลี่กล่าว “เจ้าบ้านมู่ ท่านคิดอย่างไรกับเรื่องนี้?”