อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1118

ทุกคนอยากพูดจูงใจ แต่เมื่อคิดถึงช่วงหลายปีที่ผ่านมา สิ่งที่เวินเส้าหยีทำเพื่อแก้แค้น พวกเขาจึงเงียบ

ตอนนั้นเวินเส้าหยีทำเพื่อให้ได้ดำรงตำแหน่งหัวหน้าเผ่า เขาต้องสูญเสียเลือดและน้ำตาไปเท่าไหร่เพื่อให้ทุกคนยอมจำนน สนับสนุนยอมรับเขาเป็นหัวหน้าเผ่าของพวกเขา

ตอนที่เขาเพิ่งมาถึงทวีปปิงหลิง ลมหายใจรวยริน สภาพย่ำแย่อย่างมาก ราวกับคนตายทั้งเป็นคนหนึ่ง หากไม่มีความแค้นคอยค้ำจุนเขา เขาจะสามารถมีชีวิตอยู่จนถึงตอนนี้หรือ

เพื่อฟื้นฟูวิทยายุทธ์ไปถึงระดับเจ็ด ต้องสูญเสียเลือดเนื้อตั้งเท่าไหร่

หลายครั้งที่เขาจะไปถึงขั้นระดับเจ็ด แล้วพบกับความล้มเหลว

เป็นความเจ็บปวดทรมานขนาดไหน

ทุกครั้งที่ล้มเหลวจากการไปถึงระดับเจ็ด เท่ากับเป็นการเดินสวนกับความตาย

และก็มีเพียงเขาที่ล้มเหลวจากการไปถึงระดับเจ็ดแล้วยังมีชีวิตอยู่

เผ่าเทียนเฟิ่นของพวกเขาก็มีสุดยอดผู้อาวุโสขั้นสูงสุดระดับหกหลายคน

แต่พวกสุดยอดผู้อาวุโสไม่กล้าไปถึงระดับเจ็ด เพราะถ้าหากล้มเหลว สิ่งที่พวกเขาต้องเผชิญคือความตายกับการสูญเสียวิทยายุทธ์ทั้งหมด บาดเจ็บสาหัส พิการ

ผู้อาวุโสหม่าพูดขึ้นว่า “หัวหน้าเผ่า แบบนี้เสี่ยงเกินไปหรือเปล่า”

“คนหน่วยหลักเผ่าเทียนเฟิ่นหลายหมื่นชีวิต เพียงแค่ฆ่านางก็สามารถลบล้างได้หรือ? นางทำลายเผ่าเทียนเฟิ่น ข้าก็จะทำลายเผ่าหยก ทำลายเผ่าหยกต่อหน้าต่อตานาง ให้นางได้เห็นภาพชาวเผ่าหยกแต่ละคนตายอย่างอนาถต่อหน้าต่อตานาง ให้นางได้ลิ้มรสกับความรู้สึกที่ทำอะไรไม่ได้ ได้รู้ซึ้งว่าอะไรคือตายทั้งเป็น”

“คลั่ก.....”

ใบหน้าเวินเส้าหยียิ้มแย้ม แต่มือของเขากลับหักที่จับเก้าอี้ที่เขานั่งอยู่

เห็นได้ชัดว่าในใจเขาโกรธโมโหขนาดไหน

รองหัวหน้าเผ่าถอนหายใจ พร้อมพูดขึ้นว่า “สืบหาขวานผานกู่เจอแล้ว อยู่ในมือเซียวหยู่เซวียน ขอเพียงได้ขวานผานกู่มา เมื่อถึงเวลานั้น ผู้อาวุโสทุกคนร่วมมือกันฉีกแยกมิติอวกาศกลับไปยังเผ่าหยก แก้แค้นให้กับสมาชิกที่ตายไปแล้ว”

รองหัวหน้าเผ่าไม่พูดอะไร ความเกลียดชังที่มีต่อเผ่าหยกไม่น้อยไปกว่าเวินเส้าหยี

เพราะลูกเมียของเขาก็อยู่ที่หน่วยหลักเผ่าเทียนเฟิ่น หลายสิบปีมานี้ เขาคิดแต่อยากฉีกแยกมิติอวกาศ กลับไปยังหน่วยหลักเพื่อที่จะได้อยู่กับลูกเมีย กลับคิดไม่ถึงว่าทุกคนในหน่วยหลักนอกจากเวินเส้าหยีกับลูกน้องอีกหลายคน คนอื่นที่เหลือล้วนตายหมด

รวมถึง....ลูกเมียของเขา....

นอกจากเขาแล้ว ยังมีสุดยอดผู้อาวุโสไม่น้อย ตลอดจนพวกผู้อาวุโสคนอื่นๆก็เป็นเช่นนี้

ญาติพี่น้องล้วนอยู่ที่หน่อยหลัก เสียดายที่ถูกฆ่าตายหมดแล้ว

“เซียวหยู่เซวียนล่ะ สืบรู้หรือยังว่าเขาอยู่ที่ไหน?”

“จะว่าไปก็น่าแปลก นับตั้งแต่หลังจากเย่จิ่งหานใช้วิชาค่ายกลส่งเขาไปจากภูเขาหัวสุนัข เซียวหยู่เซวียนก็หายสาบสูญอย่างไร้ร่องรอย ไม่ว่าพวกเราจะสืบหายังไงก็ไม่เจอ”

“เผ่าเทียนเฟิ่นมีหูตาอยู่ทั่วใต้หล้า ทำไมถึงสืบไม่เจอ หรือเขามีปีกบินไปแล้ว? หรือเขากลับไปยังแคว้นเย่แล้ว?”

พวกผู้อาวุโสต่างสงสัย

เวินเส้าหยีพูดขึ้นว่า “หากข้าเดาไม่ผิด เขาน่าจะอยู่ในวังแคว้นน้ำแข็งกับเย่จิ่งหาน ล้วนถูกกักขังไว้ในวัง ไปสืบมาอีก”

“ขอรับ”

พูดถึงวังในแคว้นน้ำแข็ง ผู้พิทักษ์ซ้ายเดินมาพูดขึ้นว่า “หัวหน้าเผ่า ราชินีมาเร่งรัดอีกแล้ว บอกว่าจะจัดงานอภิเษกในอีกหนึ่งเดือนครึ่ง สิ่งของจำเป็นในงานอภิเษกทั้งหมดถูกส่งมาหมดแล้ว”

“ราชินีเร่งรัดมาหลายรอบแล้ว ท่านบ่ายเบี่ยงมาตลอด ครั้งนี้คงหลีกเลี่ยงไม่ได้อีกแล้ว ไม่อย่างนั้นราชินีคงโกรธแน่”

“หนึ่งในภารกิจของหัวหน้าเผ่า หัวหน้าหน่วยย่อยเผ่าเทียนเฟิ่นคือการต้องแต่งงานกับราชินีแคว้นน้ำแข็ง เพื่อให้เผ่าเทียนเฟิ่นสามารถคงอยู่ตลอดไป ในเมื่อท่านเป็นหัวหน้าเผ่า เรื่องงานแต่งงานจึงเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ เพื่อเผ่าเทียนเฟิ่น เรื่องงานแต่งงาน ยังไงเราก็ต้องแต่ง”

ใช่ว่าเวินเส้าหยีจะไม่รู้ว่าตนเองจะต้องแต่งงานกับราชินี

หนึ่งในเงื่อนไขที่เขาเป็นหัวหน้าเผ่าก็คือแต่งงานกับราชินี

ยิ่งไปกว่านั้น.....

เขาถูกหมั้นหมายกับราชินีตั้งแต่อยู่ในท้อง

แต่ผู้หญิงโหดเหี้ยมคนนั้น เขาจะแต่งงานด้วยได้อย่างไร?

จึงบ่ายเบี่ยงมาตลอด

นับตั้งแต่เมื่อสามปีก่อนที่เข้าขึ้นเป็นหัวหน้าเผ่า ราชินีก็เร่งรัดเรื่องแต่งงาน