อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1127

“นายหญิง จะฆ่าไหม?”

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์คลอเคลียอยู่ตรงขากู้ชูหน่วน พร้อมเงยหน้าถาม

กู้ชูหน่วนพูดขึ้นมาอย่างหงุดหงิดว่า “รอดูสถานการณ์ไปก่อนค่อยว่ากันอีกที”

หากสามารถถอนวิชาพิษกู่ให้กับฝูกวงเลว่อิ่ง ฟื้นคืนวิทยายุทธ์ของพวกเขา พวกเขาก็จะได้เป็นทหารองครักษ์ของนางหนึ่งปี

เมื่อถึงเวลาโจมตีตระกูลไป๋หลี่ นางก็จะมีโอกาสประสบความสำเร็จเพิ่มขึ้น

แต่เสด็จอาไม่ได้ทำอะไรไม่ดี นางจะฆ่าได้อย่างไร?

แย่ชะมัด ใครช่างโหดเหี้ยมเอาแม่หนอนกู่ไปเลี้ยงในร่างกายเสด็จอา

“มีวิธีอื่นที่สามารถฆ่าแม่หนอนกู่ แล้วก็สามารถรักษาชีวิตไว้ได้ของเสด็จอาไว้ได้?”

“จะเอาปลาและอุ้งตีนหมีพร้อมกันไม่ได้”

"……"

“นายหญิง นี่เป็นแผนผังของพระราชวัง ให้ท่านเก็บไว้ด้วย”

เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์คายแผนผังออกมาอีกหนึ่งอัน แล้วก็พูดขึ้นด้วยเสียงต่ำว่า “นายหญิง ที่ท่านให้ข้าไปสืบราชินี จากที่ข้าสืบไปสืบมา ก็สืบไม่ได้ความอะไร สืบรู้เพียงว่าช่วงหลายปีมานี้ราชินีกลายเป็นคนที่ยิ่งอยู่ก็ยิ่งอำมหิต และก็ชอบดูดเลือดคน”

“ช่วงหลายปีมานี้?”

“ใช่ เมื่อสามปีก่อนถึงแม้ราชินีจากโหดเหี้ยม แต่ก็ไม่ถึงขีดสุดขนาดนั้น ตอนนี้ทุกคนในแคว้นน้ำแข็งต่างหวาดหวั่น ผู้คนต่างโอดครวญ”

ขุนนางจงรักภักดีของแคว้นน้ำแข็งมากมายที่พูดถึงเรื่องนี้ ล้วนถูกราชินีฆ่าตายหมด

นอกจากเสด็จอากับขุนนางไม่กี่คนแล้ว ยังมีใครกล้าพูดในที่ว่าราชการ?

ราชินีไม่สนใจงานราชการ

บวกกับแคว้นน้ำแข็งมีภัยพิบัติทางธรรมชาติและที่มนุษย์สร้างขึ้นต่อเนื่องมาหลายปี ประชาชนมากมายหิวโหยจนตาย

คิดถึงสถานการณ์ของแคว้นน้ำแข็ง เสี่ยวจิ่วเอ๋อร์ก็โกรธโมโหขึ้นมา

คนพวกนั้นเพื่ออิ่มท้อง จึงไปจับงูมากิน เพื่อนงูของมันมากมายล้วนถูกกิน น่าโกรธโมโหยิ่งนัก

“แผนที่นี้ข้าจะเก็บไว้ค่อยๆวิเคราะห์ดู ใช่ เจ้าเสือน้อยล่ะ ทำไมถึงไม่เห็นมันเลย?”

“มันหรอ เห็นสมบัติของพระราชวัง จึงไม่รู้ว่าแอบขโมยขนไปถึงไหนแล้ว”

กู้ชูหน่วนกระตุกมุมปาก

เจ้าลูกเสือที่ไว้ใจไม่ได้ตัวนี้

มันเป็นเสือ ไม่ใช่มังกร

ทำไมถึงโล๓มากในทรัพย์สินขนาดนี้?

มันสักขนทรัพย์สมบัติมากมายขนาดนั้นไปทำอะไร?

กู้ชูหน่วนหยิบกระดาษพู่กันขึ้นมา แล้วก็วาดรูปภาพหลายใบ ภาพแต่ละใบล้วนขีดๆเขียนๆ สุดท้ายยื่นให้กับเสี่ยวจิ่วเอ๋อร์

“ไปทำตามภาพในกระดาษนี้ ค่อยๆกำจัดกำลังอำนาจของตระกูลไป๋หลี่ก่อน จากนั้นค่อยทำลายหน่วยหลักของพวกเขา”