รองหัวหน้าเผ่าหันไปมองดูเวินเส้าหยี บ่งบอกด้วยสายตาว่าราชินีตัวปลอมเป็นใคร
เวินเส้าหยีเข้าสู่ภวังค์ครุ่นคิด
เผ่าเทียนเฟิ่นกับเผ่าหยกมีความแค้นต่อกัน
เผ่าเทียนเฟิ่นจะรับคนเผ่าหยกมาอยู่ด้วยได้อย่างไร?
ทันใดนั้น เหมือนเวินเส้าหยีคิดอะไรได้ขึ้นมา
“หัวหน้าเผ่า เจ้ารู้ว่านางเป็นใคร?”
“ไม่แน่ใจ ไม่เคยได้ยินว่าในเผ่ามีคนเผ่าหยก แต่....”
“แต่ว่าอะไร”
“แต่มีคนกวาดพื้นคนหนึ่งค่อนข้างพิเศษ คนชั้นสูงภายในเผ่ารังเกียจนางอย่างมาก กระทั่งเกลียดชังนาง ข้าเคยถามพวกผู้อาวุโสว่านางเป็นใคร พวกผู้อาวุโสไม่บอก เพียงแค่ไม่ให้ข้าไปหานาง เข้าใกล้นาง”
หากนางคือคนกวาดพื้นในเผ่าเทียนเฟิ่นคนนั้นจริงๆ งั้นทุกอย่างก็สมเหตุสมผล
คลั่กๆ....
ฮัวอิ่งกำหมัดแน่นจนเสียงกระดูกหักดังคลั่ก
“ขั้นสูงสุดระดับห้าคนหนึ่ง ขั้นต้นระดับหกคนหนึ่ง ขั้นสูงสุดระดับหกคนหนึ่ง เพ้ยๆ คิดแล้วก็น่าอร่อยมาก”
เห็นว่าคนที่มาร่วมพิธีบวงสรวงเทวดาฟ้าดินจากไปกันพอประมาณแล้ว กู้ชูหน่วนจึงส่งสายตา ให้พวกสัตว์อสูรรีบถอยหนีไป
สัตว์อสูรต่างพากันวิ่งหนี แล้วก็ชนถูกพวกทหารขุนนางที่เพิ่งถอยหนีไปเมื่อกี้อย่างจัง
“ปัง....”
“เฮ้ย นี่พวกมนุษย์เป็นอะไรกัน หนีไปแล้วยังจะกลับมาอีกทำไม?”
ทหารคนหนึ่ง พูดตอบอย่างหวาดกลัวว่า “มี... มีผี”
“กลางวันแสกๆ จะมีผีมาจากไหน? ข้าว่าเจ้าตาฝาดไปหรือเปล่า”
“มีผีจริงๆ ฆ่ายังไงพวกเขาก็ไม่ตาย น่ากลัวมาก มีคนตายเพราะพวกเขาอย่างมากมายแล้ว”
เพิ่งพูดเสร็จ อ๋องเสวี่ยฉิน พวกหลินเฟยที่เพิ่งปกป้องผู้คนหนีไป พากันถอยกลับมาอีกครั้ง
ข้างหน้ามีกลุ่มคนชั่วร้ายพุ่งกระโจนมาด้วยผมกระเซิง
ร่างกายคนพวกนั้นอาบไปด้วยเลือด สายตาแน่นิ่ง เห็นใครก็กัด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม
อ่านๆ ไปแล้วก็รู้สึก ประสาท เว่อวัง คิดว่าอ่านจะซ่อนความอะไรไว้ แต่จนถึงตอนนี้ ยังไม่เจอเลย ลำไยมาก...
บางทีก็เบื่ออีนางเอกนี่ กำเริบเสิบสานกวนตีนได้สุดยอด ไล่ออกจากแคว้นก็ได้แล้ว...
ตอนที่1142-1190หายไปค่ะ...
ตอนที่ 1142-1190 หายไปค่ะ...