อัจฉริยะแพทย์สาว ข้ามภพรักอ๋องเทพสงคราม นิยาย บท 1274

กู้ชูหน่วนอยากจะตะโกนด่าออกมา

ตั้งแต่เป็นจักรพรรดินี ชีวิตของนางลำบากยิ่งกว่าขอทาน

อย่างน้อยขอทานก็กินอิ่ม ได้ใช้ชีวิตอย่างสบาย ได้นอนหลับเพียงพอและตื่นนอนตามธรรมชาติ

แล้วนางล่ะ?

ทุกวันมีฎีกากองเต็มโต๊ะ ไม่ว่าจะเป็นที่ไหนเกิดการจลาจล ที่ไหนเกิดภัยธรรมชาติ หรือตัดสินคดีโทษ หรือไม่ก็ที่นี่ขาดแคลนเงินที่นั่นขาดแคลนเงิน

นางสงสัยจริงๆ ว่าให้นางมาเป็นจักรพรรดินีเพื่อใช้งานเจ้าเสือน้อย

นางได้บริจาคเงินทั้งหมดของนางออกไปแล้ว แม้แต่ท้องพระคลังของเจ้าเสือน้อย นางก็เอาออกมาใช้ทั้งหมดแล้ว แต่ก็ยังไม่เพียงพอ คงทำอะไรไม่ได้มาก

นางหยิบฎีกาอีกม้วนขึ้นมา เนื้อหาด้านในก็เป็นเรื่องขอเบิกงบประมาณอีกแล้ว ภัยแล้งในเมืองเติงเป็นเรื่องด่วน สิบหมู่บ้านมีแปดหมู่บ้านต้องอดตาย

“ปัง……”

กู้ชูหน่วนขว้างฎีกาลงบนพื้นอย่างแรง นางใช้แขนเสื้อโบกพัดเพื่อควบคุมความโกรธ

สาเหตุสำคัญที่นางยอมขึ้นเป็นจักรพรรดินีคือเพื่อใช้สถานะที่เป็นจักรพรรดินีค้นหาเซียวหยู่เซวียนและวิญญาณที่เหลืออยู่ แต่ตอนนี้นางกลายเป็นอะไรไปแล้ว?

แรงงาน?

สาวรับใช้หลิงเอ๋อเห็นเช่นนี้ รีบเก็บฎีกาขึ้นมา แล้วเอากลับไปวางไว้ที่เดิม ก่อนจะหยิบพัดขึ้นมาพัดให้กู้ชูหน่วนเบาๆ แล้วพูดปลอบโยนว่า

“ฝ่าบาท พระองค์อย่าร้อนใจเพคะ ตั้งแต่พระองค์เสนอความคิดให้บริจาค ใต้เท้าหยูรวบรวมเงินได้มากกว่าสามล้านตำลึงแล้ว เหล่าขุนนางต่างก็ยกย่องว่าพระองค์ทรงพระปรีชายิ่งนัก”

"ค่าใช้จ่ายมากเกินไป สามล้านทำอะไรไม่ได้มาก"

ไม่พอใช้เลยสักนิด

"การรับบริจาคยังไม่จบ บางที... บางทีใต้เท้าหยูอาจจะสามารถระดมเงินได้อีกก็ได้"

กู้ชูหน่วนนวดขมับ

แค่รับบริจาคอย่างเดียวคงไม่พอสิ สถานการณ์ภัยธรรมชาติรุนแรงมาก ทั้งขาดแคลนน้ำ ขาดแคลนอาหาร

ใกล้จะเข้าฤดูหนาวแล้ว ถ้าไม่สามารถแก้ปัญหาทุกอย่างให้เรียบร้อยก่อนฤดูหนาว ไม่รู้ว่าในฤดูหนาวปีนี้จะมีชาวบ้านหนาวตายกี่คน

เมื่อก่อนนางอยู่คนเดียว ไม่รู้สึกว่าเงินมีความสำคัญมากแค่ไหน แต่ตอนนี้นางแทบอยากจะแบ่งเงินออกเป็นแปดส่วนมาใช้

นางหยิบฎีกาอีกม้วนขึ้นมา

กู้ชูหน่วนอ่านแล้วสีหน้าบูดบึ้ง